Survivor

Af en toe mag ik graag op you tube rondneuzen in de muziek
waar mijn puber naar luistert en een beetje om op de hoogte te blijven van de hedendaagse muziek.
Meestal ben ik heel snel verveeld omdat ik die stijl echt niet trek en dan kom ik natuurlijk ook mijn eigen pubermuziek tegen waar ik dan met een glimlach naar luister en ja die muziek was echt beter.
Tot ik een groepje Destiny's child met een liedje survivor tegenkwam en op een of andere manier paste dat op dat moment bij mijn stemming, wist niet dat ik het nog in me had.
Frustratie doet wat met mensen dus laten we het daar maar op houden.
Ik ben een survivor.
Terug naar de borstrecontructie want ook daar zit een behoorlijke survival of the fittest aan vast.
Maandag op de poli present om de boel te laten checken.
Wonder boven wonder was de arts tevreden en zei dat het weliswaar nog misschien wel 4 weken gaat duren voor de wond dicht is maar het ziet er niet slecht uit.
Mevrouw Hendrikx die borst ziet er gewoon heel goed uit, maakt u zich geen zorgen dat kan niet meer fout gaan.
Blijkbaar zijn alle bloedvaatjes trouw aan hun taak begonnen en hebben ze hun battle gestreden en gewonnen.
Soms kan je zo'n gevoel van opluchting overvallen, dit was zo'n moment!
Het maakt zo'n verschil of je glas half vol of half leeg is.
Daar moest ik aan denken, een dag na de operatie was het glas halfleeg want het kon nog alle kanten op gaan en die onzekerheid werd niet weggenomen toen ik naar huis ging. Je krijgt zoveel te verwerken en als alles dan niet volgens planning verloopt roept dat heel wat vragen op.
Heel de week is de borst gekoesterd als een pasgeboren baby, wat het natuurlijk technisch gezien ook is.
Toen kwamen die scheuren in mijn lichaam net onder de borst en mijn buik en dat vond ik heel angstig, bovendien kan ik niet tegen bloed en als ook de thuiszorg bevestigt dat het heftige wonden zijn is het doemscenario in mijn beleving geschreven.
De arts van vorige week had me al verzekerd dat het heus wel goed zou komen maar het landde niet bij me, het vertrouwen was weg. Waarom doet mijn lichaam dit ?
De arts die ik deze maandag sprak bevestigde wel de ernst maar het leek wel of hij totaal niet onder de indruk was.
Nu zien deze mensen dit soort dingen waarschijnlijk dagelijks, maar ik niet en dat maakt toch wel een verschilletje bovendien is het mijn lichaam waar de scheuren in staan.
De grote boosdoener in dit verhaal is de bestraalde huid onder de borst, die kan dit soort ingrijpende veranderingen niet aan en dus zal herstel een lange weg zijn.
De buikwond is ook wel logisch te verklaren gezien het feit dat er een complete borst van mijn buik is gemaakt en de boel daar wat strak is getrokken.
Vandaag was een mooie voorjaarsdag met helende temperaturen, er komt een nieuw seizoen aan de natuur weet het al.
s'Morgens in bed hoorde ik vogels fluiten, ze zijn blij dat de kou uit de lucht is en er betere tijden voor de deur staan.
Ik moet ook die deur opendoen en de betere tijden binnenlaten.
Ik voel me ook iedere dag sterker worden en met hulp van familie en gezin ga ik deze battle winnen.
Het hele traject wat in mei 2015 is begonnen is een aaneenschakeling van battle's geweest en de laatste loodjes wegen het zwaarst, misschien omdat ik de vechtmodus al een tijdje niet meer gebruik.
Maar voor nu nog even op de tanden bijten.
Ik las in een boekje het volgende:
Moed komt als een reddende engel vanuit de diepe, onwrikbare zekerheid dat Gods karakter en trouw onveranderd blijven.
Moed weet dat voor een kind van God ten diepste niets een ramp is.
Moed houdt de bestemming in het oog en besteedt geen aandacht aan de obstakels onderweg.
Moed berekent niet de kosten en klaagt niet over verloren zaken, want hij rekent op onuitputtelijke voorraden en is zich bewust dat we niet altijd kunnen zien wat op de lange termijn goed is, en accepteert daarom zowel winst als verlies.
Moed is opofferend, bescheiden, zelfverloochenend.
Moed is de eenvoud van te weten: God is bezig Zijn doelen uit te werken in elke situatie van mijn leven.
Zijn plan is goed.
Dat is bemoedigend genoeg om de toekomst rooskleurig tegemoet te zien.