Mevrouw ik heb slecht nieuws voor u

dat is het eerste wat de dokter vanmorgen tegen me zei.
De plek in mijn rug is een uitzaaiing en op de pet scan is een nieuw plekje gevonden op mijn lever.
Klein dat wel maar het betekent heel simpel dat de ziekte zich heeft verspreidt in mijn lichaam.
Daar gaat mijn eigen toch zo logisch klinkende theorie over slijtage.
En hoe gek het ook mag klinken toch is de onzekerheid nu weggenomen.
En weer de opmerking: Mevrouw u bent nog jong we gaan alles wat in ons vermogen ligt voor u doen.
Maar..... Wat heb ik een hekel aan dat woordje maar.
Ik moet donderdag voor een second opinion naar de oncoloog in de Daniel de Hoed kliniek in Rotterdam, met cd roms met een complete reportage van mijn lichaam.
Zij gaat nog eens goed bekijken wat de beste behandeling moet worden, eerst chemo of toch eerst bestralen.
En dan gaat het om bestralen van mijn rug en lever, het risico is dat er al kleine cellen die niet traceerbaar zijn op een scan door mijn lichaam rondzwerven op zoek naar een geschikte plek om zich te nestelen.
En daar moet de chemo voor aan de pas komen.
Bestraling en chemo tegelijk dat gaat niet, dus wat is nu wijsheid?
Voor de hand liggend is toch waarschijnlijk eerst chemo maar dat gaat dan pas volgende week dinsdag gebeuren.
Vrijdag moet er eerst nog een echo van mijn lever gemaakt worden om te kijken of het mogelijk is een punctie te nemen dit om bevestigd te krijgen dat het inderdaad om een kwaadaardig plekje gaat.
In mijn rug is punctie niet mogelijk.
Maar in welke volgorde is nu de vraag.
Het is denk ik goed dat meerdere mensen zich buigen over deze ingewikkelde ziekte.
Ieder bezoek geeft weer nieuwe onaangename verrassingen waar je niet op rekent, mijn hoofd kan
het niet bijhouden. ik wil deze vijand in de ogen kijken en over gaan tot het winnen van deze oorlog die zich afspeelt in mijn lichaam.
Ik kan dit niet alleen en dat hoeft ook niet.
Want er is er Één die meekijkt en alles al weet.

Ik ging vanmorgen weg met deze tekst uit 2 korinthe 12:9
Mijn genade is voor u genoeg want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.
Ik probeer rustig te blijven met vrede in mijn hart voor mezelf maar ook voor ons gezin.
Vertrouwen op God die ons ziet.