Ik zal er zijn
2 dagen voorbereidingen.
Dag 1: MRI, uitleg van een uur over hoe de bestraling in zijn werk gaat en als toetje een CT met de tatoeagestipjes zetten.
Ik voel me echt versleten vooral die MRI viel me zwaar, veel zwaarder als voor de chemo's.
Dag 2: CT van mijn rug en het aanmeten van het matras. Dit is een ervaring op zich, het is zo iets vreemds en niet te bevatten dat dit met je gebeurt.
2 broeders die je in een mal manoeuvreren en daar lig je dan..!
Goed hoor mevrouw komt u er maar uit, ja hoe doe je dat een beetje elegant!?
Geeft niks hoor mevrouw we zien hier vrouwen van 90 ook uitkomen.
Echt waar?? Ik weet niet hoe serieus ik die opmerking moet nemen.
Tussen de middag mogen we in de personeelskantine eten, kroketten, nasi, saté, ja het is gezonde kost in het ziekenhuis.
Ik ben blij als ik weer uit die bunker van het ziekenhuis mag maar ik weet dat het spannendste nog moet komen.
De 2 bestralingen van mijn rug gebeuren in Rotterdam, 2 keer 40 minuten. De 25 bestralingen van mijn borst zullen in Dordrecht plaatsvinden.
Daar ga ik met de taxi heen, na verschillende telefoontjes is dat best snel geregeld.
Op de vraag van de verzekering of ik niet met het openbaar vervoer kan gaan kan ik naar eer en geweten meedelen dat het vanuit het buitengebied van ons eiland naar Dordrecht een behoorlijke onderneming is en nee dat zie ik niet zitten 5 weken achter elkaar iedere werkdag.
Dus de taxi is de beste oplossing.
Inmiddels is het 20 november de 8e verjaardag van onze jongste zoon die s'morgens blij met zijn traktatie naar school vertrekt.
Mijn zus en ik gaan naar Rotterdam voor de eerste bestraling met de Cyber-knife.
De schrik slaat me om het hart als het dan zover is maar de verpleegkundige stelt me gerust.
Ik kleed me om, gelukkig mag ik een broek en shirt aan, je ligt daar al zo hulpeloos en als dat dan ook nog halfnaakt moet.
De verpleegkundige vraagt of ik een muziekje wil luisteren en ik heb het voor het uitzoeken want ze hebben spotify.
Ik vraag om opwekking en zij stelt Sela voor de cd "Ik zal er zijn", dat vind ik zo bijzonder dat ze juist dat zegt.
Nee ik doe dit niet alleen, Ik zal er zijn, ook als je in een mal op een tafel ligt met een robot die om je heen draait.
Ik voel me niet 100% ontspannen maar ik weet dat ik het kan, ik tel de liedjes en reken voor mezelf uit hoe lang het nog duurt.
Ineens staat ze weer naast me het is klaar hoor, ik schrik oh ik dacht van niet.. Ja lacht ze je hebt zo keurig stil gelegen dat we in een half uur klaar waren.
Het instellen van het bed waar je op ligt gebeurt automatisch, ze maken steeds een scan om te kijken of je nog goed ligt want anders moet dat direct gecorrigeerd worden het is mm werk.
In het begin voelde ik ook hoe ik in de juiste positie gebracht werd.
Ik ben onder de indruk van deze techniek en ook opgelucht.
De eerste horde is weer genomen, ik voel dat dit gaat lukken een stuk onzekerheid valt van me af.
Een beetje dizzy kleed ik me weer om in het kleedhokje, nog 26 te gaan het aftellen is begonnen.
Dag 1: MRI, uitleg van een uur over hoe de bestraling in zijn werk gaat en als toetje een CT met de tatoeagestipjes zetten.
Ik voel me echt versleten vooral die MRI viel me zwaar, veel zwaarder als voor de chemo's.
Dag 2: CT van mijn rug en het aanmeten van het matras. Dit is een ervaring op zich, het is zo iets vreemds en niet te bevatten dat dit met je gebeurt.
2 broeders die je in een mal manoeuvreren en daar lig je dan..!
Goed hoor mevrouw komt u er maar uit, ja hoe doe je dat een beetje elegant!?
Geeft niks hoor mevrouw we zien hier vrouwen van 90 ook uitkomen.
Echt waar?? Ik weet niet hoe serieus ik die opmerking moet nemen.
Tussen de middag mogen we in de personeelskantine eten, kroketten, nasi, saté, ja het is gezonde kost in het ziekenhuis.
Ik ben blij als ik weer uit die bunker van het ziekenhuis mag maar ik weet dat het spannendste nog moet komen.
De 2 bestralingen van mijn rug gebeuren in Rotterdam, 2 keer 40 minuten. De 25 bestralingen van mijn borst zullen in Dordrecht plaatsvinden.
Daar ga ik met de taxi heen, na verschillende telefoontjes is dat best snel geregeld.
Op de vraag van de verzekering of ik niet met het openbaar vervoer kan gaan kan ik naar eer en geweten meedelen dat het vanuit het buitengebied van ons eiland naar Dordrecht een behoorlijke onderneming is en nee dat zie ik niet zitten 5 weken achter elkaar iedere werkdag.
Dus de taxi is de beste oplossing.
Inmiddels is het 20 november de 8e verjaardag van onze jongste zoon die s'morgens blij met zijn traktatie naar school vertrekt.
Mijn zus en ik gaan naar Rotterdam voor de eerste bestraling met de Cyber-knife.
De schrik slaat me om het hart als het dan zover is maar de verpleegkundige stelt me gerust.
Ik kleed me om, gelukkig mag ik een broek en shirt aan, je ligt daar al zo hulpeloos en als dat dan ook nog halfnaakt moet.
De verpleegkundige vraagt of ik een muziekje wil luisteren en ik heb het voor het uitzoeken want ze hebben spotify.
Ik vraag om opwekking en zij stelt Sela voor de cd "Ik zal er zijn", dat vind ik zo bijzonder dat ze juist dat zegt.
Nee ik doe dit niet alleen, Ik zal er zijn, ook als je in een mal op een tafel ligt met een robot die om je heen draait.
Ik voel me niet 100% ontspannen maar ik weet dat ik het kan, ik tel de liedjes en reken voor mezelf uit hoe lang het nog duurt.
Ineens staat ze weer naast me het is klaar hoor, ik schrik oh ik dacht van niet.. Ja lacht ze je hebt zo keurig stil gelegen dat we in een half uur klaar waren.
Het instellen van het bed waar je op ligt gebeurt automatisch, ze maken steeds een scan om te kijken of je nog goed ligt want anders moet dat direct gecorrigeerd worden het is mm werk.
In het begin voelde ik ook hoe ik in de juiste positie gebracht werd.
Ik ben onder de indruk van deze techniek en ook opgelucht.
De eerste horde is weer genomen, ik voel dat dit gaat lukken een stuk onzekerheid valt van me af.
Een beetje dizzy kleed ik me weer om in het kleedhokje, nog 26 te gaan het aftellen is begonnen.
3 reacties
Xjen