De brug

Van de week heb ik een uitgebreid gesprek gehad met de oncoloog over hoe nu verder.
Wat blijkt de theorie van op God vertrouwen. In alle omstandigheden in praktijk een haast onmogelijke klus.
De focus ligt zo op een dokter maar als die geen bevestiging geeft dat alles goed komt, slaat zo maar de paniek weer toe.
Dan moet je je verstand bij elkaar rapen en het gewone leven instappen.
Maar de dingen doen zoals voorheen dat lukt aardig zij het op een laag tempo.
Maar mijn hoofd is er niet bij, ergens onderweg hebben mijn lichaam en geest afscheid genomen.
Ik heb dit al eerder beschreven, toen was het mijn Overlevingstrategie.
Je geest is vrij om te gaan en staan waar het wil, je lichaam niet die is eigenlijk het grootste slachtoffer van de ziekte kanker, het lichaam ondergaat de behandelingen lijdelijk. Terwijl het lichaam in een MRI schuift of onder een Cyber knife ligt of gekoppeld aan een infuus met chemo kan de geest ondertussen een strandwandeling maken en een goed gesprek hebben met God.
maar nu de strijd klaar is moet het in principe mogelijk zijn om weer samen verder te gaan.
Maar het lukt niet, kort gezegd heb ik hulp nodig want ik krijg het niet meer voor elkaar.

Je zou het kunnen zien als een echtpaar of stel.
Lichaam en geest functioneren samen in harmonie, soms hapert er wat maar zonder elkaar is er geen eenheid.
Op een gegeven moment echter komt er een derde in het spel die in het begin onmerkbaar het lichaam voor zichzelf opeist.
Geest heeft dat niet door dus in eerste instantie lijkt alles pais en vree.
Maar dan komt geest erachter dat het lichaam er een dubbele agenda op na houdt en op dat moment sterft het vertrouwen in elkaar.
Het lichaam realiseert zich dat dit foute boel is maar kan niet meer zelfstandig de opdringerige minnares kanker buiten werken.
Kanker neemt de regie over en geest heeft het nakijken.
Gelukkig zijn er hulptroepen die ingeschakeld kunnen worden en dan kan het zomaar gebeuren dat kanker toch moet wijken.
Het lichaam haalt opgelucht adem, moegestreden zoekt het contact met geest maar waar
is die gebleven?
Geest heeft afstand genomen en kijkt naar een opgehaalde brug en een diepe kloof.
Er zal nogmaals hulp moeten komen om een nieuwe brug te bouwen, een brug die vertrouwen heet om het leven weer samen op te pakken.
Dit is een scenario.
Maar wat als het lichaam niet wint en sterft?!
Dan blijft de geest over want die kan niet sterven en dat is onze hoop en verwachting en het vertrouwen dat we eens een nieuw verheerlijkt lichaam krijgen waar geen kanker meer bij kan.

Voor nu moet ik gaan werken aan die brug "vertrouwen "

Volgende week staat de echo van mijn lever op het programma hopelijk draagt de uitslag een steentje bij.