1e chemo

Vanmiddag om half 2 ons gemeld op de afdeling waar de chemo wordt toegediend.
Vera onze oudste dochter is meegegaan voor de morele steun.
Eerst kregen we een korte uitleg en mocht ik plaatsnemen in een soort leunstoel.
Vervolgens werd het infuus aangebracht en dat is best een indrukwekkende naald.
Het eerste zakje wat er ingaat is een middel tegen de misselijkheid, tussen de middag had ik thuis ook al een capsule ingenomen tegen de misselijkheid.
Daarna volgen 3 zakjes chemo die lopen variërend van een kwartier tot een half uur, na ieder zakje wordt alles 10 minuten gespoeld.
Totaal duurt alles 2,5 uur, op zich is het goed te doen.
Het is de eerste keer dus je neemt alles zo eens in je op, de verzorging is top, lieve zusters en je mag drinken wat je wil van koffie, bouillon tot allerlei soorten frisdrank.
Op een gegeven moment kwam er naast mij in de stoel een mevrouw en we raakten in gesprek.
Zij al lang ziek en ik het groentje.
Al snel kwam het gesprek over het geloof, zij ook een christen en vertelde dat ze daar veel steun aan had.
Wat bijzonder je zit samen in zo'n kamer, je kent elkaar totaal niet en dan is daar zomaar die klik.
We weten ons geborgen in de liefde van God in leven en in sterven, dat ontroerde me.
Dank U wel Heer, U weet wat ik nodig heb.

Het is een raar idee als je dat spul naar binnen ziet gaan en toch ben ik dankbaar dat het er is en dat ik het krijg.
Voor Lukas onze zoon van 7 heb ik een boekje voorgelezen over chemoridders die nu in mijn lichaam vechten tegen de boze, slechte kankercellen. Ridders die ervoor moeten zorgen dat de goede cellen niet meer onderdrukt worden door die booswichten.
Dat in het heetst van de strijd ook nogal wat goede cellen een klap met het zwaard krijgen is onvermijdelijk.
Daarom lezen en bidden we nu met mijn benen gestrekt op de bank ipv boven.
Want ik voel me een beetje dizzy en een zware buik dus ik hou maar even mijn gemak.
Al die indrukken van die mensen met hun verhaal hebben stiekum meer impact dan je denkt.
Onze oudste zoon Tom heeft gekookt, alles even gezond, smakelijk en verantwoord.
Aan de vitaminen gaat het niet liggen in ieder geval.

Nu even iets anders misschien niet het belangrijkste maar toch......

Afgelopen maandag hebben Vera, mijn zus Heleen en ik bij de kapper 7 Pruiken uit een boekje uitgezocht, wel een beetje hippe natuurlijk want ik ben tenslotte nog een jonge meid!!
De kapper liet een paar pruiken zien en als ik "dat" dan in dat doosje zie liggen denk ik bij mezelf:
Nee dit gaat Elvira niet doen, aan me nooit niet!!
Dit onderwerp gaat nog vaak voorbijkomen, wordt vervolgd.