Kan ik een weekje doorschuiven?

Het begint nu echt op te schieten! 18 November ga ik voor een DIEP-flap operatie. Een heftige ingreep van zo'n 6-8 uur. Een borstreconstructie met lichaamseigen weefsel oftewel ik krijg een gratis buikwandcorrectie.

Van het buikvet wordt een nieuwe borst geconstrueerd nadat eerst de tissue expander, die er goed voor heeft gezorgd dat de huis is opgerekt, is verwijderd. Tjonge wat zit dat ding in de weg!!

Toen in februari borstkanker werd geconstateerd en bleek dat het een volledige borstamputatie zou worden, heb ik volmondig ja gezegd tegen een huidsparende operatie zodat ze later met siliconen de boel weer zouden kunnen opvullen. Na de bestralingen is echter zoveel bindweefsel ontstaan dat de tissue expander, niet te vergelijken overigens met siliconen borstimplantaten, nu vast en hard op z'n plek wordt gehouden. Daardoor wordt aangeraden na bestraling voor een DIEP-flap te gaan omdat dat zachter en natuurlijk aanvoelt. Bestraling en siliconen gaan niet echt samen dus wordt het een DIEP.

Had ik vooraf geweten dat er nog bestralingen achteraan zouden komen, en had ik geweten wat ik nu weet, had ik misschien een heel ander besluit genomen. Maar dat is achteraf.

Maar terug naar de operatie. Ik krijg dus een gratis buikwandcorrectie. In de vorm van een soort smiley wordt een stuk buikvet weggesneden van boven de navel tot onder de grens van een bikinibroekje (het litteken is hierdoor netjes verstopt), en zo'n beetje van heup tot heup. Daaronder worden de vaten en eventuele zenuwen en lymfklieren los geprepareerd.

Het stuk buik boven de navel wordt nu naar beneden getrokken en voorzien van een mooi gaatje voor de navel. Vervolgens wordt de huid en de verschillende vetlagen vastgeniet aan de de lagen aan de onderkant. Je kunt je voorstellen dat dit een wat strakgespannen geheel wordt; veel patiënten die een DIEP hebben ondergaan, lopen de eerste tijd met een rollator omdat rechtop lopen niet echt prettig aanvoelde.

Het stuk buik wordt ontdaan van huid op een klein rondje na (ter grootte van een tepelhof) voor de doorbloeding. Van het buikvet wordt een borst geconstrueerd. Hiervoor worden eerst de bloedvaten ergens vanachter het borstbeen vast gehecht aan de bloedvaten in het stuk buik om de broodnodige doorbloeding te garanderen. Ook eventuele zenuwen en lymfeklieren worden met elkaar verbonden.

Vervolgens wordt van een stukje huid een tepel gemaakt wat wordt vastgehecht op het stukje huid wat is blijven zitten en dan is borst 1 klaar. Hierbij wordt wel sterk in de gaten gehouden dat de doorbloeding goed blijft anders gaat het behoorlijk fout. Zonder doorbloeding zal eea afsterven en is de hele operatie voor niets geweest. Gelukkig komt dit zelden voor.

Aangezien er niet voldoende buikvet is om een c-cupje te fabrieken, zal de linkerkant iets worden verkleind naar een b-cupje zodat eea mooi in balans is.

Kortom, op een klein stukje tussen borst bikinilijn na, ligt mijn complete torso open om er weer een goed werkend geheel van te maken.

Normaliter zijn dit 3 verschillende operaties maar binnen het ZGT Hengelo willen ze het zo comfortabel mogelijk maken voor de patiënt en wordt het steeds vaker in 1x gedaan. Ik ben er blij mee!

Zie ik er tegenop? Ja zeker! Was de vorige borstoperatie 'peanuts'.... nu ben ik wel degelijk nerveus. Gaat het wel goed? Hoe gaat het eruit zien? Gaat het pijn doen? Hoe gaat het herstel? De vorige operatie was broodnodig; de tumor moest mijn lijf uit! Nu is het meer cosmetisch en dat voelt toch anders.

Ik moet zeggen dat ik tot nu toe behoorlijk goed door het borstkankertraject heen ben gerold. Weinig tot geen klachten. Ja, ik heb behoorlijk last van gewrichten en stijfheid door de Tamoxifen maar geen opvliegers. Ja ik heb soms slapeloze nachten door die hormoonpillen maar dan ga ik iets doen wat veel tijd kost en waar ik overdag geen tijd voor heb.

En zeker schieten er wel eens gedachten door mijn hoofd; is de kanker wel helemaal weg? Zitten er toch niet nog ergens uitzaaiingen? Maar aangezien niemand dat weet en het bij iedereen kan voorkomen zonder dat men het weet, zet ik die foute gedachten weer snel overboord.

Ik doe heel veel leuke dingen. Dingen waar ik echt blij van word. Ik heb de laatste maanden heel veel leuke mensen ontmoet met dezelfde hobby als ik (fotografie) en ik ga daar na mijn herstel weer vrolijk mee verder. Er staat nog een verhuizing gepland ergens in januari dus ik hoop dat ik dan wel weer een beetje fit ben om wat te klussen.

Nog een weekje. Op het moment van schrijven kijk ik een week vooruit en besef dat ik dan al bijna 2 uur onderweg ben .... was het maar alvast volgende week maandag!