Een glimlach

Een dag huis, een dag rust, een dag opnieuw beseffen...

De 1e nacht thuis was heerlijk. Best goed geslapen ondanks een ontzettend droge mond en wat nare dromen; bijwerkingen van de morfine.

Thuiszorg komt langs om de wond te bekijken en de drain te checken. Beiden zijn goed De drain loopt behoorlijk door, iets wat ik niet had verwacht. Het ding is lastig want je hebt de neiging om snel even iets te pakken. "Oh nee mijn potje 😣" .... Gelukkig is het niet zo dat als het zou vallen het gelijk de drain uit de wond zou trekken; het zit ook nog ergens aan miin buik vast met plakkers. 

Die buik is een ander verhaal... Een andere bijwerking van oxycontin: obstipatie. Ben al sinds woensdag niet meer naar het toilet geweest. Oké er gaat niet veel in maar dat moet er toch ook een keer uit.. .🤔

Ik ben dus maar begonnen met de zakjes movicolon. Een zakje met wit poeder op te lossen in water. Het ziet er uit als behangplaksel en smaakt naar niets terwijl het wel zoet ruikt. Nou ja als het maar iets gaat doen in mijn darmen...

'sOchtends met behulp van Roland onder de douche gegaan. Na een fikse duizeling en wat frisse lucht lukte het me op de stoel te gaan zitten en mijn haar te wassen. Het was lekker weer schoon te zijn. Door alle medicijnen hangt er toch een luchtje om mij heen Chemisch wel te verstaan. 

Ik ontvang mooie bossen bloemen, daar word ik wel stil van. Appjes van mensen waar ik het nooit van verwacht had; hele open appjes. Het doet me goed. 

Gisterenmiddag is mijn vriendin Marty langs geweest.

Gewoon omdat het kon. Ik voelde mij goed en we hebben zitten praten over van alles en soms over mij. 

Ik besef dat het goed gaat, dat ik eigenlijk weinig klachten heb en dat ik na een dergelijke operatie er toch best goed uitgekomen ben. Uiteraard ben ik er nog niet Nog verre van want er komen nog wel wat mijlpalen waar ik naar toe mag werken. Eerst de uitslag. Afhankelijk daarvan het bijvullen van de expander. Dan de definitieve Reconstructie. Afhankelijk van welke ik kies, het herstel. Een tepel reconstructie ... Al met al zo'n jaar verder denk ik, verwacht ik. 

Maar als ik 's avonds mijn in mijn bed glij doe ik dat met een glimlach. Met het besef dat ik lieve mensen om mij heen heb, veel meer dan ik had verwacht en dat ik eigenlijk een gezegend mensch ben ... Hoe gek dat ook klinkt in deze situatie. Ik doe het goed!