Moe

Vanmorgen wordt ik wakker en ik open zoals elke dag als allereerste de woningbouw app. Daarin worden alles sociale huurwoningen aangeboden in mijn regio. Ik zie dat er nieuw aanbod is dat 100% overeenkomt en waar ik op mag reageren. Meestal is het niet veel soeps.
Nu is het een woning hier om de hoek. Met een voor en achtertuin en ik zie dat ik op positie 1 sta. Mijn hart maakt een sprongetje. Half slaperig lees ik de omschrijving. Oke helaas maar 2 slaapkamers maar dan ga ik wel op de bank ofzo. Verder is het een perfect lief huisje. Maar de realiteit neemt het weer over van mijn gevoel en ik bedenk al gauw dat hier natuurlijk minimaal 2000 reacties op komen. Alle mensen met urgentie gaan sowieso voor. Heel even geniet ik van het feit dat ik 1e sta. Oke terug naar de realiteit, maak je zelf nou niet lekker want het wordt alleen maar een teleurstelling.
Na een uurtje kijk ik weer. Ik sta 2e. Kak. 
De hele dag blijf ik als een soort geobsedeerde debiel die app verversen.
Je kan reageren tot 24 april. Inmiddels heb ik ervaring en weet ik gewoon dat er op elke woning in deze wijk rond de 2000 reacties komen. Dus als ik in de top 10 blijf is het al een wonder. 

Het laat me niet los. Ik besluit er heen te wandelen. Gewoon even kijken. Stom natuurlijk ik weet het. Het is zelf destructief, ik weet het maar ik kan het niet laten. Het huisje staat al leeg. Dus ik kijk om me heen en ik loop de voortuin in en loer naar binnen. Het is echt een super mooi huisje. Klein maar fijn. Netjes, een ruime woonkamer en een shuifpui naar een grote tuin. (groot voor stadsbegrippen he)En dat op 800 meter van onze woning. Hoe perfect zou het voor de kinderen zijn. Ik loop ook even achterom. En ik kan zo de tuin in lopen. Een beetje ongemakkelijk dat wel maar ik besluit het toch te doen. 
Het huis is in perfecte staat. 
Meteen heb ik spijt dat ik me weer is heb laten meeslepen. Ik sta nu 3e maar er hebben er pas 222 gereageerd. 
Dus ik weet ergens diep van binnen dat ik morgen de app open en dan dusdanig ben opgeschoven dat het niet realistisch meer is. En dat moet ook maar zo zijn want dan kan ik het tenminste uit mijn hoofd zetten. 

Er tegenover staat een ruim appartement te koop van 340.000 euro. Maar ik weet die gaan weg voor 4 ton. Te debiel voor woorden maar welkom in Amersfoort. 
Ik kan dat met geen mogelijkheid betalen. 

Ik app mn moeder met de vraag of we niet een bank kunnen overvallen. Ze moet lachen en zegt dan zijn we daarna verzekerd van een 1 kamer woning🤣.
Ik vraag of zij niemand kent die van gekheid niet weet wat ie met zn geld moet en voor mij even een appartement kan kopen. Helaas we kennen ze niet haha. 

Nou goed. Waar ik eerst van chemo naar chemo leefde leef ik nu als geobsedeerde van dag tot dag in die woningbouw app.
Het is weer is wat anders. 

Verder ben ik moe. Mentaal moe. Moe van alle zorgen die dit met zich meebrengt.
Moe van het moeten accepteren dat het leven weer een hele andere wending neemt. Bang dat die kanker terug komt en dan heb ik zoveel tijd moeten verspillen aan het vinden van een woning.
Ik zou mezelf wel is een tijdje aan iemand anders willen geven. Zo van joeeeejoee ben jij mij even. Los alles even op en roep me maar als ik weer terug kan komen. 
Maar zo werkt het leven niet.
Er zit niks anders op dan weer dwars door alle ellende heen. 

En dat doen we dan maar. 

Liefs