AC kuur 1/4 🤡 en de week erna

De 1e ac kuur.  1/4

Meer dexamethason, meer misselijkheidstabletten, en gaan met die banaan.  3 dagen

Hoe sarcastisch kun je zijn ( HEEEL)

Er is me natuurlijk verteld dat dit een zware kuur is, maar verhalen van anderen, totdat je het zelf meemaakt… hou op met me, dit is geen rozegeur en maneschijn! Het is Vreselijk!

Man man, wat een ellendige kuur was dat zeg! Ik zag zo op tegen de lange zit met coldcap op. Ik weet van mezelf dat ik me op het einde altijd irriteer aan dat ding, dan helemaal met anderhalf uur nakoelen! #help.

Via een lotgenoot gehoord dat ze wel eens een oxazepam had genomen. Dus die had ik gevraagd. En ook gekregen! Nou ik zou je vertellen ik zat er relaxjes bij. Het was redelijk te hendelen op deze manier. De gouden tip!

Ditmaal geholpen door een broeder, ergens voelde ik dit al, hij prikt mis, en dat gebeurde ook, maar wat een leuke vent. Ik heb me slap gelachen om hem! Dat ben je op zon afdeling soms wel nodig. Van hem kon ik t hebben.

Ik heb af en toe de oogjes even dichtgehad.

Eenmaal thuis, lag ik gevloerd op de bank, heerlijk even geslapen, en niet wetende wat me nog te wachten kwam te staan de volgende dag.

Nina had heerlijk bij mijn ouders geslapen en mijn ouders aten vrijdag ook nog even mee.

Van donderdag op vrijdag en vrijdag op zaterdag en zaterdag op zondag waren echt vreselijke nachten.  Amper geslapen, gesloopt.

Opvliegers like hell, warm, koud, zweten, en zo’n gejaagd gevoel, maar ondertussen het gevoel alsof je 3 marathons hebt gelopen, je bent overreden en opgevreten… ik weet niet wat ik erover moet zeggen, terwijl ik dit stukje schrijf word ik er ook een beetje emotioneel bij, er komen zoveel gevoelens omhoog, zoveel ongelukkige momenten. Het is niet te beschrijven.

Ik kon geen prikkels horen/zien/ alles was teveel. Jaa ook mijn kind, mijn vriend, het licht van buiten, een telefoongeluidje, de hond die ineens zo donders stinkt, de etensgeuren, rare smaak mond,  en oooh de misselijkheid!!

Zere ogen, gevoelige hoofdhuid, alles wat erin me opkomt schrijf ik nu op. Ik voel me af en toe trillerig. Koude handen en voeten

Naast de ergste dagen dag vd kuur daarna en daarna heb je ook andere tabletjes tegen misselijkheid, nou die moest ik wel nemen. Metoclopramide. Dat is echt mn beste vriend. Ze werken niet lang, maar wel eventjes .

Gelukkig ben ik niet misselijk in vorm van overgeven. ( alhoewel het een paar x bijna gelukt was) ik neem ze vooral een goed half uur voor het eten. Dan is dat ook wel te doen.

Zondags is nina wezen logeren, we hebben haar weggebracht naar mijn ouders. Ook dat was een hele opdracht. Ipv toegeven aan… RUST!! Lynn!! Nee ik ga wel even mee joh, ben ik er ook nog even uit.heen en Terugweg al huilend ellendig zitten te voelen met de ogen dicht want alles was teveel….

Daar heb ik echt even geleerd om toe te geven aan.. hoe moeilijk ik dat ook vind 😅

Bert is thuis gebleven maandags, ik wou niet alleen zijn. Sterker nog, ik durfde het ook niet. Voelde me er niet prettig bij.

Maandags heb ik dan echt niks gedaan. Wat moeilijk. Maar ik heb zoveel geslapen. Wauw.

Ik ben ook zo moe, een slok drinken pakken kost nog moeite.

Deze vermoeidheid heb ik echt nog nooit gehad. Het is niet te beschrijven met ik ben moe. Het is zoveeel meer.

Ik wou maandag eigenlijk de fysio afbellen voor de dag erop maar ze waren gesloten ivm bevrijdingsdag. Ik heb die nacht ook ontzettend goed geslapen. 1x wakker geweest, geplast, en verder geslapen. Wat was ik hier aan toe!!!!

De dinsdag heeft bert Nina na de opvang gebracht. Ik durf het nog niet aan om auto te rijden. Hij is wel na zijn werk geweest.

Bij het opstaan merk ik wel wat verbetering, dus eerst gauw zon misselijlheidstablet, ff opstarten, en toch maar even na de fysio. Even ‘iets’ doen. Het was denk ik 25% van wat ik normaal doe, maar het was wat!

Het grappige was dat ik dat apparaat deed waarbij je gewicht wegduwt, een beetje hijgende/buiten adem hiervan, stond er een vrouwtje naast me met een glimlach, is het te zwaar meid?  Haha, mw, je moet eens weten 🤣

Ik merk in de loop van de dag dat ik weer wat meer bij zinnen kom, werd ook wel tijd na een paar van deze ellendige dagen.

Deze dag overigens bijna niks gedaan. Verplicht rust, en dit doet me goed.

Boodschapje gedaan, voor het eten.

Nina opgehaald van de opvang, ondanks mn zere ogen, die ook gevoelig zijn, durfde ik t auto rijden een klein stukje wel weer aan! Bert stond in de file😛

Woensdag gezellig afgesproken met een paar meiden die ik al enige tijd niet gezien had. Dat was ouderwets even gezellig 😊

Van woensdag op donderdag ontzettend slecht geslapen, gevoel dat ik zo zenuwachtig als hell was, en waarvoor? Geen idee.  Klop klop klop deed mn hart continue, zal wel van de chemo zijn. Rotzooi.

Vera is wezen lunchen, even gezellig geteut.

Merk dat ik emotioneler ben als anders, meerdere laatjes in mijn hoofd staan wat

Open, ik merk toch wel enige spanning hiervan, en ik weet niet zo goed wat ik hierbij voel, en dat maakt me onzeker en verdrietig.

De ‘laatjes’ van de operatie die eraan zit te komen, en de ‘2e operatie’ en die eileiders die eruit moeten enz. Wat vind ik ervan dat mijn borsten eraf gaan, die vraag waant door mijn hoofd en ik kan er nog niet zo goed antwoord op geven.  Ik word er alleen zo verdrietig van elke keer.

Ook zou ik het fijn vinden om bijvoorbeeld te weten. Met een maand is het voorbij. Dan heb je iets om naar uit te kijken. Maar het duurt nog zo lang. Tis net of dit hoofdstuk straks niet bestaan heeft ofzo, dit hele jaar kan eruit, alsof die niet bestaan heeft.

Savonds zijn dan ook mijn knolletjes op, en ben ik erg verdrietig. Het komt allemaal zo dichtbij, maar het is ook nog ‘ver’ weg’ begrijp je?

Mijn bovenrug / nek/schouders ik heb er ZO ontzettend veel last van. Geen houding is prettig. Het leek even iets minder te worden, maar het is weer terug bij af. Wat is het toch, spanning?

Dit gelijk maar even geschreven, en gek genoeg, geeft dit stukje dan weer even rust.

Vind het wel fijn om gevoel hier te uiten, alsof ik het van me af schrijf!

Ik vond het een desondanks niks bijzonders uitgevoerd dagje. Een pittig dagje. Ook om voor mijn lieve popke te zorgen. Ik ben bijna 2 en neee is coming, met een goed eigen willetje erbij! ( ik kijk na mezelf van vroeger🤣) heerlijk haha! 🥰

Vandaag dus geen kuur, helaas volgende week wel weer, ik kijk er niet naar uit 👋

Tot de volgende blog #dankjewel voor het lezen