Zuurstof

Stapje vooruit, twee stapjes terug, en dan weer wat meer vooruit. Dat is een beetje wat ik voor ogen had tijdens dit herstel. Echter, ik ben maandagavond zeker zes stappen achteruit gegaan, en zit nu weer op de huisarts te wachten in de hoop een fles zuurstof te krijgen, want ik heb het gevoel het niet lang meer te trekken zo.

Wat is er gebeurd. Maandagavond zat ik op de bank en alles kabbelde een beetje zoals het zou moeten. Die dag wel op mijn gemak alles van de KPN in huis aangesloten omdat we van provider overgestapt waren. Op zich geen zwaar werk, en gezien mijn ICT verleden ook niet moeilijk. Opeens krijg ik een redelijk zware hoestbui, en rechtsonderin mijn rug voel ik iets verrekken, scheuren of wat dan ook. Een helse pijn alsof ze met de hand in mijn rug wat stuk stonden te trekken. Niet leuk dus. Nu verrek ik wel vaker een spiertje in mijn rug, maar deze was zo pijnlijk, dat in de zo nodig oxycodon het aangebroken. Slechte nacht gehad en veel pijn. 
De volgende dag heel rustig aan gedaan en als ik keurig stil bleef zitten was het wel te doen, maar bij ieder kuchje een scheurende pijn. Te vergelijken met dag twee na de operatie. Dus nog maar even de oxycodon aanspreken om het wat dragelijk te maken. 
Het nadeel is dat ik als een dood vogeltje op de bank hing, Geen zin in eten of wat dan ook. Dus benen worden dikker met vocht, horloge kan niet meer om want de linkerarm vult zich ook aardig op.

In de tussentijd gesprek gehad met Ziekenhuis, en deze gaan een belafspraak plannen met de chirurg. Ook diëtiek nog gesproken en besproken hoe ik er nu bij zit. Doordat ik iedere nacht een liter sondevoeding naar binnen breng, is daar even geen gevaar, alleen zal ik wat langer aan die pomp hangen. Wel wist ze mij te vertellen dat het hongergevoel voor mij echt verleden tijd, omdat tijdens de operatie de zenuw die het hongergevoel aanstuurt, door gesneden is.

Momenteel, is de pijn dankzij de zware pijnstiller weer wat minder. Met de nadruk op "wat" want even hoesten en ik voel het goed, maar wat minder scheurend. Dus dat gaat de betere kant op, echter qua zuurstof is het op. Bij normaal stilzitten heb ik een saturatie rond de 96, dus te doen. Als ik even naar het toilet en teruggelopen heb, zit ik op 85 to 87 en is het een martelgang om weer een beetje bij te trekken. Het wordt dus slechter en slechter, en ik kan door kleine stukjes te lopen nu totaal geen energie opbouwen. Ik hoop de arts snel te mogen ontvangen, en dat zij een oplossing kan bieden.

Leenstoel is binnen. Op zich een geweldige stoel, maar meer voor Els. Als ik in dat ding zit doet het me denken aan die Italiaanse sportieve bolides van vroeger met een kuipstoel, waar je dan echt shocking klem in zat. Dat heb ik dus ook met de stoel. Maar met de beentjes omhoog zit hij niet vervelend. De voor mij bestelde stoel is gelukkig wel een slag ruimer. Mijn hoop om een nacht door te slapen zit er dus nog even niet in. 
In week dertien komen ze een nieuw bed plaatsen die echt in alle standen kan, inclusief gekanteld over volle lengte. Dus dan moet het helemaal goed gaan. Moet ik wel energie hebben om die trap te beklimmen.

19:30 uur. Huisarts is geweest en weet het eerlijk gezegd niet zo goed.  Het kan de griep zijn die heerst, of toch naweeën van de operatie of............. tja, zeg het maar. In ieder geval had ik weinig vocht achter de longen, dus dat is wel een fijn idee. Ik heb een pufje voor de longen gehad om te kijken of dat wat doet. Morgenochtend belt ze mij, nadat ze een longarts gesproken heeft.

Doe rustig aan en een fijne dag nog!