Het komt dichterbij

Deze ochtend naar de fitness, wat eigenlijk best lekker ging. Nee, de grens om het leuk te gaan vinden is echt niet in zicht. Maar alle oefeningen gedaan en daarna geen kapot en leeg gevoel. Dus het lichaam kan weer wat meer aan.

Na de fitness een bezoekje aan mijn collega's gebracht en kennis gemaakt met mijn opvolger. Het was toch wel leuk weer even op de werkplek te zijn. Nog wat digitale rommel van mij opgeruimd en de beheerder accounts laten verwijderen. Ook vast de sleutels ingeleverd en zo langzaam afscheid aan het nemen. Op de weg naar de uitgang hier en daar nog even wat knuffjes mogen geven en ontvangen en nog wat leuk gebabbeld. Zo duurde de gang naar buiten nog ruim een uur. Ik Merk dat dat soort ondernemingen me ook steeds wat makkelijker af, dus minder energie slurpen.

Over drie weken moet ik er weer helemaal klaar voor zijn. De elfde een CT, dan de twaalfde gaan ze me bespreken en dan "vrijdag de 13e" krijg ik de uitslag te horen van een voor mij nieuwe chirurg. 
Daarachteraan is er al gelijk bloedprikken en dergelijke ingepland, dus als er gesneden moet gaat worden, willen ze het ook rap doen volgens mij. Geen idee waarom er weer die haast achter zit. Misschien dat dit jaar het wat meer opbrengt voor het ziekenhuis? Of heeft de chirurg een vakantie in gedachten waarvoor hij extra snij-uren moet leveren. Zou geen andere reden kunnen bedenken. Want wat mij betreft mogen ze het wel over de jaarswisseling heen gooien.

Ik hoop natuurlijk dat een operatie (nog) niet nodig is, maar dat zal de scan uitwijzen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik best wel tegen zo'n operatie op zie. Niet dat ik er wakker van lig, maar rechts achter het fontanelletje in een klein leeg onbenutte stukje ruimte, zoemt het af en toe irritant rond. Dan maar weer even aan leuke dingen denken, en zoef, het is weer even weg voor een tijdje.