Extravasatie

Vanmorgen voor negen uur lag ik al op de koude tafel van de CT-scanner in Apeldoorn. Een allervriendelijkst meiske heeft het infuus voor de contrastvloeistof in de elleboog holte aangebracht. Even wat poeren en draaien en hij zat op het plekje. Hierna volgde de opdracht die ook van een overvaller zou kunnen komen: "Armen omhoog"
De machines werden aangeslingerd en de scan kon beginnen. "Even de adem in", en hierop een enorm pijnlijk en brandend gevoel in arm. Wel een beetje warmte door het lijf, maar lang niet wat ik gewend was.
Het bleek dus dat tijdens het inspuiten van de contrastvloeistof de canule wat teruggeschoven was en het merendeel van de vloeistof onder de huid gespoten werd in plaats van het bloedvat.  "Extravasatie" is de naam van deze pech. 
De verpleegkundige heeft geprobeerd zoveel mogelijk van de vloeistof weer uit de arm te duwen, en er een coldpack op geplaatst.
Toen was het wachten op de arts om te beoordelen of de scan opnieuw moest, en dan zou de hand de pineut zijn. Maar volgens hem of haar was er voldoende te zien. 
Al met al, geen fijne ervaring, maar wel weer eens wat anders. 

Nu dus een bubbel in de elleboog een flinke hoeveelheid contrastvloeistof erin. Arm hoog houden en regelmatig vijftien minuten koelen. Als het goed is, is het met vierentwintig uur weg. Afwachten maar weer.

Ik ben er ondertussen wel achter dat wanneer je een persoon bent met weinig geduld, je dan dubbel de lul bent met de diagnose kanker. Het is continu wachten en afwachten.

Fijne dag nog allemaal.