31 augustus - Biopsie (B-day)
16 Augustus weer een afspraak met de oncologe.
Zoals al eerder gemeld:
Pet/CT laat maar 1 foute plek zien (Hoera1)
Geen abnormale eiwitwaarden in het bloed (Hoera2)
Maar wat het wel is weten we nog niet; hiervoor is een biopsie en misschien ook een beenmergpunctie nodig.
Tot nu toe voornamelijk gedacht over mijn aandoening in termen van Hodgkin/Non Hodgkin lymfeklier kanker; de weefsel biopsie moet gaan uitwijzen wat het nu werkelijk is.
Omdat de tumor in mijn hals zit zal de biopsie onder volledige narcose plaats moeten vinden.
In de aanloop moet ik in de daarop volgende dagen eerst een aantal voorbereidingsstappen bij interne geneeskunde door:
1 - intake gesprek met chirurg voor risicobepaling. De hals bevat veel kwetsbare structuren en het risico hangt af van de plaats waar geopereerd moet worden. Gelukkig zit de tumor niet achter grote (slag)aders waardoor het risico beperkt blijft, er moet een stukje tumor weefsel van 1 bij een halve centimeter verwijderd worden.
2 - Pre operative screening (POS) mijn gezondheids toestand wordt doorgelicht aan de hand van vragenlijsten, ik moet opgeven welke medicatie ik gebruik, omdat ik ouder ben dan 60 wordt er een hartfilmpje gemaakt en last but least een gesprek met de anesthesist
3 - Inplannen van de operatie; eerst wordt een datum geprikt en een dag voor de operatie wordt ik gebeld voor het tijdstip.
De operatiedatum wordt vastgesteld op 31 Augustus, dit houdt in dat we nog een aantal dagen voor de boeg hebben waarin we nog iets van vakantie kunnen hebben en we komen uiteindelijk in Springendal bij Ootmarsum van waaruit we nog even lekker in Duitsland kunnen shoppen voor we beladen met Rapsöl, Harzer käse, vleeswaren en doppelkorn de dag voor B-day weer huiswaarts keren.
B-day
Vroeg in het ziekenhuis en met Marina naar de dagopname afdeling van interne geneeskunde.
In verband met de volledige narcose mag ik niet met eigen vervoer maar moet worden gebracht en gehaald.
Gelukkig kan mijn jongste zoon Lars vrijnemen en staan hij en zijn auto tot onze beschikking
Omkleden in operatiehemd, spo2 meting (i.v.m longconditie), bloeddruk meting 2 dikke aspirines en Dormital tablet en een spulletje om mijn zuurstofopname te verbeteren. Dit werkt bovenwel want na inhalatie is SPO2 opeens 99; een waarde die ik al jaren niet meer gehad heb.
Dan begint het wachten en stuur ik de luitjes naar huis; om 11 uur word ik opgehaald en dan gaat het snel; na een wazig ritje door de gangen lig ik opeens op een operatietafel, word ik ingesnoerd en van allerlei sondes voorzien, verteld de knappe chirurge wat ze gaat doen en tuur ik naar een zuurstofkapje dat ik exact 2 ademteugen heb kunnen volgen.
Na een droom die ik vergeten ben kom ik bij mijn positieven als iemand tegen me zegt 'we zijn klaar hoor' en 'het was wel een bloedbad'.
Om een lang verhaal kort te maken; om 8 uur s'avonds mocht ik als een verfrommelde krant naar huis en de week daarna was moeilijk; de tumor was boos en door het weefseltrauma was de zwelling enorm gegroeid en deed pijn.
Nu ik dit schrijf is het een week later en begint het weer een beetje normaal te worden.
Niet onderschatten, die B-day
Zoals al eerder gemeld:
Pet/CT laat maar 1 foute plek zien (Hoera1)
Geen abnormale eiwitwaarden in het bloed (Hoera2)
Maar wat het wel is weten we nog niet; hiervoor is een biopsie en misschien ook een beenmergpunctie nodig.
Tot nu toe voornamelijk gedacht over mijn aandoening in termen van Hodgkin/Non Hodgkin lymfeklier kanker; de weefsel biopsie moet gaan uitwijzen wat het nu werkelijk is.
Omdat de tumor in mijn hals zit zal de biopsie onder volledige narcose plaats moeten vinden.
In de aanloop moet ik in de daarop volgende dagen eerst een aantal voorbereidingsstappen bij interne geneeskunde door:
1 - intake gesprek met chirurg voor risicobepaling. De hals bevat veel kwetsbare structuren en het risico hangt af van de plaats waar geopereerd moet worden. Gelukkig zit de tumor niet achter grote (slag)aders waardoor het risico beperkt blijft, er moet een stukje tumor weefsel van 1 bij een halve centimeter verwijderd worden.
2 - Pre operative screening (POS) mijn gezondheids toestand wordt doorgelicht aan de hand van vragenlijsten, ik moet opgeven welke medicatie ik gebruik, omdat ik ouder ben dan 60 wordt er een hartfilmpje gemaakt en last but least een gesprek met de anesthesist
3 - Inplannen van de operatie; eerst wordt een datum geprikt en een dag voor de operatie wordt ik gebeld voor het tijdstip.
De operatiedatum wordt vastgesteld op 31 Augustus, dit houdt in dat we nog een aantal dagen voor de boeg hebben waarin we nog iets van vakantie kunnen hebben en we komen uiteindelijk in Springendal bij Ootmarsum van waaruit we nog even lekker in Duitsland kunnen shoppen voor we beladen met Rapsöl, Harzer käse, vleeswaren en doppelkorn de dag voor B-day weer huiswaarts keren.
B-day
Vroeg in het ziekenhuis en met Marina naar de dagopname afdeling van interne geneeskunde.
In verband met de volledige narcose mag ik niet met eigen vervoer maar moet worden gebracht en gehaald.
Gelukkig kan mijn jongste zoon Lars vrijnemen en staan hij en zijn auto tot onze beschikking
Omkleden in operatiehemd, spo2 meting (i.v.m longconditie), bloeddruk meting 2 dikke aspirines en Dormital tablet en een spulletje om mijn zuurstofopname te verbeteren. Dit werkt bovenwel want na inhalatie is SPO2 opeens 99; een waarde die ik al jaren niet meer gehad heb.
Dan begint het wachten en stuur ik de luitjes naar huis; om 11 uur word ik opgehaald en dan gaat het snel; na een wazig ritje door de gangen lig ik opeens op een operatietafel, word ik ingesnoerd en van allerlei sondes voorzien, verteld de knappe chirurge wat ze gaat doen en tuur ik naar een zuurstofkapje dat ik exact 2 ademteugen heb kunnen volgen.
Na een droom die ik vergeten ben kom ik bij mijn positieven als iemand tegen me zegt 'we zijn klaar hoor' en 'het was wel een bloedbad'.
Om een lang verhaal kort te maken; om 8 uur s'avonds mocht ik als een verfrommelde krant naar huis en de week daarna was moeilijk; de tumor was boos en door het weefseltrauma was de zwelling enorm gegroeid en deed pijn.
Nu ik dit schrijf is het een week later en begint het weer een beetje normaal te worden.
Niet onderschatten, die B-day