Hoe mijn wereld veranderde

7 jaar geleden kreeg ik te horen dat ik blaaskanker had.
Na de operatie bleek dat mijn blaas 3/4 vol zat, de uroloog had toen wel alles weg kunnen halen.
Na de operatie kreeg ik 7 blaasspoelingen en dan elk jaar op controle.
Dit jaar in februari op controle, niets aan de hand dus op naar volgend jaar.

Niet dus, begin augustus plaste ik bloed dit vertrouwde ik niet dus maakte een afspraak bij de uroloog. Op 14 augustus kon ik komen en hij zag een poliepje die eruit moest. Dus weer operatie.
Op 28 augustus kreeg ik deze operatie en het poliepje was uitgegroeid tot een kwaadaardige tumor ter grootte van 2 tennisballen, en dat op 14 dagen tijd. Ook bleek de uitgang van mijn rechternier dicht te zitten dus heeft de uroloog deze opengemaakt. Helaas was de tumor niet helemaal weg en blokkeerde weer de uitgang waardoor ik een nefrodrain kreeg in mijn rechternier. Ik kan zeggen, dat was geen pretje maar wel een opluchting omdat de druk weg was. Maar dit was ook een indicatie dat de kanker niet weg was.
Wat nu? 
De uroloog zei dat hij mijn blaas niet meer kon redden dus ik heb gezegd, haal alles er maar uit dan weten we zeker dat het weg is. Omdat de kanker zeer agressief was en we niet lang konden wachten (dit was op 26 september) werd de operatie op 7 oktober ingepland.
Ik had dus weinig tijd om een keuze te maken tussen een urostoma of een neoblaas. Ik twijfelde heel erg, ook omdat de uroloog zei dat ik veel te jong was voor een urostoma (ik ben 55) heb ik op het laatste moment voor een neoblaas gekozen.
Tijdens de operatie bleek dat mijn lymfeklieren (die het dichtst bij de blaas zitten) ook aangetast waren.
Tot op heden heb ik geen spijt van deze beslissing maar het was prettiger geweest als ik een langere tijd had gehad om te kunnen lezen over mensen die ervaring hiermee hebben.
Nu moet ik nog een jaar immunotherapie volgen om de kanker weg te houden.