Weer even terug naar Niemandsland.....
Woensdag toch weer een kuur gehad. Waarom? Tumormarkers waren nog niet bekend. Vrijdags bleken ze wat te zijn gestegen. Weer de twijfel zal ik nog één nemen? Tot het tegendeel is bewezen met de scan. Nu stoppen betekent stoppen definitief.
Donderdag en vrijdag ontzettend genoten van de kinderen en kleinkinderen. Ook kwamen zwager en schoonzus langs, wat heb ik genoten. Heerlijk op de camping.
Zaterdag voelde ik het opkomen zelfs met de verlaagde kuur werd de neuropathie nog erger. Lopen en met de handen wat doen werd me ontzettend moeilijk gemaakt. Boos, opstandig en heel erg verdrietig werd ik ervan. Weer even terug in Niemandsland.
Boosheid, opstandig je kunt er niks mee. Maar voor mij die tot voorkort bergen kon verzetten ondanks mijn ongemakken heel frusterend. Een flesje open maken, kleding, schoenen aandoen. Iets oppakken of schoonmaken het kost me zoveel energie en dan nog lukt het niet altijd. Gaande weg de week dacht ik dat het beter ging. Helaas vandaag weer helemaal mis. Lief wast af en de stofzuiger hanteert hij en ik, ik huil van zelfmedelijden en frustratie. Daar wordt ik dan ook weer boos om. Het helpt me niet.
Van de week in overleg met oncoloog besloten dat ik stop met de Eribuline. Gaat in overleg met de collega's van de 3 noordelijke provincies en AVL. Kijken of er wat mogelijk is wat geen neuropathie geeft. MyTomorrows wil ook gaan kijken in Europa of Amerika maar daar ben ik nog niet uit.
Nu eerst maar genieten, mijn vriendin en haar man staan hier ook op de camping het pinksterweekend. Zo fijn haar weer even te zien. Ook zij heeft flink moeten inleveren met de COPD. Ze heeft dan wel geen kanker maar heeft het net zo zwaar.
We gaan maar fijn weer buiten de lijntjes kleuren en hokjes zijn niet voor mij gemaakt. 💪💪💪
Fijn weekend,
Liefs Alice😘❤
12 reacties
Klote Alice, dat je zoveel last hebt. Vanaf een afstand een knuffel en ondanks alles een heel fijn weekend gewenst met je vriendin op de camping.
Lieve schat, hoe kun jij nou in godshemelsnaam boos worden op jou! JIJ! Jij die zo flink, dapper, moedig, doorzetter, kanjer, topper, bikkel, lief, geweldig, mooi en liefdevol mens bent!
Ik moet ervan huilen. Dat doen we de laatste weken wel vaker... Da's geen zelfmedelijden schat! Da's gewoon dat het je effe allemaal te veel wordt. Vind je dat gek? Nou, ik niet! Je hebt niet één emmertje dat is overgelopen, jij hebt een hele rij! En ja, ik weet ook dat die treurige en negatieve emoties je niet verder gaan helpen. Maar het lucht wel een keer op. Je bent ook maar een mens, weet je nog? Waarbij ik meteen moet bekennen dat ik wel op je lijk.. het - de tranen - mag wel, maar niet lang. Herpakken en weer verder. Dus daar komt dan die bovenste regel nog een keer:
flink, dapper, moedig, doorzetter, kanjer, topper, bikkel, lief, geweldig, mooi, liefdevol, en zo nog veel meer.
Punt.
Amen.
Geniet van een mooi weekend met je vriendin!
Vele dikke liefdevolle knuffels hiervandaan!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Hebe
Wij zijn de grootste tegenpolen die je maar kunt bedenken. Maar ik heb groot respect en diepe bewondering voor jou, lieve IJzeren Alice. Je mag jezelf gerust superzielig vinden. Wat jou allemaal overkomt is nu eenmaal supergemeen en bovendien superonrechtvaardig en ook nog superklote. Mag je dan een keer huilen om jezelf, ik dacht het toch wel. En toch lukt het je nog om ook nog te genieten... IJzersterk!
Liefs en sterkte, Marian
Lieve Alice,
Tranen, verdriet en boosheid zijn afschuwelijk, maar zó begrijpelijk. Op het moment zelf denk je dat het je niet helpt, maar af en toe moet het er gewoon uit. Het is zo loeizwaar wat je meemaakt. Klotekanker, klotebijwerkingen.
Uithuilen en daarna kun je toch weer door. Ik bewonder je dat je nog steeds genieten kunt, van je gezin, je vriendin, van het leven.
Heel veel liefs,
Hanneke
Ik kan niet veel meer toevoegen aan de andere reacties. Natuurlijk stort zelfs jij wel eens in, met die klotekanker, al die behandelingen en wat daar allemaal bij komt en kwam, en het houdt maar niet op, want dan is er niks meer. Maar ik weet zeker dat je het gaat doen: tranen drogen en weer verder. Want je bent serieus gvd nog lang niet klaar hier!
Ik hoop dat je, ondanks de vele regen, kunt genieten van het weekend op de camping. Van jullie vrienden, van 'even-niks', van niet vooruit kijken, van even niet piekeren. Nu, dat is wat je hebt, NU!
Heel veel liefs en sterkte en een dikke tuut XXX
Warme, dikke knuffel lieve Alice. Afschuwelijk als de behandeling niet doet, wat hij moet doen 😭liefs Dasje 🌺🌺🌺
Wens je heel veel sterkte. Klinkt gewoon moeilijk. Hier heeft Rik gelukkig niet heel veel last van.
Geniet van het weekend samen.
Francien
Ik ben weer geheel in mijn gedachte bij je....houd moed !!
XXX Hans
---
Lieve Alice, ook ik denk aan je. Wat zouden we het graag wat makkelijker voor je maken ......laat haar met rust, rotziekte!!
😘😘😘😘😘
Alice
Herkenbaar deze machteloosheid. Ik kan je alleen het advies geven om te genieten van de goede momenten. Het is niet makkelijk, zeker niet als je weer een domper oploopt. Hoop maakt het verschil. Ik hoop dat er weer een deurtje voor je opengaat.
Sterkte Alice
Mvg
Ger
Wat ben je toch een bikkel Alice, altijd maar doorgaan . Wat een kracht heb je, bewonderenswaardig!! Ik denk aan je.
Liefs Ingrid
Tja, wat kan ik nog zeggen wat al niet gezegd is, hè.
Sterk zijn betekent ook dat je mág balen, dat je boos en verdrietig kunt en mag zijn. Het moet er toch uit, al die frustratie. Ik snap het zó, zeker op momenten dat je zo teruggeworpen worft. Je gaat die extra chemo aan en als dank kun je nu niet eens zelf je veters strikken. Dat is toch ook om moedeloos van te worden? Even uithuilen en dan vind je vanzelf de kracht weer die onder al die tranen zit. Soms moet je de bodem raken om weer af te kunnen zetten (vind ik zelf een hele mooie omdat ie zo waar voelt).
Hoop dat je ondanks alles kunt genieten van je Pinksterdagen.
Liefs, Bianca