Het zat er aan te komen en toch schrik ik van dit bericht. Je hebt alles uit de kast getrokken om hier zo lang mogelijk te mogen zijn. Nu mag je je overgeven. Het lijden en de pijn zijn voorbij. Door je persoonlijkheid, blogs en privé contacten heb je vele levens positief beïnvloed. Rust zacht Alice, mooie ziel! ❤️❤️❤️
Ik wil niet geloven in een absolute dood. Ik wil niet geloven in een definitief afscheid. Dat kan ook niet want jij leeft immers verder in de harten en herinneringen die zovelen koesteren. Ik wil geloven dat je op een prachtige plek bent aangekomen. Waar je verblind wordt door een hemelse schoonheid. Waar vogels hun mooiste lied voor jou zingen. Waar jij zonder pijn, licht als een veertje tussen ontelbare bloemen zweeft. Waar je liefdevol begroet wordt door alle geliefden die jou zijn voorgegaan. Waar jij omhelst wordt door Jolanda, Kim, Daantje en al die andere mooie zielen die jij hier hebt leren kennen en met wie je nu herenigd bent. Ik gun het je zo lieverd. Ik weet het, mijn geloof bevat geen wetenschappelijk bewijs, maar zolang niemand me het absolute tegendeel kan bewijzen, blijf ik geloven dat je verder leeft. Dus dag lieverd...tot ooit!
Wat ontzettend lief dat jullie de rouwkaart hier delen en ons zo de mogelijkheid geven om het afscheid van Alice mee te (be)leven. Helemaal des Alice.
Sterkte morgen . Wat zal dat moeilijk zijn. Weet jullie gedragen door de gedachten, en misschien gebeden, van iedereen hier die haar lief had. Ze heeft ons zo veel gegeven. Dat wordt niet vergeten. Voor altijd een plekje in ons hart.
Ik zit je blogs door te lezen en wat mis ik je verschrikkelijk. Hoe langer je weg bent hoe pijnlijker het word.
Je wordt zo verschrikkelijk gemist door allen die je liefhebben.
Heb ik je al verteld hoe trots is op papa ben, hoe verschrikkelijk sterk papa is, en Stephanie hoe die zich er door heen slaat ondanks het verschrikkelijke gemis.
Ik ben zo trots op je mama, zo ontzettend trots op hoe jij de kanker gedragen hebt. Nooit een moment geklaagd ( en wat moet je soms kutdagen gehad hebben.
Vaak wil ik je even bellen of appen om te vertellen hoe mijn dag is geweest, hoe het met de kinderen gaat maar nog het meest om je stem te horen, alleen gaat dat niet meer. Ik probeer sterk te zijn en door te gaan zoals jij ook deed maar af en toe mama zou ik het liefst in mijn bed blijven want de pijn van het gemis en verdriet doet zeer!
Ik heb de bruidsjurk gekocht mama die jij met mij, Danielle en stephanie uitgezocht hebt. Een heel blij gevoel omdat jij hem gezien hebt maar ook een verdrietig gevoel dat je er niet live meer bij bent. Maar mama, overal waar ik ben en jij! In alles wat ik doe zie ik jou, want ik ben een stukje van jou.
Een gemis is het zeker en oh zo herkenbaar...maar zoals je zelf zo mooi verwoord is je mamma altijd bij jou:) En reken maar dat ze trots is op jullie, ook als je gewoon even een dag huilend op de bank zit of het liefst even weg kruipt in bed.
Het gemis is zo verdrietig, maar wat zal je moeder trots zijn op jullie. Stap voor stap draait het leven weer door, alsof alles weer "gewoon" is. Je moeder zal altijd bij je zijn in de kleine dagelijkse bezigheden. Wat mooi dat je je trouwjurk nog saampjes heb mogen beleven, een mooie herinnering om te koesteren. Ze zal daarboven glunderen van geluk en trots zijn dat jullie de draad weer oppakken en mooie momenten samen maken.
De laatste tijd mama, mis ik je meer dan ooit. Hoe verder te tijd verstrijkt hoe meer het gemis, de pijn van het gemis en het verdriet komt. De eerste maanden na je overlijden werden we geleefd en moesten we een manier vinden om verder te gaan. Dit hebben we ook alle 3 op onze eigen manier gedaan. Maar nu de tijd verstrijkt iedereen weer bezig is met zijn of haar eigen ding ( wat logisch is) bekruipt het gemis en verdriet me enorm en valt me zwaar.
Alles is de eerste keer zonder jou. Jou verjaardag in oktober, onze verjaardagen, de feestdagen, het nieuwe jaar... je bent er niet meer on levende lijve bij. En ondanks dat er er wat van gemaakt hebben ( want ik ben enorm trots op papa en stephanie !! ) mis je er altijd 1.
De mooie dingen van onze meisjes moet je missen.. en mama ik kan je vertellen ook zij missen je enorm.
Ik ben begonnen met een HBO studie, wat zal je trots zijn geweest, de voorbereidingen van de bruiloft welke al 2x uitgesteld is zijn weer in volle gang en wat ben ik blij dat je nog mee geweest bent om de jurk uit te zoeken. Hij is prachtig mama .. al had ik zo graag nog een keer de bevestiging van je willen hebben dat dit hem is ( ik twijfel namelijk..)
Ik zou zo graag nog even tegen je willen zeggen hoeveel ik van je hou, zo graag nog even willen knuffelen, zo graag nog even samen zijn. Ik ben soms jaloers op de mensen die in de stad lopen met hun moeder, vriendinnen die zeggen dat ze met hun moeder een uitje hebben... en begrijp me niet verkeerd ik gun het ze allemaal maar wat had ik dit ook graag nog met jou willen doen.
Oh zo herkenbaar je stukje, alle dingen die je voor de eerste keer zonder je mamma moet en gaat doenHet geleefd worden de eerste paar maanden en het jaar erna. Het raad vragen en ook al ben je niet altijd onzeker, soms is het net dat laatse beetje van je moeder dat je dan nodig bent....en dat is nu weg...
Maar toch is ze ook wel bij je hoor, misschien net als mijn mamma, die als je twijfelt opeens tegen je lijkt te zeggen "je weet wel hoe ik het vind en ik zou het mooi gevonden hebben" en "Ik ben zeker trots op jou dat je het zo goed doet, dat moet je zelf ook zijn".
Vooral in het begin hoorde ik dat soort dingen, nu wordt het wat minder en besef ik dat ik het best ook wel zelf kan(maar de tijwel blijft soms hoor:)). Maar de momenten dat je door de stad loopt inderdaad, het gezellig ergens gaan drinken doe je dan minder snel alleen, want het voelt toch anders.
Alles met alles valt het echt niet mee...wens je veel sterkte !
Ondanks dat ik je moeder, Alice nooit heb ontmoet maar alleen ken van hier, denk ik toch nog wel eens aan haar. Ze was een bijzondere vrouw, sterk, moedig en had voor iedereen hier een luisterend oor ondanks haar eigen ellende. En ze is jou moeder, ook al is ze er niet meer en gaat het leven weer door, het gemis zal altijd blijven, zeker op speciale dagen. Het leven is erg oneerlijk! Heel veel sterkte....
24 reacties
Dankjewel voor het delen van het geliefde bankje en het overlijdensbericht. Nogmaals veel sterkte gewenst. rust zacht lieve Alice....🙏💫
Je zal gemist worden, lieverd. Rust zacht, xxx Joke
Lieve Alice,
Het zat er aan te komen en toch schrik ik van dit bericht. Je hebt alles uit de kast getrokken om hier zo lang mogelijk te mogen zijn. Nu mag je je overgeven. Het lijden en de pijn zijn voorbij. Door je persoonlijkheid, blogs en privé contacten heb je vele levens positief beïnvloed. Rust zacht Alice, mooie ziel! ❤️❤️❤️
Snik...
Hou van je!
Voor altijd..
Lieve Alice,
Dit wens ik jou toe:
Let yourself relax into this moment.
Let yourself be held without any need to hold yourself up.
Let yourself meet the unknown.
It’s OK. It’s a place we don’t have to know with our mind.
What if there were angels all around you and you just couldn’t see them?
What if there was a love so vast that you could never be apart from it?
What if it was impossible for you to go anywhere where this love could not find you?
You are entering the Beauty not far from your heart.
It’s a place that embraces you as you are.
I trust that you will be met by a welcoming presence that knows you, and that meets you with a deeper love than you have ever imagined in this world.
May you know, without any doubt, the precious gift that you are.
And may you be welcomed by a presence so loving that all fear subsides.
Far beyond where winds have blown, waking into realms unknown
Footsteps free of space and time, silent thunder, holy mind
In the heart a song of peace and mercy calling me back home.
~ The Welcoming – Michael Stillwater ~
Alle kleurtjes zijn op.. Alle berichtjes ga ik missen.. Een laatste vaarwel gezegd.. Een mooie vrouw is een sterretje geworden..
Elisabeth 🙏
Lieve familie van Alice,
Heel veel sterkte gewenst met dit verlies...
Dag mooie Alice...
Mijn tante had laatst een mooie uitspraak:
"Je bent pas dood voor mij als ik je ben vergeten "☼
en zo is het :)
Lieve groet Hilde
Vaarwel lieve Alice, rust zacht, je zal niet vergeten worden.....
Caroline ❤️
Lieve Alice,
Ik wil niet geloven in een absolute dood. Ik wil niet geloven in een definitief afscheid. Dat kan ook niet want jij leeft immers verder in de harten en herinneringen die zovelen koesteren. Ik wil geloven dat je op een prachtige plek bent aangekomen. Waar je verblind wordt door een hemelse schoonheid. Waar vogels hun mooiste lied voor jou zingen. Waar jij zonder pijn, licht als een veertje tussen ontelbare bloemen zweeft. Waar je liefdevol begroet wordt door alle geliefden die jou zijn voorgegaan. Waar jij omhelst wordt door Jolanda, Kim, Daantje en al die andere mooie zielen die jij hier hebt leren kennen en met wie je nu herenigd bent. Ik gun het je zo lieverd. Ik weet het, mijn geloof bevat geen wetenschappelijk bewijs, maar zolang niemand me het absolute tegendeel kan bewijzen, blijf ik geloven dat je verder leeft. Dus dag lieverd...tot ooit!
Lieve familie,
Heel veel sterkte met dit enorme verlies.
Rust zacht lieve Alice!
Liefs uit Bolsward, Michel Marian Evelyn en isa Niemarkt.
Rust zacht lieve Alice, je zal zeker gemist worden.
Heel sterkte voor de familie met het verlies.
Wat ontzettend lief dat jullie de rouwkaart hier delen en ons zo de mogelijkheid geven om het afscheid van Alice mee te (be)leven. Helemaal des Alice.
Sterkte morgen . Wat zal dat moeilijk zijn. Weet jullie gedragen door de gedachten, en misschien gebeden, van iedereen hier die haar lief had. Ze heeft ons zo veel gegeven. Dat wordt niet vergeten. Voor altijd een plekje in ons hart.
XX Lenneke
Een krachtige vrouw, bedankt voor je positiviteit je steun en je kracht. Goede reis.
Voor de familie heel veel sterkte met het verlies van Alice, nu straks en later.
X Paulien
Een krachtige vrouw, bedankt voor je positiviteit je steun en je kracht. Goede reis.
Voor de familie heel veel sterkte met het verlies van Alice, nu straks en later.
X Paulien
❤️ Rust zacht Alice ❤️
Liefs Nonnie
Mam.....
Ik zit je blogs door te lezen en wat mis ik je verschrikkelijk. Hoe langer je weg bent hoe pijnlijker het word.
Je wordt zo verschrikkelijk gemist door allen die je liefhebben.
Heb ik je al verteld hoe trots is op papa ben, hoe verschrikkelijk sterk papa is, en Stephanie hoe die zich er door heen slaat ondanks het verschrikkelijke gemis.
Ik ben zo trots op je mama, zo ontzettend trots op hoe jij de kanker gedragen hebt. Nooit een moment geklaagd ( en wat moet je soms kutdagen gehad hebben.
Vaak wil ik je even bellen of appen om te vertellen hoe mijn dag is geweest, hoe het met de kinderen gaat maar nog het meest om je stem te horen, alleen gaat dat niet meer. Ik probeer sterk te zijn en door te gaan zoals jij ook deed maar af en toe mama zou ik het liefst in mijn bed blijven want de pijn van het gemis en verdriet doet zeer!
Ik heb de bruidsjurk gekocht mama die jij met mij, Danielle en stephanie uitgezocht hebt. Een heel blij gevoel omdat jij hem gezien hebt maar ook een verdrietig gevoel dat je er niet live meer bij bent. Maar mama, overal waar ik ben en jij! In alles wat ik doe zie ik jou, want ik ben een stukje van jou.
Ik weet heel zeker dat mama ontzettend heel erg trots is op jou!
En ja, je bent inderdaad een stukje zij..
Bitter zijn de tranen die rollen, zilt als je ze proeft, zoet in de liefde voor hen waarvoor ze plengt..
Liefs, onwijs veel liefs en liefdevolle omarming xxxxxxxxxx Hebe
Lieve Daphne,
Een gemis is het zeker en oh zo herkenbaar...maar zoals je zelf zo mooi verwoord is je mamma altijd bij jou:) En reken maar dat ze trots is op jullie, ook als je gewoon even een dag huilend op de bank zit of het liefst even weg kruipt in bed.
Ik wens je heel veel sterkte meid!
Lieve groet Hilde
Het gemis is zo verdrietig, maar wat zal je moeder trots zijn op jullie. Stap voor stap draait het leven weer door, alsof alles weer "gewoon" is. Je moeder zal altijd bij je zijn in de kleine dagelijkse bezigheden. Wat mooi dat je je trouwjurk nog saampjes heb mogen beleven, een mooie herinnering om te koesteren. Ze zal daarboven glunderen van geluk en trots zijn dat jullie de draad weer oppakken en mooie momenten samen maken.
Liefs Nonnie ❤️
De laatste tijd mama, mis ik je meer dan ooit. Hoe verder te tijd verstrijkt hoe meer het gemis, de pijn van het gemis en het verdriet komt. De eerste maanden na je overlijden werden we geleefd en moesten we een manier vinden om verder te gaan. Dit hebben we ook alle 3 op onze eigen manier gedaan. Maar nu de tijd verstrijkt iedereen weer bezig is met zijn of haar eigen ding ( wat logisch is) bekruipt het gemis en verdriet me enorm en valt me zwaar.
Alles is de eerste keer zonder jou. Jou verjaardag in oktober, onze verjaardagen, de feestdagen, het nieuwe jaar... je bent er niet meer on levende lijve bij. En ondanks dat er er wat van gemaakt hebben ( want ik ben enorm trots op papa en stephanie !! ) mis je er altijd 1.
De mooie dingen van onze meisjes moet je missen.. en mama ik kan je vertellen ook zij missen je enorm.
Ik ben begonnen met een HBO studie, wat zal je trots zijn geweest, de voorbereidingen van de bruiloft welke al 2x uitgesteld is zijn weer in volle gang en wat ben ik blij dat je nog mee geweest bent om de jurk uit te zoeken. Hij is prachtig mama .. al had ik zo graag nog een keer de bevestiging van je willen hebben dat dit hem is ( ik twijfel namelijk..)
Ik zou zo graag nog even tegen je willen zeggen hoeveel ik van je hou, zo graag nog even willen knuffelen, zo graag nog even samen zijn. Ik ben soms jaloers op de mensen die in de stad lopen met hun moeder, vriendinnen die zeggen dat ze met hun moeder een uitje hebben... en begrijp me niet verkeerd ik gun het ze allemaal maar wat had ik dit ook graag nog met jou willen doen.
Lieve Daphne,
Oh zo herkenbaar je stukje, alle dingen die je voor de eerste keer zonder je mamma moet en gaat doenHet geleefd worden de eerste paar maanden en het jaar erna. Het raad vragen en ook al ben je niet altijd onzeker, soms is het net dat laatse beetje van je moeder dat je dan nodig bent....en dat is nu weg...
Maar toch is ze ook wel bij je hoor, misschien net als mijn mamma, die als je twijfelt opeens tegen je lijkt te zeggen "je weet wel hoe ik het vind en ik zou het mooi gevonden hebben" en "Ik ben zeker trots op jou dat je het zo goed doet, dat moet je zelf ook zijn".
Vooral in het begin hoorde ik dat soort dingen, nu wordt het wat minder en besef ik dat ik het best ook wel zelf kan(maar de tijwel blijft soms hoor:)). Maar de momenten dat je door de stad loopt inderdaad, het gezellig ergens gaan drinken doe je dan minder snel alleen, want het voelt toch anders.
Alles met alles valt het echt niet mee...wens je veel sterkte !
Lieve groet Hilde
Lieve Daphne,
Ondanks dat ik je moeder, Alice nooit heb ontmoet maar alleen ken van hier, denk ik toch nog wel eens aan haar. Ze was een bijzondere vrouw, sterk, moedig en had voor iedereen hier een luisterend oor ondanks haar eigen ellende. En ze is jou moeder, ook al is ze er niet meer en gaat het leven weer door, het gemis zal altijd blijven, zeker op speciale dagen. Het leven is erg oneerlijk! Heel veel sterkte....
Liefs Caroline
Ik mis je verschrikkelijk...
❤️🩹heel veel sterkte 😔 ik lees nog af en toe je moeder der berichtjes 🥲