Bad Bentheim instappen maar!
Op 4 oktober het hele verhaal van de oncoloog inclusief mogelijke behandeling palliatieve fase gehoord.Dag erna zijn we met het hele gezin inclusief kleinkinderen naar Bad Bentheim afgereisd.We waren in juli 30 jaar getrouwd en vanwege dat zouden we met zijn allen in oktober een paar dagen weg.
Nu met de rollercoaster, de slechte film, waarin we gekomen zijn toch besloten te gaan. Het was geweldig moet ik zeggen verdrietig maar heel innig met zijn allen in Bentheimer Hof een oud nostalgisch hotel aan het spoor. We hebben er 3 dagen volop kunnen praten lachen en huilen. Ieder op zijn eigen manier.
Nu 10 chemo kuren verder komt mijn verdriet, besef eigenlijk nu pas wat ik heb en wat mijn vooruitzicht is. Voor de blogs heb ik alleen kunnen huilen toen we hoorden dat de chemo aansloeg. Troosten van anderen en er over praten kon ik als de beste. Flink zijn laten zien dat ze mij er niet onder krijgen, daar ben ik heel erg goed in naar buiten toe. En nu afgelopen 2 weken toen ik hoorde dat de tumoren uit het borst en lymfeklieren waren verdwenen maar de uitzaaiingen die tot februari waren gekrompen stabiel waren was het mij even te veel.
Nachts weer rond lopen slecht kunnen slapen. Overdag kwam er weinig uit mijn handen. Ik was niet echt blij met de uitslag van de laatste ct scan, waarom kon ik niet blij zijn? Waarom verdwijnt er een tumor haard van 5 cm en niet mijn uitzaaiingen die kleiner waren dan de haard. Wat mijn oncoloog in het begin zei was we moeten de uitzaaiingen zien te stoppen want uitzaaiingen geven cellen af waardoor er weer nieuwe ontstaan. Dus was ik liever de uitzaaiingen kwijt geweest.
Hoe lang het stabiel blijft is maar de vraag, dit is en blijft tot ik dood ga.
Nu sinds vorige week krabbel ik gelukkig weer op en hervind ik mijn positieve instelling. Ik kan gaan zitten huilen, boos zijn en de kop laten hangen, maar daar heeft niemand wat aan.Ik wil alles eruit halen wat in mijn macht ligt net als wij allen heb ik een overlevingsdrang die heel erg sterk is. Dit weekend heerlijk weggeweest naar de camping. We hebben een voorseizoen plaats.Als ik daar ben geniet ik zo vogels die fluiten, hazen in de wei en het bos zo'n rust geeft me dat heerlijk. Niets moet alles mag.Ja hoor, ik ben er weer.
Ik ben hier nog lang niet klaar! Met volle angst vooruit!
Liefs Alise
Nu met de rollercoaster, de slechte film, waarin we gekomen zijn toch besloten te gaan. Het was geweldig moet ik zeggen verdrietig maar heel innig met zijn allen in Bentheimer Hof een oud nostalgisch hotel aan het spoor. We hebben er 3 dagen volop kunnen praten lachen en huilen. Ieder op zijn eigen manier.
Nu 10 chemo kuren verder komt mijn verdriet, besef eigenlijk nu pas wat ik heb en wat mijn vooruitzicht is. Voor de blogs heb ik alleen kunnen huilen toen we hoorden dat de chemo aansloeg. Troosten van anderen en er over praten kon ik als de beste. Flink zijn laten zien dat ze mij er niet onder krijgen, daar ben ik heel erg goed in naar buiten toe. En nu afgelopen 2 weken toen ik hoorde dat de tumoren uit het borst en lymfeklieren waren verdwenen maar de uitzaaiingen die tot februari waren gekrompen stabiel waren was het mij even te veel.
Nachts weer rond lopen slecht kunnen slapen. Overdag kwam er weinig uit mijn handen. Ik was niet echt blij met de uitslag van de laatste ct scan, waarom kon ik niet blij zijn? Waarom verdwijnt er een tumor haard van 5 cm en niet mijn uitzaaiingen die kleiner waren dan de haard. Wat mijn oncoloog in het begin zei was we moeten de uitzaaiingen zien te stoppen want uitzaaiingen geven cellen af waardoor er weer nieuwe ontstaan. Dus was ik liever de uitzaaiingen kwijt geweest.
Hoe lang het stabiel blijft is maar de vraag, dit is en blijft tot ik dood ga.
Nu sinds vorige week krabbel ik gelukkig weer op en hervind ik mijn positieve instelling. Ik kan gaan zitten huilen, boos zijn en de kop laten hangen, maar daar heeft niemand wat aan.Ik wil alles eruit halen wat in mijn macht ligt net als wij allen heb ik een overlevingsdrang die heel erg sterk is. Dit weekend heerlijk weggeweest naar de camping. We hebben een voorseizoen plaats.Als ik daar ben geniet ik zo vogels die fluiten, hazen in de wei en het bos zo'n rust geeft me dat heerlijk. Niets moet alles mag.Ja hoor, ik ben er weer.
Ik ben hier nog lang niet klaar! Met volle angst vooruit!
Liefs Alise
2 reacties