De laatste weken ( blog 4 )
Nog een paar weken. Een paar?! Wat is een paar?! 2,4,8,10?
Mijn moeder ging meteen van het ergste uit: nog 2 weken te leven. Wat moet je in godsnaam met nog 2 weken leven terwijl je amper wat kan?
Na het nieuws is meteen voorgesteld om naar een hospice te gaan. Donderdag 26 juli was er een plekje in het hospice. Om 13:00 zou mama opgehaald worden met de ambulance. Door de drukte werd het pas 16:00. Daar zat ik dan, voor het eerst achter in een ambulance samen met mijn moeder. We vonden het eigenlijk wel stoer.
In het hospice.. Wat een fijne plek. In het ziekenhuis heeft mijn moeder echt de beste zorg gehad. Een hele boel top verpleegkundige die echt goed voor mijn moeder en mij zorgde. Maar bij het hospice was het nóg fijner. Huiselijker en ook zo liefdevol. Mijn moeder vond het fijn.
Helaas niet voor lang. Mijn tante en ik sliepen een nachtje in het hospice, omdat de verpleegkundige aangaf dat mama snel achteruit ging. “ Ik kom jullie wakker maken als er iets veranderd. “ zei de verpleegkundige. Het was op de tweede verdieping, dus elke keer als iemand de trap op liep hielden wij onze harten vast. Helaas. Om 06:00 kwam de verpleegkundige de kamer binnen. “ A... is overleden”. Na 2,5 dag in het hospice te hebben gelegen is ze in haar slaap op 29 juli 2018 overleden. Ik zat trillend in bed en mijn tante moest huilen. Hoe moet je reageren? Wat moet je zeggen? Waar denk je aan? Alles spookt door je hoofd.
Okal had ik de avond ervoor nog gezegd dat ik veel van haar hield, denk je toch: “ had ik het nog maar een keer gezegd, had ik haar nog maar een knuffel gegeven “. Want dat kan niet meer. Ze is weg.
Én mijn moeder had gelijk. 13 dagen na het nieuws over dat ze nog een paar weken te leven had, is ze overleden. Onbegrijpelijk. Ik mis haar nog elke dag. Het is niet altijd goed geweest tussen ons maar dat maakt niks meer uit. We hebben het mooi afgesloten, ik ben elke dag bij haar geweest. Mama ik hou van je, voor altijd. Niemand zal jou ooit vergeten!!
10 reacties
Lieve jonge vrouw,
Wat enorm verdrietig dat jij je moeder zo snel en op zo jonge leeftijd moest verliezen. Van harte gecondoleerd en ik hoop dat je ergens de kracht vandaan kunt halen om door te gaan met je leven. Maar neem de tijd en rust voor je verdriet, zoek hulp en steun in je omgeving.
Wat dapper dat je hier je verhaal vertelt. Het maakt enorm veel indruk. Eén ding blijkt er duidelijk uit: jij hield heel veel van je moeder en zij van jou. Je hebt je moeder in die moeilijke periode geweldig bijgestaan. Ze had veel geluk met zo'n fijne dochter!
Natuurlijk mis je haar vreselijk en zul je nog heel vaak denken aan die moeilijke laatste weken. Ik hoop dat op den duur de goede herinneringen aan je moeder, aan de tijd dat ze nog niet ziek was, weer meer naar boven zullen komen en jou kunnen helpen met het verwerken van je verdriet.
Alle sterkte en veel liefs,
Hanneke
Bedankt Hanneke voor uw lieve bericht, doet me erg goed! Ik doe mijn best!!
Liefs, Kim
Lieve Kim, wat een verhaal. Gecondoleerd. Ik heb vorig jaar maart ook te horen gekregen dat ik een tumor in de alvleesklier had, bij mij was het niet uitgezaaid en te opereren. Ik heb van te voren 3 chemokuren gehad en van alledrie kwam ik in het ziekenhuis terecht. Ik kon ook niet eten, de eerste week viel ik 5 kilo af de week na de chemo kreeg ik sondevoeding. Ze zijn na 3 kuren ook gestopt omdat ik het anders niet zou overleven. De tumor was iets kleiner geworden en mij hebben ze geopereerd. Het was een zware operatie van meer dan 6 uur. Daarna heb ik nog 4 kuren chemo gehad een andere dan daarvoor. Sinds dit jaar heb ik geen chemo meer en gaat het best goed nu, maar het blijft alvleesklierkanker 20 van de 100 overleven het na een operatie, dat is niet veel, maar ik blijf hopen. Ik heb 3 kinderen een dochter van 22, een zoon van 20 en een dochter van 16. Ik ben een alleenstaande ouder, het contact met de vader is niet goed. De grootste zorg zijn mijn kinderen, dat zal bij jou moeder ook zo zijn geweest. Ik hoop dat je het allemaal een beetje kunt verwerken, het verhaal opschrijven helpt misschien. Als ik je ergens mee kan helpen doe ik dat graag. Veel liefs Daan
Ik heb u een privé berichtje gestuurd.
Zo onwijs trots op jou lieverd! 💓
Meid toch, wat een verdrietig verhaal. Het is zo snel gegaan, geen wonder dat je het nog niet helemaal kunt bevatten. Fijn dat je er was voor je moeder! Je hebt het goed gedaan. Heel veel sterkte met je verlies en pas goed op jezelf XXX
Lieve Kim,
Ik heb je blogs gelezen en wat een aangrijpend verhaal. Wat heb ik ontzettend veel respect voor jou. Ik ken je pas 2 weken en heb je pas 4 x gezien, maar wat ben je een ontzettend sterke en lieve jonge vrouw. Wat heb jij ontzettend veel doorzettingsvermogen. En wat knap en fijn dat je het van je af kan schrijven. Ik weet zeker dat je moeder super trots op jou is. Mocht ik je ooit met iets kunnen helpen dan doe ik dat met alle liefde.
Pas goed op jezelf.
Liefs van Loes van je stageplek.
Wat een fijne woorden, bedankt Loes!!
Kim, heel veel sterkte.
Ik huil met je mee. Mijn moeder heeft in Julie diagnose gekregen stadium IV en volledig uitgezaaid. En ze had alleen maar wat rugpijn.
Zij krijgt chemo 1x per week en na Pasen hebben we weer evaluatie.
Ze is ondertussen 30kg vermagerd en kan niks meer. Ik herken je verhaal.. van het fietsen bijvoorbeeld. Mijn moeder zegt ook dat alles afgenomen wordt. Mijn moeder is een uitzondering dat ze er nog is. Ze hadden 4 tot 6 maand gegeven en nu zijn we bijna 9maand verder.. mentaal voor ons heel slopend.
Ik ben thuis van werk om voor haar mee te zorgen daar mijn vader hartpatiënt is. Mijn moeder is 66 jaar.
Ik heb het er zo moeilijk mee.
Ik vind je bijzonder krachtig en moedig meid want ik ben 41jaar en voor mij valt het al zo zwaar laat staan op jouw leeftijd waarin je je moeder nog zo nodig hebt.
Dikke knuffel van mij xxx
Beste Kim,
Heel, heel veel sterkte om over dit toch vrij plotselinge verlies heen te komen. Sterkte, die je nodig zult hebben om je leven opnieuw in in te richten.
Zoals je aangaf, waren jullie ook wel eens oneens met elkaar. Maar welke jonge meid is dat niet? Als vader en grootvader kan ik daar een lied over meezingen..
Daarom, gebruik je kracht om je weer op te richten en uit te groeien tot een dochter, waar je moeder trots op zou zijn. En als ik je blogs lees, heb je dat in je.
Nogmaals sterkte.... H