Ongewild het roer om....

Nou, dan ben je thuis. Ik zie er hetzelfde uit, (in principe) voel ik me hetzelfde, maar... 1 ding is anders: ik heb kanker.

Kanker? Ja, ik heb kanker. En vertel dat maar eens aan de mensen die van je houden. Het lijkt alsof iedereen het erger vindt dan ikzelf. Het besef is er bij mij nog niet. Ik ben topfit, eet super gezond, voel me fantastisch, heb een prachtig gezin, een mooie carrière, nog 2 miljoen plannen.... nee... eigenlijk komt het nu niet uit... En ja, ik weet het, het komt never nooit niet uit...

Zoals ik eerst de baas was over m’n eigen leven, zo heeft m’n ongenode gast die taak even overgenomen. Hij (of zij...) gooit m’n agenda behoorlijk om. Een werkdag wordt een ziekenhuisdag, een afspraak met een klant wordt rigoureus veranderd in een afspraak met een arts.

Apart, maar toch ga ik gewillig mee in dit nieuwe leven. Alles om de ongenode gast zo subtiel, maar ook zo snel mogelijk weer de deur uit te werken.

Naast dat m’n agenda herzien wordt, wordt m’n woordenschat ook uitgebreid; mammografie, echo (dit was er toch voor om de spartelende baby in je buik rond te zien dartelen?), biopt, PAT-CT-Scan, CT-scan, klinische genetica, invasief ductaal carcinoom. Ach, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Zoals ik eerst alle Latijnse plantennamen absorbeerde, zo absorbeer ik nu medische termen.

Het roer om tijdens je midlifecrisis.

Had ik toch altijd gedacht dat je dan het roer hiervoor in eigen handen had....