Naar de PATOX
Dinsdag weer chemo dus op vrijdag naar de Patox verpleegkundige, bloed was gelukkig goed.
Sinds januari laat ik ook mijn vitamine B12 prikken, deze krijg ik om de drie maanden samen met foliumzuur hoort dit bij de kuur, hieruit bleek dat het vitamine B12 gehalte heel hoog was, normaal is tussen de 350-550 en bij zat hij tegen de 900.
Besloten is toen dat ik deze prik niet hoef te halen totdat de waardes zakken, en nu eind maart is hij nog goed,
Bijkomende zaak is dat als deze te hoog is je nieren nog harder moeten werken om niet alleen dat chemo-afval maar ook het overschot aan vitamine B12 af te voeren.
Snap niet dat dit niet standaard word geprikt en dat is hetzelfde met je ijzergehalte. Deze wil ik hoog houden om mijn immuunsysteem te versterken.
Ieder consult moet ik er specifiek om vragen zit niet in hun afvink-lijstje.
Wel waarschuwen ze voor mijn neuropathie als te erg word willen ze dat ik overweeg om te stoppen met de Alimta omdat de tintelingen dan blijvend kunnen zijn. Rijst bij mij de vraag wat is erger: een periode langer leven met tintelingen of een kortere levensverwachting?
Gelukkig heb ik een fijne acupunctuur arts die het redelijk onder controle kan houden, om de week ga ik bij haar langs en merk direct dat de tintelingen in mijn hand minder worden. Werkt niet bij iedereen maar als je hier last van hebt is het het proberen zeker waard.
Zo probeer ik de komende bijwerkingen onder controle te houden ik rust iedere middag en merk dat ik dat echt nodig heb of is het gewenning? Ook mijn spanningsboog is niet meer wat het was, voorheen deed ik honderd dingen op een dag en nu merk ik dat als ik meerder dingen moet doen er een voor mij vreemde spanning ontstaat.
Voorbeeld als er plotseling iemand komt eten vraag ik me af, heb ik genoeg en zo niet hoe los ik dat op, voorheen ging dat vanzelf die oplossing bedenken en nu moet ik echt nadenken.
Of zou dat komen dat je eigenlijk een vrij relaxed leven hebt, geen zorgen over je werk en veel rust dat als dat neigt naar stress je in paniek raakt? Iemand ervaring mee?
Toch mag ik niet mopperen ben ik me heel erg bewust van, zo dankbaar dat ik nog alles kan doen en mag genieten van de lente die langzaam ontwaakt. Gisteren een wandeling gemaakt met mijn zoon in Wassenaar in een gebied dat heet Lentevreugd was fijn, schotse hooglanders met kalfjes gezien en zoonlief heeft heel wat foto's geschoten.
Wat is de natuur toch mooi en wat bof ik dat ik dit nog mag zien.
Sinds januari laat ik ook mijn vitamine B12 prikken, deze krijg ik om de drie maanden samen met foliumzuur hoort dit bij de kuur, hieruit bleek dat het vitamine B12 gehalte heel hoog was, normaal is tussen de 350-550 en bij zat hij tegen de 900.
Besloten is toen dat ik deze prik niet hoef te halen totdat de waardes zakken, en nu eind maart is hij nog goed,
Bijkomende zaak is dat als deze te hoog is je nieren nog harder moeten werken om niet alleen dat chemo-afval maar ook het overschot aan vitamine B12 af te voeren.
Snap niet dat dit niet standaard word geprikt en dat is hetzelfde met je ijzergehalte. Deze wil ik hoog houden om mijn immuunsysteem te versterken.
Ieder consult moet ik er specifiek om vragen zit niet in hun afvink-lijstje.
Wel waarschuwen ze voor mijn neuropathie als te erg word willen ze dat ik overweeg om te stoppen met de Alimta omdat de tintelingen dan blijvend kunnen zijn. Rijst bij mij de vraag wat is erger: een periode langer leven met tintelingen of een kortere levensverwachting?
Gelukkig heb ik een fijne acupunctuur arts die het redelijk onder controle kan houden, om de week ga ik bij haar langs en merk direct dat de tintelingen in mijn hand minder worden. Werkt niet bij iedereen maar als je hier last van hebt is het het proberen zeker waard.
Zo probeer ik de komende bijwerkingen onder controle te houden ik rust iedere middag en merk dat ik dat echt nodig heb of is het gewenning? Ook mijn spanningsboog is niet meer wat het was, voorheen deed ik honderd dingen op een dag en nu merk ik dat als ik meerder dingen moet doen er een voor mij vreemde spanning ontstaat.
Voorbeeld als er plotseling iemand komt eten vraag ik me af, heb ik genoeg en zo niet hoe los ik dat op, voorheen ging dat vanzelf die oplossing bedenken en nu moet ik echt nadenken.
Of zou dat komen dat je eigenlijk een vrij relaxed leven hebt, geen zorgen over je werk en veel rust dat als dat neigt naar stress je in paniek raakt? Iemand ervaring mee?
Toch mag ik niet mopperen ben ik me heel erg bewust van, zo dankbaar dat ik nog alles kan doen en mag genieten van de lente die langzaam ontwaakt. Gisteren een wandeling gemaakt met mijn zoon in Wassenaar in een gebied dat heet Lentevreugd was fijn, schotse hooglanders met kalfjes gezien en zoonlief heeft heel wat foto's geschoten.
Wat is de natuur toch mooi en wat bof ik dat ik dit nog mag zien.
