Kanker, corona en andere pech

Mijn hele verhaal, dat komt vast nog wel een keer. Voor nu wil ik delen hoe mijn eerste week van de behandeling is verlopen. Je zou verwachten dat er dan een gedetailleerde beschrijving volgt van hoe ik de bestralingen heb ervaren. Nou dat komt ook wel aan de orde, maar het was vooral een rotweek.

Om te beginnen zondagavond, de laatste avond dat ik niet in behandeling was. Rond half 8 zat ik in de keuken te lezen en toen hoorde ik een enorme klap. Wow, dat is raak, geen twijfel mogelijk, dat is een botsing heel dichtbij. Onmiddellijk naar buiten en: dat klopt! Iemand is tegen mijn geparkeerde auto gereden en nergens meer te bekennen %#$@^% Verschillende buren komen ook naar buiten om te zien wie of wat dit kabaal heeft veroorzaakt. Een oplettende roker uit de straat stond net te inhaleren en had een wit busje met een bepaald woord gezien. Politie gebeld en die noteren braaf e.e.a. waarna ze vertellen verder niks te kunnen doen. Pffff, het wiel van de auto staat er raar bij en de wielkast is flink beschadigd, eerst maar kijken of ik er morgenochtend mee kan rijden. En wat kom ik tegen iets verderop in het dorp? Een wit busje met schade. Gelukkig, mijn auto rijdt nog goed en het kenteken van de dader is bekend.. Politie gebeld en die noteren wederom. Nu worden de plaatselijke dienders ingeschakeld en die nemen heel netjes telefonisch contact met mij op. Fijn dat u weet wie het is mevrouw, dan kunt u het zelf afhandelen. Maar moeten jullie dan niet kijken naar de dader? Is hij dronken, stoned of alleen asociaal? Nee mevrouw, via het bedrijf kunt u de dader traceren en de schade afhandelen, veel succes.

Maandagochtend is het dan zover, de eerste bestraling in Breda. Ik krijg mijn "eigen" badjas voor de komende weken en wordt heel vriendelijk geinformeerd door de medewerkster. Op dat moment hoor ik voor het eerst dat er twee behandelplannen zijn: een voor de gevulde blaas en een voor de lege, het ongewenste scenario. Ondanks de halve liter water in mijn buik, hoor ik achteraf dat mijn blaas leeg was. De ruimte en vooral het scan- en bestralingsapparaat ervaar ik als beangstigend. Van de behandeling voel je niets, maar je weet dat er ingrijpende zaken gebeuren. Ik vind dat moeilijk, net als heel veel waar je mee te maken krijgt als je baarmoederhalskanker hebt. De receptioniste heeft tijdens mijn bestraling de afspraak voor donderdag gewijzigd. Dan moet ik immers om 11 uur in het Erasmus MC zijn voor de eerste hyperthermie-behandeling. Zo de eerste keer zit erop, nog 24 te gaan.

In de loop van maandag word ik gebeld door een nummer uit Rotterdam. Helaas mevrouw, vanwege ziekte moeten wij de afspraak van donderdag verplaatsen naar volgende week maandag. Is dat geen probleem dan, moet ik niet een behandeling per week? Neu, het kan wel een paar dagen verschoven worden hoor. Ik ben niet echt overtuigd, maar krijg geen antwoord op deze vraag die ik bij de radiotherapeut heb ingeschoten. Wat later in de week word ik nogmaals gebeld vanuit Rotterdam. Behalve de laatste afspraak, worden ook alle andere data verzet. Nou ja, iedere week een en de laatste week twee hyperthermie-behandelingen. Zo lang ik niets hoor, ga ik er maar van uit dat het goed is.

We bestralen die week vrolijk door terwijl mijn darmen beginnen te rommelen. Weer thuis ga ik lekker aan de wandel of relaxen en dingen regelen. Of de bestralingen mij giftig maken weet ik niet, maar de telefoon- en andere gesprekken zijn niet erg gezellig deze week. Eind november zou ik voor het eerst sinds corona op vakantie gaan. Tot 9 september op verheugd, maar die vlieger gaat nu niet meer op natuurlijk. Gelukkig biedt de luchtvaartmaatschappij tot twee weken voor vertrek de mogelijkheid om de data te wijzigen en is de boeking nu gesplitst in 2 codes. Best wel goed, tot je erachter komt dat de bagage niet mee is genomen in de splitsing. Helaas, daar is nu niets meer aan te doen mevrouw. U kunt wel een claim of klacht indienen. En Zilveren Kruis, waarom is mijn declaratie afgekeurd en staat erbij dat deze kosten niet vergoed worden? Dat komt omdat u een kruisje vergeten bent mevrouw. Waarom staat dat dan niet in mijn declaratie-overzicht? Grrrrrrrrr.

Op woensdag gezellig koffie gedronken bij een vriendin. Heerlijk met een verse appelflap erbij. We hadden elkaar niet gezien sinds de diagnose, dus fijn dat er nu tijd is om gezellig aan de tafel te zitten. Wat lekker om te kletsen met een lieve en intelligente vrouw over wat er allemaal met mij gebeurt. Zij kent het klappen van de zweep en heeft zelf ook een partner verloren aan kanker. Een afspraak met alleen maar plussen zou je denken. Helaas, op vrijdagochtend volgt een bericht dat zij na onze koffie-visite een bericht kreeg van de corona-melder. En ze vindt het heel vervelend, zo gaat het bericht verder, ze is zelf nu ook positief getest. Shit, wat betekent dit nu weer voor mij? Woensdag koffie, dus zondag testen leert een snelle rekensom. Maar maandag moet ik in Tilburg en Rotterdam zijn voor behandeling. Eerlijk duurt het langst, dus maar gebeld met Verbeeten en Erasmus MC. Voor de bestralingen is het geen probleem gelukkig, ben je positief dan kom je in een aparte wachtkamer en de medewerkers trekken een extra pakje aan. Pfff, dat is een. Bij het Erasmus MC hebben ze hier geen plan voor en moet er overleg worden gepleegd. Eind van vrijdagmiddag word ik ingelicht: als u positief getest bent kunt u geen hyperthermie krijgen. Dat risico willen wij niet lopen. En trouwens wij accepteren alleen de uitslag van de officiele test. En wat moet ik dan? Tja mevrouw, u bent zelf daar op de koffie geweest. Nog net geen eigen schuld, dikke bult. 

Wanneer je met een besmet persoon in aanraking bent geweest, mag je telefonisch een afspraak maken voor de corona-test. Op vrijdag spreek ik een aardige jongeman die me verwijst naar een website met vragen, omdat het dubieus is of ik me moet laten testen. Ja, de koffie-afspraak duurde langer dan 15 minuten. Tja, waren we de hele tijd op 1,5 meter afstand, die is heel lastig. Dan overlegt u toch even met iemand van de GGD, stelt hij voor. Die tip is prima, de uitvoering blijkt onmogelijk. Om kwart voor vijf krijg ik te horen dat er nog 3 wachtenden voor mij zijn en de wachttijd is ongeveer 5 minuten. Oke, ik snap dat het druk is, geen probleem. Om twintig over zes ben ik nog steeds de eerste wachtende en niemand heeft het nog over wachttijd. Dat is ruim anderhalf uur GGD! Ik zie geen andere mogelijkheid dan maar een afspraak in te plannen voor een test op zondagochtend. Het lijkt me onmogelijk om maandag aan het Erasmus uit te leggen dat ik toch niet hoefde te testen. Vervolgens ben ik nu heel erg aan het hopen dat ik morgen op tijd mijn uitslag heb en mijn eerste hyperthermie-behandeling doorgang kan vinden. En als dat niet kan wat dan???

Volgende week/keer hoop ik met betere berichten te komen.