Ach Paul, ook zonder toelichting begrijp ik je blogs en waardeer ze hoog. Herkenning vaak maar veelal voel ik mee. Of hoe zeg ik dat. Er zit zoveel diepte in jouw woorden.
Mooi zoals jij het onder woorden kunt brengen, soms in slechts enkele zinnen. Zelfs die waar je geen zin in hebt.
Je hebt me eens uitgelegd dat je je blogs vaak eerder schrijft dan dat je ze publiceert en dat er daarom wel eens een “mismatch” zit tussen wat we lezen en hoe jij je op dat moment voelt. Fijn dat het nu goed gaat. Maar...ook ik voel veel bij het lezen van je tekst. Het is ook zo herkenbaar. Vaak, bijna altijd, maken we er het beste van, genieten van kleine en grote dingen. Dat lukt niet altijd en dan is het moeilijk en donker. Dan hebben we nergens zin in, zien de zin niet in van wat er gebeurd is. Dan zitten we in het donker, totdat het langzamerhand weer lichter wordt, tot het gevoel van de nachtmerrie afneemt. Het licht is er altijd, maar soms lijkt zij zo ver weg. Ik wens je heel veel mooie, lichte momenten toe. Dikke knuffel! 😘
4 reacties
Ik wil even reageren op mijn eigen blog. Misschien nogal vreemd. Wie reageert nu op zijn/haar eigen blog.
ik dus.
Nu.
De blogs die ik schrijf zijn momenten. Het zijn mijn momenten van die “kutkanker” van mijn allerliefste.
Beschrijf ik in de blogs mijn waarheid?
Ja.
Altijd.
Zonder opsmuk.
En deze blog dan?
Ook deze blog is een deel van mijn kankerbeleving.
Zie mijn blogs niet als chronologisch verhaal. Er is geen chronologie.
Ik plaats mijn blogs.
Niet meer en niet minder.
Gaat het goed met mij c.q. ons?
Ja, het gaat goed. Nu.
K.tkanker
K.tnu
Blijft beiden moeilijk.....
Ach Paul, ook zonder toelichting begrijp ik je blogs en waardeer ze hoog. Herkenning vaak maar veelal voel ik mee. Of hoe zeg ik dat. Er zit zoveel diepte in jouw woorden.
Mooi zoals jij het onder woorden kunt brengen, soms in slechts enkele zinnen. Zelfs die waar je geen zin in hebt.
Hartegroet,
Inge
Lieve Paul,
Je hebt me eens uitgelegd dat je je blogs vaak eerder schrijft dan dat je ze publiceert en dat er daarom wel eens een “mismatch” zit tussen wat we lezen en hoe jij je op dat moment voelt. Fijn dat het nu goed gaat. Maar...ook ik voel veel bij het lezen van je tekst. Het is ook zo herkenbaar. Vaak, bijna altijd, maken we er het beste van, genieten van kleine en grote dingen. Dat lukt niet altijd en dan is het moeilijk en donker. Dan hebben we nergens zin in, zien de zin niet in van wat er gebeurd is. Dan zitten we in het donker, totdat het langzamerhand weer lichter wordt, tot het gevoel van de nachtmerrie afneemt. Het licht is er altijd, maar soms lijkt zij zo ver weg. Ik wens je heel veel mooie, lichte momenten toe. Dikke knuffel! 😘
Zo mooi, zo kort, zo krachtig.