Twee predikanten

  • Openbaar blog
  • woensdag 9 oktober 2019
  • 200 x gelezen

Waarom luister jij niet!

Jij luistert niet! Altijd dat stomme “maar doorgaan”. Alsof er niets is gebeurd! Ga eens zitten! Ren niet zoveel! Neem eens rust! Pak een boek! Vul die dag niet vol! Alweer sporten! Stop nou eens! Jij luistert niet!

Jij luistert niet. Ik zie wat jij niet ziet. Jouw manier van omgaan met, is ontkenning. Denk ik. Invulling is nodig hebt om te verwerken. Denk jij.

Maar moet die invulling zo vol? Zeg ik. Ja. Zeg jij. En gaat. Saxofoon spelen. 

Ik pak een boek. Luister muziek. Schrijf. Drink een biertje.

Ze is weer weg. Rennen. Wil halve marathon lopen. Maar eerst een militaryrun. Zondag. Dubbele afstand. Tuurlijk. Altijd dubbel.

Ik weet zo goed wat goed voor haar is. Meer rust

Zij weet zo goed wat goed voor mij is. Meer sporten.

Twee predikanten van verschillende “kerken”.  Getrouwd.

En het moge jullie vreemd klinken. 

We zijn dol op elkaar.

 

 

 

Reageren
Volgend blogbericht

7 reacties

Jouw reactie is zo herkenbaar! En “jullie”  zijn ontzettend terecht onredelijk! Maar onredelijk voor de levenden.

Ga vooral door in onredelijkheid als erfenis aan de onsterfelijken. Totdat hun moment komt.......

“Jullie” hebben zo verdomd gelijk......

en wat is dat verdomd moeilijk.....

Laatst bewerkt: 09/10/2019 - 22:37
Reageren

Ik denk dat je als "patient" het tegendeel wil bewijzen,  je niet ziek willen voelen omdat je ziek bent. Misschien is meer rust beter voor haar, maar zal zij zich daar beter bij voelen?

Wij staan langs de zijlijn met al onze zorgen en verdriet. Wij willen het beste voor onze geliefden, maar weten wij wat het beste is? Ik wilde dat ik het wist....

Liefs Roos 

Laatst bewerkt: 09/10/2019 - 22:28
Reageren

Beste Roos,

Sta ik langs de zijlijn? Ik denk het niet. Helga’s kanker is mijn kanker. Zoals zij haar weg moet zoeken ploeter ik voort op mijn weg.

Het grote verschil lijkt, in ieder geval in onze situatie, dat ik mij in de kring der wanhopige overlevenden begeef. En Helga? Zij beseft, tot in het diepst van haar vezels, haar sterfelijkheid. Juist zij exploiteert haar leven totaal. Ik niet. 

Wie is gelukkiger? Mijn Helga of ik? 

Vul maar in....ik ploeter als levende( met schijnbaar niet mijn sterfelijkheid beseffende) voort. Helga bruist.......

En beiden treffen ons eenzelfde lot. 

Ik wacht.....zij leeft

 

 

Laatst bewerkt: 09/10/2019 - 22:46
Reageren

Ik bedoelde het niet als kritiek hoor, maar ook al is het ook zeker jouw strijd, je vrouw doet dit op haar manier(die ik overigens bewonder, wat een kracht) Ik zit helaas in een soortgelijke situatie, mijn man komt waarschijnlijk nog dit jaar te overlijden door dit slopende monster. Hij is pas 5 maanden ziek, vanaf het begin is het vrij kansloos geweest, misschien een jaar? Vandaag bleek dat zelfs teveel gevraagd.

Iedereen vecht  en ploetert op zijn eigen manier. Helaas zullen we allemaal deze strijd verliezen, ook de achterblijvers.

Sterkte, Roos

Laatst bewerkt: 10/10/2019 - 01:55
Reageren