Taart

Vanmorgen

 

Helga wilde een stukje rennen. “Fiets je mee?” vroeg ze. Natuurlijk fiets ik mee. Het lentige weer nodigde uit. Als Helga rent, hebben we alle tijd om hotitems te bespreken: haar kanker, mijn zorgen en de vogeltjes die zingen alsof het lente is. Tja, zonder agenda zijn ze, net als de moderne mens, nergens.

 

Domme gansjes, die vogeltjes.

 

Zoals altijd wil ze een koffiestop. Tien kilometers had ik inmiddels gefietst. Een koffie had ik verdiend.

 

Ik bestelde 2 koffie en natuurlijk wilde Helga er taart bij. Altijd taart. Met slagroom. Dubbele slagroom. Eiwitten als doping. Zij rent er wel bij. Ik verwijt haar dat ze rent voor de taart. Met slagroom. Ze ontkent. Ook de ontkenningsfase ontkent ze.

 

Na een kwartier moest ze verder. Haar agenda die dag noopte haar. Ze is nogal druk vandaag. Zei ze. Zoals gisteren? Vroeg ik. Zoals morgen? Vroeg ik.

 

Ik ken haar agenda. Wij hebben een gemeenschappelijke digitale agenda. 

 

Wijselijk hield ze haar mond. Rennen moet wel leuk blijven. Fietsen ook.

 

De natuur vandaag. Wonderbaarlijk mooi. Die zon. Samen ploeterden we voort zoals de boer in het Twentse landschap.

 

Nog even......nog even. Ik weet dat ik het kan. Het zal me lukken. Vier en twintig kilometer heb ik gefietst!  Ben supertrots op mezelf! Ik bleef ondanks de zadelpijn overeind. 

 

Helga douchte zich snel. Ze moest weg. Afspraak. 18.00 uur kwam ze thuis. Omkleden. Vanavond saxofoon spelen met haar band. 

 

“ Wacht niet op mij” zegt ze. “Wordt laat”. 

 

Vanavond ga ik vroeg naar bed. Morgenochtend bootcampen. 

 

Helga geeft les.

 

En nadien?

 

Taart met slagroom....