Job
Beste Job en vrienden
lijden vastgelegd aan schuld
zo mijn jeugd
door mijn grote grote schuld
jullie zijn geen echte vrienden
sterker
jullie lijken te genieten
je gelijk te halen
Lijden kan ons louteren
Job, arme Job,
ik ben uitgelouterd
Jij niet
Jij nooit
jij louterde voort
de oneindigende louterende
in mijn ogen
de slaaf
van de heer
Job
jij kreeg je beloning
ja, Job
zolang jij Zijn wil maar onderging
als marionet
volgt die beloning.
job, in mijn ogen
je was niemand
Job
ik heb mijn vrije wil gekregen
en toch
jouw Heer dwingt me
zijn wil te volgen
vrije Wil?
Arme Job
Je bent genaaid
en neemt er genoegen mee.
natuurlijk Job,
ik kan godsbestuur niet veroordelen
De grote Hij
ooit
ooit roep ik Hem ter verantwoording
1 reactie
Wat indrukwekkend mooi geschreven, Paul.
Ik ken het ook, het schuldgevoel, ben ermee doordrenkt geweest. Maar ik heb het afgeschaft. Het is een destructief gevoel, je kunt er ontzettend veel last van hebben en degene tegenover wie je je schuldig voelt, heeft er ook niets aan.
Jij gaat Hem ter verantwoording roepen. Een mooie omkering, het verhaal is immers dat wij ter verantwoording zullen worden geroepen. Ik wens je een goed gesprek.