Bewondering
Kanker. Dood.
Harde woorden. Ik zoek stilte en ik vind.
Schoonheid van het leven zit vervangen in die harde woorden. Hoe kan ik, zonder ziekte en dood ten diepste te ervaren, gelukkig zijn? En toch ben ik.
Kanker en dood zijn mij noodzakelijk om dankbaar te zijn en leven en geluk te voelen.
Wat is geluk als ik ongeluk niet ken?
Wat is gezondheid als ik ziekte niet ken? Hoe kan mijn leven waardevol zijn zonder tegenslag? Lijkt me ten principale onmogelijk. Daarom probeer ik ook de klappen des levens te omarmen. Hoe moeilijk ook.......maar juist doen zij mij mijn geluk stralen. Dat besef maakt onsterfelijk.
Helga slaapt. Ja, wat anders te doen in deze chemofabriek. Ik kijk haar aan. Wat is ze mooi. Wat is ze dapper. Mijn Helga, als ode aan levenslust.
Ik bewonder de weg die ze bewandelt. Tussen de chemo’s en operaties door sport ze, wandelt ze, fietst ze, huilt ze de saxofoon. Ze leeft. Als een hordenloopster niet wetend waar de finish ligt.
De duivel bezoekt haar. Hij wil haar verbittering brengen. Vriendelijk maar beslist wijst ze zijn gift af. Verbittering brengt niets. Haar saxofoon wel: liefde voor het leven.
Boosheid. Haar onrecht moet boosheid brengen. Hij bracht haar boosheid. Ook dit aanbod wees Helga af. Boosheid brengt niets. Sport wel: liefde voor het leven.
Zelfmedelijden. Dat moest toch lukken. Vriendelijk bedankte Helga. Zelfmedelijden brengt niets. Haar liefde voor de medemens wel: liefde voor het leven.
Meewarig schudde de duivel zijn hoofd. Toch, een glimlach van bewondering kon hij niet onderdrukken.
En Helga? Helga danst, ondanks alle beperkingen, op het podium dat “leven” heet.
En nee, ik kan dat niet........
16 reacties
Tjee wat een lofzang op het leven en je geliefde.🎵🎶
Dank je. Mijn grote liefde heeft kanker. Maar ik ben gezegend omdat zij mijn grote liefde is.
Gaat het naar omstandigheden redelijk goed met haar?
Ze heeft eierstokkanker stadium 4. Vooruitzichten niet zo goed. 20% kans dat ze over 5 jaar nog leeft.
gaat het goed met haar? Heel goed. Ze rent een halve marathon, geeft bootcamplessen, fietst veel en werkt deels. Ze is vrolijk en voelt zich goed. Elke drie maanden controles.
Maar nu, Nu gaat het heel goed. En meer dan nu bestaat niet. Mogelijk geldt dat voor ons allemaal.
Beste Paul,
Wauw, wat heb je een bijzondere, levenslustige vrouw! Wat heb je haar mooi omschreven. De liefde die je voor haar voelt is tastbaar in elke zin. Misschien voel je je niet zo krachtig als Helga, maar ook jij bent sterk. Je durft je kwetsbaar op te stellen en realiseert je dat Yin en Yang beiden bestaan. Geen licht zonder duisternis, geen vreugde zonder verdriet etc. Voor een partner is het vaak ook heel moeilijk, zo niet moeilijker om om te gaan met deze heftige situatie.
Ik ben blij dat het op dit moment zo goed met je vrouw gaat. Probeer, hoe moeilijk ook, samen jullie mooiste leven te vieren!
Liefs, Jessica
Met bewondering en ontroering lees ik jouw blogs. Je schrijft zo mooi en bijzonder over jouw mooie en bijzondere vrouw.
Hanneke
Beste Hanneke, dank je. En ja, ik ben een gezegend mens!
groetjes,
paul
Wat heb je dit prachtig beschreven, er rest mij niets dan bewondering voor je vrouw én voor jou!
Liefs Roos
Ik moet hierop reageren, ik wil niet maar je dwingt me. Woon 6 maanden in Antwerpen en 6 maanden in Piemonte. Ik word door jouw woorden gevangen. Ik mis op dit moment mijn buurvrouw hier, Betty; tevens schoonzusje. Vorig jaar aan eierstokkanker overleden op de dag dat ik bij mezelf de borsttumor ontdekte. Ze had haar kankerstokje aan mij doorgegeven.......
Het is warm in Piemonte, mijn behandeling is afgerond; word niet meer de oude maar ik leef.
Ik wens jullie beiden alle liefde en warmte van de wereld toe. Het is zo nodig om verder te kunnen!
liefs, xxx Okkie
Beste Okkie,
ik dwing je..........Een MeToo gedachte dringt zich op. Gelukkig stelt mijn geweten me gerust.
Dank je voor je reactie. Tja...wat meer? Zoek je eigen manier om je weg te gaan. Het is jouw weg, hoe pijnlijk ook.
Mij helpt om af en toe de diepe pijn toe te laten. Huil....huil. Ervaar ten diepste lijden. Tegelijkertijd weet ik dat daarin mijn verlossing ligt. Lang genoeg ben ik weggelopen om mijn pijn niet te voelen. Ik heb mezelf ingehaald.
ik wens je heel veel sterkte en wijsheid!
lieve groeten,
paul
Ik heb reeds veel, vele jaren geleden in diepe ellende mijn manier gevonden om mijn weg te lopen.....steeds opnieuw vallen er echter nieuwe gaten in de haag die mijn levenspad omvat. Ook dan mag , wil, moet ik zo nu en dan melding maken van de pijn van het gemis...... toch zeer bedankt voor je goede wensen.
Voor jullie beiden het allerbeste gewenst wat er nog uit het leven te persen valt, go for it! Liefs, xxx Okkie
Wat ontroerend mooi geschreven. Dat Helga in deze situatie kan dansen op het podium van het leven, ik herken dat zo! En wat heerlijk en onbetaalbaar dat jij, ook al dans je zelf niet mee, zoals je zegt, wel in de buurt bent om haar vast te houden als ze moe is van het dansen en te zorgen dat ze niet valt. Of met een flesje water voor de dorst.
Hordenlopen en geen idee hebben waar de finish ligt, ja dat is lastig leven. Maar blijf leven met dromen en hoop! Op de kop af 5 jaar geleden, in september 2014, kreeg ik ook te horen eierstokkanker fase 4c. En de 20% 5 jaars overlevingskans stemde ons ook niet bepaald optimistisch. Maar we zijn 5 jaar verder. Ik leef, heb chemokuren doorstaan, voel me goed en we blijven onze plannen maken. Hoe het verder gaat; we weten het niet. Maar ik blijf dansen.
Sterkte , moed en kracht voor Helga en jou.
Lenneke
Beste Lenneke, dank je voor je positieve reactie.
Helga doet me bijna elke dag verbazen. Ze lijkt zelfs meer te stralen dan ooit. Hoe? Werkelijk geen idee.
Ze probeert nooit optimistisch te zijn. Ze is optimistisch. Ik lijk meer last te hebben met haar ziekte. Vreemde gewaarwording. Kanker neemt haar leven totaal niet over. In niets. Ze is gewoon Helga, geniet intens en oja.............ze heeft ook kanker.
Ben enorm gezegend met haar als vrouw!
ik wens jullie nog vele fijne jaren!,
paul
Beste Paul, ik lijk denk ik voor een belangrijk stuk op jouw Helga... haar levenslust is enorm en dat herken ik bij mijzelf. Je schrijft en beschrijft jouw gevoel, jullie leven, haar levenslust en kracht op een bijzonder mooie manier. Dapper dat je dat kunt en speciaal voor ons om te lezen.
Mijn Ruud was - en is - iemand van het half lege glas. Maar in mijn ziek-zijn heb ik hem 'mee kunnen slepen' in mijn optimisme. Hij heeft dat overgenomen en zelfs 'losgelaten' dat ik een beperkte levensverwachting heb. Pas als ik 'piep' gaan bij hem alarmbellen. Had ik niet zo van hem verwacht, maar ik ben erg blij voor hem en natuurlijk ook voor mij. Voel dit niet als kritiek, want ik begrijp je maar al te goed....
Beste Hebe, dank voor je reactie.
Ik ben ook van het half lege glas. tegelijkertijd ben ik die wederhelft in Helga’s spiegel. Ik bescherm haar voor haar naieviteit die tevens aandoenlijk is.
Helga weet dat ik haar spiegel ben zoals zij dat voor mij is.
Helga is Helga door mij.......ik ben ik ........door Helga.
En die wetenschap maakt mijn glas (soms) half leeg. Haar sterfelijkheid gooit ons spiegelbeeld in scherven.
En Helga zegt met haar half volle glas:” ik voel dat ook”.