Anders, maar ook.....

  • Openbaar blog
  • woensdag 19 mei 2021
  • 336 x gelezen

“ Ik wil niet meer. Genoeg. Mijn leven lukt me niet. Tevaak. Het is genoeg. Maar ik weet niet hoe.....”.

Ik luister naar hem en weet dat het leven hem nooit heeft gemogen. Autisme. Vijf en dertig jaar ploetert hij. Twee pogingen van genoeg is genoeg. Hij vraagt mijn hulp en permissie.

Ik kan niet.

Hij is mijn zoon.

Mogelijk, eenzaam zal hij sterven.

Ik weet gewoon niet.

Reageren

14 reacties

Lieve Hanneke,

Hij heeft geen gesprek met mij gevoerd. Autisten en praten.......

Hij verkeert weer in een moeilijke periode. En de geschiedenis leert ons dat deze tijden moeilijk doorkomen is. Een aantal pogingen tot zelfdoding.......

Tegelijkertijd hebben wij vrede met de situatie. 
 

groetjes,

paul

Laatst bewerkt: 20/05/2021 - 13:18
Reageren

Ik begin me af te vragen of ik hier een dag door kan komen zonder tranen. Wat erg, Paul, wat zwaar om dat (ook nog) als ouders te moeten meemaken. Mijn Jongste is autistisch en het is, was, moet ik eigenlijk zeggen, mijn grootste nachtmerrie: dat hij alleen en depressief zou zijn. Het is gelukkig niet het geval.

Je wilt zo graag anders voor hem, maar je kunt hem niet helpen, denk ik. Ik vind het heel verdrietig, pijn in mijn hart er van. Ik hoop dat hij en jullie de moeilijke periode weer door komen en dat hij alsjeblieft niet nog een poging doet..

Heel, heel veel sterkte voor jullie allemaal XXX

Laatst bewerkt: 20/05/2021 - 15:22
Reageren

Lieve Frie,

Het klinkt raar misschien. Maar op een of andere manier hebben wij er vrede mee. Voor hem is het erg. 
We lachen ook veel samen, inktzwarte humor doet wonderen. Raad ik iedereen aan....zonder rem.....


Dank je en lieve groetjes,

Paul

Laatst bewerkt: 21/05/2021 - 06:58
Reageren

O lieve Paul, mijn hart huilt!
Maar ik herken (van vriend) ook hetgeen je allemaal zegt... hoe bizar en onwerkelijk ook...

Waar ben jij
soms
ver weg van mij
ver weg van ons
ver weg van jou
om dicht 
bij jou te zijn
pijn
onmenselijk 
veel pijn
dat om jou
bij jou
te zijn
wij dan 
zonder jou zijn

Liefs... onwijs veel liefs xxx Hebe

Laatst bewerkt: 21/05/2021 - 21:19
Reageren

Lieve Hebe,

Dank je. Mijn tekst leest zwaarder dan de werkelijkheid. Ik bemerk dat reacties op mijn tekst nogal heftig zijn. Ik was me niet bewust van de zwaarte van mijn verhaal. Sterker,....ik schrik er nogal van.

Wij weten niet beter.....en soms.....doet het pijn. Ben ik schrijver? Ben ik vader?

Ik ben beiden. De intensiteit van het woord.

Vandaag was onze zoon weer bij ons. Helga sport met hem. Ik bak eieren als lunch. En zijn blij. Maar altijd.....gelijk Helga’s ziekte.....in het moment.

En dat....is nu....goed....

 

Laatst bewerkt: 21/05/2021 - 22:40
Reageren

Lieve Paul, 

Ja, je tekst leest zwaar. Maar ook ja! het ís ook zwaar! Grote griezels.... maar je beschrijft het bijzonder mooi en dan heb ik het over de 2 losse regels... AU!

Het moment. Ja. Hou dat vast. Waardevol. O zo ontzettend waardevol!

Liefs xxx 

Laatst bewerkt: 24/05/2021 - 16:04
Reageren