De meest nutteloze afspraak ooit
Gisteren had ik gesprek met de plastisch chirurg die me gaat opereren. Ik had al niet heel veel verwachtingen van het gesprek, ik heb in de jaren dat ik weet dat ik mogelijk de mutatie had zoveel onderzoek gedaan dat ik iedere operatie stap voor stap kan uitleggen, en dat weet zij ook. Maar ik had toch op zn minst iets nuttigs verwacht, nog een nuttige bijdrage waar ik iets mee kan, of iets wat ik allang weet, maar weet je, doe je best als arts.
Dit is hoe de afspraak verliep. Ik werd binnengeroepen. GIng zitten, We hebben het een paar tellen over mn hulphond maatje Jess gehad, hij had een ontzettende puberbui.
Daarna pakte ze mn MRI scans erbij. En ze zei; het ziet er goed uit allemaal.
Dat was het. Daarvoor heb ik twee uur in de file gestaan, en kon ik nog een uur terugrijden. Het is dat het goede training is voor Jess, maar serieus, was dit nou echt nodig?
Vrijdag heb ik nog een afspraak met mn oncologisch chirurg. Ik hoop dat zij dr meer van maakt. En ik weet dat het niet makkelijk voor ze is om me iets nieuws te vertellen, dat hoeft ook niet, maar ik heb dan echt zoiets van; laat het op zn minst lijken op iets dat nuttig is, vertel me dan maar iets wat ik allang weet. Gewoon iets, meer dan dat ene zinnetje.
7 reacties
Heb je niet gevraagd of deze info telefonisch kon worden doorgegeven? En waarom niet gezegd teleurgesteld te zijn over dit gesprek. Waarom heb je een hulp hond nodig als ik zo onbescheiden mag zijn, je hebt het er iedere keer over maar niet het waarom. Wel dapper dat je al zo snel besloten had deze zware ingreep te doen, ook al begrijp ik het hoog risico wat je draagt.
Sterkte
Ik vraag altijd of afspraken telefonisch kunnen, maar het is nou eenmaal beleid dat je gezien moet worden voor een geplande operatie als deze. En niet iedereen is zo onbescheiden dat ze maar meteen wat tegen hun chirurg gaan blèren.
En de hulphond, nee je mag niet zo onbescheiden zijn. En waarom, heb je er last van? Dan suggereer ik dat je fijn iemand anders blog gaat lezen.
Hallo Jella. Ik begrijp het niet goed denk ik. In je vorige blog was je juist zo tevreden over alle voorbereidingen en uitleg die gedaan/gegeven moet worden voor een diep-flap. In je vorige blog schreef je daar namelijk over. Heb je toen niet de plastische chirurg gesproken?
Warme groet Dasje 🌺🌺🌺
Ja klopt, ik heb toen nog niet de plastisch chirurg gesproken maar verpleegkundig specialist plastisch geneeskunde De chirurg heb ik later gesproken, en samen die MRI bekeken. Zij zei dat het er allemaal heel goed uitzag.
Nu een week later sprak ik dus mijn oncologisch chirurg, en zij zei dat de operatie niet door kan gaan omdat er ‘iets’ zit, waarvan ze dus niet weten wat, en dat er vocht achter Mn longen zit.
Ik vroeg toen al of het niet kon komen van Mn val van het paard, want alles zat rechts en aan die kant had ik al die breuken en een klaplong, dus dat leek mij logisch. Maar het antwoord daarop was; nee, het zat er al op je vorige MRI alleen is het nu groter.
Het is voor mij ook Eem beetje wazig allemaal want alles ging goed en perfect en ik was er helemaal klaar voor, en dan krijg je ineens dit, ook nog met een terloopse opmerking over de behandeling veranderen naar misschien chemo.
Niet wat ik verwachtte dus, na dat de plastisch chirurg het allemaal heel mooi eruit moet zien.
En op het moment kon ik er heel weinig mee, die afspraken krijg je tien minuten voor, en dan probeert ze de uitloop ook in te halen, dus binnen vijf minuten stond ik buiten met de opdracht om een spoed CT in te plannen, dat is dan morgen.
Na een middagje denken en met iedereen praten donderdag heb ik het nu wel redelijk op een rijtje, maar ik snap gewoon niet waarom alles eerst goed en perfect was en er dan blijkbaar een beduidend iets te zien is. En vooral ook dat het er een half jaar geleden ook al zat, maar dat nooit besproken is. Maar goed, het gesprek is donderdag, en dan sta ik niet binnen vijf minuten flabbergasted buiten, dan mag ze wel even gaan uitleggen hoe dat dan kan en waarom het op deze manier gaat.
En daarbij probeer ik me te focussen en te hopen dat het ‘gewoon’ extra vocht is van de val en ze misschien de ribfixaties niet aanzien voor wat ze zijn? Weet het ook niet, alleen dat ribben eigenlijk nooit gefixeerd worden en bij mij dus wel op alle 17 breuken. Stille hoop dat ze dat niet weten ofzo... maar is misschien mezelf voorliegen want ze zou het moeten weten.
Anyways, donderdag weet ik meer.
Wat spannend voor je Jella. Hoop met je mee dat het iets onschuldigs is. Morgen dus de CT en donderdag de uitslag. Vraag als je wil aan de arts of je het gesprek op mag nemen. De meeste artsen hebben hier geen bezwaar tegen. Je hebt dan de mogelijkheid om thuis het gesprek nog eens rustig terug te luisteren. Gaat er iemand met je mee donderdag?
Ik lees dat jij een hulphond hebt. Wat fijn. Heb je die hond tijdelijk omdat hij bij jou in training is? Of is de hond er voor jou? Klopt mijn gevoel dat jij je geraakt voelde door de reactie van Ron? Mijn inziens stelde Ron deze vraag puur uit oprechte belangstelling zoals ik dat nu ook doe.
Voor morgen heel veel succes Jella. Je weet dan nog niets. Maar als je onder de scan ligt zal er waarschijnlijk van alles door je heen gaan.
Warme groet Dasje 🌺🌺🌺
Hoii,
Ja vandaag heb ik inderdaad de CT gehad. En komende donderdag dan het gesprek. Ik heb ook mijn medisch dossier opgevraagd want ik wilde gewoon weten wat er op die vorige scan gezien is. maar dat is weer een heel verhaal waar ik nu al de hele dag mn hoofdje over aan het breken ben, die komt morgen wel..of vanmiddag ofzo eigenlijk.
Mijn hond is een PTSS hulphond in training, maar hij is wel voor mij. Ik ben zelf hondentrainer en ik heb waar nodig ondersteuning van hun, en zij doen de gedragstesten en testen hoever hij is in zn training en zullen hem certificeren over een paar maanden hoop ik. Hij is echt mijn kleine superheld!
En ja ik voel de reactie van Ron nogal vijandig, en ik zie in die formulering van vragen stellen eerlijk gezegd geen oprechte belangstelling, maar als het willen afdwingen van een antwoord. Maar goed dat is mijn gevoel daarbij, ik kan aan deze kant van de laptop geen intenties lezen. Ik kan alleen constateren dat iets erg vijandig over komt op mij.
Maar goed, ik moet echt proberen te slapen. Er gaat zoveel door mijn hoofd maar ik moet gewoon slapen, even wat rust, en dan morgen hier even mn bevindingen van me af schrijven.
Liefs Jella
Lieve, lieve Jella. Dat is het lastige bij digitale communicatie. Dat kan een gevoel bij je oproepen terwijl de ander het helemaal anders bedoelt. Laatst heb ik zelf ook zoiets gehad. Zoals ik onze digitale vriend Ron ken is het bij hem zeker oprechte belangstelling geweest. Ik heb er al vaak over geschreven wat een warm bad ik kanker.nl vind. Met name wat betreft het lotgenotencontact. De meesten heb ik nog nooit gezien. Maar toch voelt het heel vertrouwt en heb ik het gevoel heel veel te kunnen delen. Zo mooi hoe je daar dan in gesteund wordt. Maar ook de verhalen van anderen helpen mij enorm. Hopelijk gan jij dit ook zo ervaren Jella. Lieve groet Dasje.