Zingeving in niemandsland
2 blog vriendinnen van me hebben moeite met het saaie bestaan van palliatief aan de zijlijn van het leven te staan de 1 noemt het niemandsland de ander op zoek naar zingeving. Hoezo je staat aan de vooravond of misschien middag van je eigen begrafenis niet echt een feestje maar toch een samenkomst van goede bekenden en familie, beiden doen nog iets aan hun kanker met chemo of wat er verder op de plank nog ligt voor ze. Leven in bonustijd is een eufemisme waarmee je eigenlijk zegt, flikker maar in mijn pet ik kijk wel wat ik er mee ga doen. Je bent eigenlijk niet goed genoeg om een dag in te kleuren tot op een paar minuten van te voren waar je kunt beslissen ik ga iets doen of niets doen en dat niets doen eindigt op de bank of in je bed naar gelang je de energie hebt om een stukje verder te lopen. Het feit dat je iemand vraagt iets voor jou te doen is zingeving voor een ander het feit dat niemandsland oneindig groot is kan je uitnodigen het grondig te onderzoeken ook in niemandsland wonen mensen groeien bomen en planten. Het feit dat beide schrijven in een openbaar blog geeft regelmatig steun aan hen die dat behoeven. aan den lijve ondervind ik wat zij bedoelen en ervaren en ook ik heb momenten van depressieve overpeinzingen ons aanwezig zijn hier op dit forum geeft waarde alsook voor diegene die je liefhebt of had of een andere verbondenheid dat er meer uren in een dag zijn dan voor ons noodzakelijk is soms een uitdaging.Het leren omgaan met een lichaam die sterker dan voorheen aangeeft wat wel en niet kan het besef dat alles wat je doet weleens het laatste kan zijn en dan is de was opvouwen of vaatwasser uitruimen nou niet iets waar je opgewonden van zal raken.
Palliatief is eigenlijk naar het niemandsland lopen ontdekken waar magere Hein staat onderhandelen tot waar de grens ligt je reis verslag vastleggen en doorsturen naar hen die je lief zijn. Dat is zingeving genoeg voor de energie die ons rest.
Ik kan me zo voor stellen dat een voetreis naar Rome of enig ander heilige plaats waar men hoop en kracht dacht te kunnen vinden of in gedachten te lopen sommige troost kon bieden.
Niet voor iedereen is kanker ziek zijn of teveel pijn, het zwak zijn en met de pijn kunnen omgaan door pijnstilling het energie gebrek en een duidelijk beeld van hoe en wanneer ga ik dat ontbreekt maakt het soms geestelijk moeilijk te bevatten of bewerkbaar. Een puzzel waar stukjes ontbreken of van een andere puzzel lijken maken het te kiezen pad onoverzichtelijk, een landschap gemaakt door de belastingdienst zeg maar overal zijn regeltjes die je soms wel of niet mag negeren, en op onverwachte momenten krijg je dan een boete waarvan je slechts naar raden kan waarvan het is.
Frie en MV8 dankend voor de onverwachte inspiratie
14 reacties
Als ja palliatief bent, heb je bepaalde mogelijkheden niet meer, die je vroeger wel had. Maar je leeft nog steeds en dus heb je nog steeds andere mogelijkheden. Ik heb altijd het gevoel, dat palliatieve patienten niet bereid zijn, die nieuwe mogelijkheden te onderzoeken. Terwijl er nog zoveel dingen zijn, die je wel kan doen.
Vroeger smeet ik een paar kleren in de auto en ging samen met mijn vrouw Europa of de USA verkennen. We zagen wel waar we uitkwamen en als het geld op was? Gingen we weer naar huis! Tegenwoordig kan ik dat niet meer, na 2 uur rijden ben ik kapot. Dus moet ik alles beter plannen om te voorkomen, dat ik in de problemen kom. Zomaar een voorbeeld. En wat ervoor in de plaats kwam, was minstens net zo bevredigend.
Zingeving in niemandsland?? Kom nou! Je moet alleen op zoek gaan naar nieuwe mogelijkheden. En die zoektocht alleen al kan bijzonder interessant zijn. Gaan zitten mokken in een hoekje, terwijl je klaagt over het gemis van de dingen, die voorbij zijn, zijn de voorbode van de dood. Dat zie ik dagelijks bij mijn generatie genoten.
Dus.. Begin iets nieuws. Zoek daar naar! En de zingeving komt vanzelf.... H
'Begin iets nieuws' terwijl mijn leven om me heen afbrokkelt waar ik bij sta? Hoe dan?
Ik ben nu zeven maanden ziek en het kost me al moeite genoeg om wat er nog is overeind te houden. Mijn zelfstandigheid is weggesmolten. Het nieuwe dat voor mij klaarstaat is een chemokuur. Ik zoek het nu vooral in het oude vertrouwde. Oude vrienden, door en door bekende muziek, een steeds kortere versie van het bekende fietsrondje. Een steeds kleinere wereld waarin ik probeer mee te bewegen. Begin iets nieuws? Nu even niet, hoor.
ZĆ³ met je eens!!
Ron, wat prachtig en ieder woord zo raak. Ik ben er sprakeloos van. Dank je wel! XXX
Ik sluit me aan bij Frie. Dank voor je wijsheid.
Wow, ik heb onze huisfilosoof geĆÆnspireerd. Dank je wel, Ron. Mijn dag is weer goed en het is nog niet eens halftien. Quote van de dag: 'een landschap gemaakt door de Belastingdienst' š¤£
En inderdaad... Het schrijven van een blog is voor mij zingeving. Ik schreeuw mijn ellende Ć©n de mooie dingen Ć©n de alledaagse zooi van de daken en ik weet dat ik door velen gezien word en voel me daardoor zelfs gedragen, alles wordt een beetje lichter als je het gevoel hebt dat je niet alleen bent. Dank, lieve lezers en Wordfeudspelers.
Gelukkig kunnen we hier wat toevoegen voor anderen. Mijn dag kan al niet meer stuk als ik lees dat je de steun die we elkaar hier geven ook daadwerkelijk voelt.
Jou leven staat al 7 maanden op zijn kop en je probeert toch de chemo. Ik kan me je gevoel en reactie hier helemaal voorstellen. Als er licht aan het eind van de tunnel komt en jij meer lucht krijgt zien we dan wel weer.
Voor nu ben je aan het overleven opzich vergt dat al zoveel energie. Stap voor stap op je eigen manier en je eigen tempo. Laat je door niemand op jagen.
Sterkte en veel liefs Alice š
Jij weet het hĆØ Ron....
Zo mooi je verwoordt en elk woord is helemaal hoe wij leven, voelen en ervaren. Eufemisme's gebruiken we aan de lopende band voor de mensen om ons heen, omdat het lekkerder bekt en om de moed erin te houden wat gemakkelijker gaat als iets mooier klinkt.
Als ik je even vastpakken kon, kreeg je een dikke knuffel xxxxx Hebe
deze filosofische blog moet ik even laten bezinken, even niet zo goed wetende wat ik er mee aan moet. š¤
Maakt niet uit, Marieke! Het werk van een huisfilosoof is als een orakel of de horoscoop in de Margriet: je mag eruit halen wat jij vindt dat erin zit. Voor mij is dat 'kanker is een kloteziekte waar je ongevraagd mee opgezadeld wordt, een ziekte die voor iedereen anders uitpakt en wat je ermee doet of niet doet is jouw keuze, hoewel ernstig beperkt door de ziekte die gewoon doet waar ie zin in heeft, en het is aan jou hoe jij met je beperkte energie omgaat en zelfs als je niks doet doe je wat, met die blogs van je.'
Maar ik lees het liever op z'n Rons, zonder punten en komma's, met fraaie beeldspraak in huisfilosoofstijl. Nog een mooie quote (niet letterlijk) 'iemand hulp vragen is zingeving voor de ander', verdomd ja, hoe vaak heb ik zelf niet een lekker gevoel gekregen door iemand te helpen. Dat gun je toch iedereen š
Liefs, Marian
Misschien helpt het je als je de blogs van Frie en MV8 leest......
Lieve Ron,
Een man met vele kwaliteiten en vele kanten. Blijf schrijven Ron ik vind het prachtig.
Liefs Alice šā¤
Lieve Ron, wat vind ik het toch altijd fijn om jouw blogs te lezen. Het is altijd zoals ik het ook voel. Maar ik krijg het niet op papier.... terwijl ik dat stiekem zo graag zou willen. Dankjewel voor je verhalen. Ik hoop dat ik er nog veel van mag genieten. Ook al voelt het niet altijd eerlijk. Ik hoop dan er ook blogs voor jou zijn waar jij nog veel voldoening uit kan halen. Liefs.
Lieve Merel,
Er is een blogworkshop hier op Kanker.nl. Deborah heeft het in het kort beschreven. Neem een kijkje en begin je eigen blog.
Succes liefs Aliceā¤
https://www.kanker.nl/ervaringen-van-anderen/blogs/hoe-schrijf-je-een-gā¦