Spiegel

Gistermiddag weer met de ex van mijn vrouw en zijn vrouw door de tuin gelopen, vreemd eigenlijk we gaan inmiddels al zo'n 15 jaar met elkaar om het zijn gewoon goede vrienden geworden waarom blijf je iemand dan Ex noemen? In een spiegel terug kijken naar het verleden zit een beetje in de mens het geheugen is een vreemde spiegel, de man die ik wel eens tegenkom als ik uit de douche loop heb ik nog nooit herkend ik weet dat ik het ben en daarmee houdt alles op rare bek grote neus 2 onbekende ogen die me uitdrukkingsloos aankijken, god wat heeft die kerel een dikke pens 2 seconden zijn genoeg om weer een week of 4 de andere kant op te kijken. Gisteren 4 uur indrukken gezellig lopen goede gesprekken en lekker eten vandaag volledig naar de gallamieze nog even dan gooi ik mijn pet in de majem en ga er onder zitten, het ontsproot uit mijn geheugen dat gallamieze en majem. Waarom blijven dit soort dingen hangen en wat ik me herinneren wil niet, mijn terugkijk spiegel is wazig geworden niet dat hij ooit loep zuiver is geweest maar beter dan nu. Hebben de 3 chemo tjes er zo ingehakt of begin ik gewoon oud te worden, de gebeurtenissen van april 2016 tot maart 2017 staan in wanorde in mijn geheugen en alles van daarvoor zit in dozen opgeslagen waarvan de tijdscodering niet kloppend te krijgen is, niet dat ik er grote waarde aanhecht maar ik struikel er weleens over als naar een bepaald feitje wordt gevraagd. Mijn nieuwe chef( fin ) vroeg of ik een afscheidsfeestje wilde geven als ik straks officieel uit dienst ga ( 2 jaar ziektewet) mijn collega's een gratis drankje aanbieden is het minste wat ik doen kan ze hebben het een verrassend lange tijd uitgehouden met me, een soort kankerfeestje gezellig met z'n alle ouwe koeien uit de sloot halen nou ja Watoessi runderen in ons geval

1 reactie

Grappig dat je t woord majem gebruikt, ron. Ik was t totaal vergeten, maar op t moment dat ik t las hoor ik t pa weer zeggen Dat van die spiegel is heel herkenbaar trouwens, al ben ik voornamelijk hogelijk verbaasd dat de persoon die ik ben er zo uitziet. En herinneringen van t zelfde laken een pak. T is net alsof ik niets beleefd heb. Maar misschien heb ik wel teveel meegemaakt en is t vergeten een manier om de chaos eenigzins te beperken. Wie zal t zeggen, t dondert ook niet, als ik er zo mee om kan gaan is t goed
Laatst bewerkt: 19/11/2017 - 07:22