Rekenen
Zojuist gereageerd op iemand die mijn niet te kloppen rekensom niet uit kon rekenen, hetgeen dus klopte,Ik reken me zelf helemaal het schompes, dat mijn bloedwaarden nog redelijk normaal zijn zegt op zich niet zoveel, het gaat meer om hoeveel % van mijn lever nog werkt, op dit moment schijnbaar genoeg gezien de minimale klachten maar de tumor groeit en op een gegeven moment bereikt hij de grens van 74 %,. Bij een leverfunctie van minder dan 26 % gaat het hard berg afwaarts met me, het moment dat ik voor moet zijn. Na 3 chemotjes heb ik het medisch dossier in de kast gezet, gezien de diagnose Feb,Maart 2018 rip. Nu december 2018 moet ik toch het stof van dat dossier kloppen om uit te vogelen welke datum dan wel in aanmerking komt, hoewel ik weet dat het leven zich niet uit laat rekenen verwacht ik van de dood toch iets meer medewerking, deels omdat ik daar de hand in heb het andere deel omdat simpel weg uit te rekenen is hoe groot de tumor ten opzichte van mijn lever is, Op duracel batterijen zit een energie metertje bij mij helaas niet dus moet ik me maar wenden tot de mannen en vrouwen in witte jassen die mij vrolijk het sommetje voor gaan rekenen. Mijn goede voornemens voor volgend jaar zijn bekend.
Prettige Feestdagen een een Hoopvol 2019
10 reacties
Witte jassen kunnen ook niet zo goed rekenen zoals je weet. Blijf ons verbazen met de uitkomst Ron. Ik wens je mooie feestdagen met je geliefden, sterkte! X
Volgens mij hebben veel artsen een beter punt voor moeilijke taal gekregen dan voor correct rekenen.
Hou het nog maar op een volgende keer stof kloppen ipv stof happen...
Fijne, warme en liefdevolle feestdagen gewenst!
Beste Ron,
Uit je profiel maak ik op dat je ca. 6 maanden op mij voorloopt qua overleving. Wat dat betreft zijn wij beiden geluksvogels, als dat het juiste woord is :( . Ik heb n.l uit de sterven statistieken opgemaakt, dat ca. 70% van onze collega patiƫnten helaas niet meer onder ons zijn. Gerekend vanaf het moment van diagnose.
Over dit laatste punt kan je een hele discussie voeren. HCC is moeilijk te diagnosticeren, dus het kan best zijn, dat je deze ziekte al veel langer hebt, zonder het te weten. In mijn geval is dat bijna zeker.
Maar goed. Ik zit, net als jij, in het derde jaar en als ik op mijn gevoel afga, kan het heel goed zijn, dat dit mijn laatste jaar is. Langzaam maar zeker word ik slechter. Alhoewel dit nog zeer subtiel is. Ik denk, dat ik het eigenlijk alleen maar voel, omdat ik al meer dan 70 jaar leverproblemen heb.
Gebaseerd op deze gevoelens ben ik bezig met het afronden van mijn zaken. Ik wil niet in de positie komen, dat ik nog haast moet maken op het moment, dat de bijl valt. Ik wil lekker rustig de eindstreep halen. En die eindstreep? Trek ik zelf.
Maar eerst ga ik op vakantie. Lang en ver weg. Vorig jaar dacht ik nog dat ik mijn laatste reis had gemaakt, maar ja, dat was verkeerd ingeschat. Wat de relatief geringe waarde van dit soort overwegingen maar weer eens aantoont. Dus maak ik nu mijn tweede laatste reis. De administratie doe ik wel als ik terug ben.
Wens jou en je gezin prettige dagen (en de andere lezers) en ik hoop van harte, dat ik je volgend jaar hetzelfde kan wensen....H
Henri, In 2014 heb ik een galblaas verwijdering gehad, waarbij een kleine afwijking te zien was op de echo van mijn lever. Dat indertijd geen actie is ondernomen begrijp ik nog steeds niet maar daar heb ik niets aan, inderdaad Hcc gaat langzaam en ook ik wil de finale klap voorkomen het gebrek aan energie speelt mij de meeste parten het valt me erg zwaar een normale dag te leven zonder tukkie in de middag. Ik wens jou een fijne vakantie toe.
fijne feestdagen en voorspoedig 2019 en dat de geluksvogels nog even in de lucht blijven.
Ron,
Mij is iets dergelijks gebeurd. Ik kreeg op gegeven moment pijn in mijn zij. Toen ik dat vertelde aan de MDL specialist, zei hij dat het met mijn darmen te maken had. Ik had daar vrede mee, omdat de pijn reageerde op een simpel laxeermiddel. Twee jaar later echter, kreeg echt pijn, de enige keer, dat ik pijn heb gehad aan mijn lever. Terug in Nederland, werd HCC bij mij vastgesteld.
Ik heb er nog steeds vrede mee. En waarom? Omdat die arts me waarschijnlijk een hoop ellende heeft bespaard. Ik heb 20 jaar bij die man gelopen en vertrouwde zijn oordeel. Ik denk, dat hij heeft gedacht: "als het HCC is, is er toch weinig meer aan te doen in zijn geval, dus laten we het maar even aankijken."
5x TACE later en RFA heb ik begrip voor een dergelijke beslissing. Maar.... We vliegen verder... H
Wat dacht je van, elke dag is er 1, niet moeilijk uit te rekenen en dus altijd makkelijker door te komen. š
Zo simpel is dat niet Ellen.
En waarom niet? Mijn idee is, dat op het moment, dat je wordt geconfronteerd met een ongeneeslijke ziekte, je perspectief verandert. Van iets dat in de ongedefinieerde toekomst zal gebeuren, naar iets met een eindpunt. Dat betekent op zijn beurt, dat je er rekening mee moet gaan houden.
het nut van al dat gecijfer is dan weer, dat je een idee krijgt van de speelruimte, die je nog hebt. En dat is weer belangrijk voor het inschatten van je kansen, die je nog hebt om je korte termijn doelen te realiseren.. Ik kan je verzekeren, dat je het daar best druk mee kan hebben, hoor. Per slot van rekening, wil je op een "nette" manier afscheid nemen van de wereld.
Maar je hebt gelijk, je moet leven bij de dag. Ook ik ben van mening, dat het geen zin heeft om je druk te maken over zaken, die je toch niet kan veranderen. Verpest die mooie dag maar weer.
Maar het is en blijft een dilemma. Prettige dagen... H
Beste H, ik wil op geen enkele manier bagataliseren wat jullie door maken, ik kan slechts bevroeden wat er in t hoofd van jullie omgaat.
Mijn broer en ik zijn gezegend (en soms behept) met een bepaald gevoel voor humor, en in dat licht kun je mijn opmerking zien.
Al leef ik wel zoveel mogelijk volgens t motto; verander wat je niet kunt accepteren, en accepteer wat je niet kunt veranderen.
Dat dat in t geval van ron en jou geen sinecure is begrijp ik, en ik heb daar ook diep respect voor.
Hele fijne dagen gewenst en probeer zo lang mogelijk een lange neus naar t lot te trekken.
Ellen,
Zo voel ik dat niet hoor, dat je het bagetaliseert. En ik ben het helemaal eens me je motto. Leef zelf volgens die regel. Voorkomt, dat je achter onmogelijkheden aanrent aan de ene kant en geeft je de mogelijkheden wat te kunnen doen aan de andere.
Heb maar fijne dagen met je broer en de rest van de familie en die lange neus? Die trek ik dagelijks! Henri
Fijne dagen iedereen, maar voor mij is het ff pfff nu. We zien wel