Pa

Benauwd word ik wakker en denk aan Pa. Mijn schoonvader 1916 1992 werd in de 2e wereldoorlog bevrijd door het plat bombarderen van Berlijn de goede kant op gevlucht met nog een paar Nederlanders kreeg hij van een Amerikaanse soldaat wat repen en een bajonet na een langdurige zwerftocht veilig thuis gekomen. Mijn Pa1926 1978 zat ondergedoken in Drenthe na de bevrijding ging hij met het Amerikaanse leger mee als Hospik zijn groene kruis boekje legt bij een van mijn broers of zus de bajonet legt bij mij in me gereedschapskast. Mijn vader kreeg longkanker te laat ontdekt bestralen was wat overbleef en na 9 maanden hebben wij hem begraven. mijn schoonvader kreeg pancreaskanker binnen 3 maanden was hij weg. Beide vertelden wel eens over de oorlog na 2 borrels mijn schoonvader na 3 biertjes laat in de avond mijn vader met weinig warme gevoelens voor de oosterburen met passie over hun ervaringen daar. Die zwarte bladzijde ken ik alleen van hun verhalen hun laatste bladzijde van nabij. Hun heroïsche verhalen staan niet opgetekend vage herinneringen zijn wat is gebleven, hun leven beëindigd door kanker hun 2e vijand. Ik ben altijd mijn eigen vijand geweest door gunstige omstandigheden was er geen oorlog alleen die in mijn kop, mijn laatste bladzijde wordt geschreven in een nieuwe eeuw de techniek en kennis is zoveel beter doch het pad is bijna identiek. Ik tik als een bezetene het ene na het andere blog te vertellen hoe het gaat en wat er in mijn hoofd omgaat een groot leeg vat waarin zo af en toe wat na boven borrelt, mijn 2e peuk begint aan te slaan het hoesten en rochelen houdt op nu de rest nog