Klop Klop

Sinds 3 weken voel ik de baby in mijn buik schokken, alsof de kleine zich omdraait en even laat weten ik zit er nog bijna een olifantsdracht sinds april 2016 ik heb allen geen trek in zure bommen en alle andere grappen waar vrouwen last van hebben tijdens hun zwangerschap. Maar met een opgeschroefde pijnstilling ga ik nog even mee hoewel de kans wat groter word dat een bloedvat knapt wat eigenlijk ook een goed bericht is binnen een minuut de pijp uit zonder toeters en bellen, net visite komt altijd onverwachts. Ik had me voorgenomen geen ziekenhuis meer te bezoeken behalve voor bezoek van iemand anders. Aan het plotsklaps dood neervallen kleven enkele bezwaren achter het stuur van een auto kan je zomaar heel veel rommel maken. Bij de second opinion is het kort ter sprake geweest omdat de tumor toen al tegen een ader aandrukte en daardoor ook een toen nog een te bespreken operatie kansloos maakte.Het betekent nu dat ik toch weer een mri moet laten maken om te zien of ik nog steeds veilig in het verkeer kan meedoen. Voorlopig rij ik nog, af en toe wat onzeker als die kleine erg aan het schokken is gehinderd door de pijn in mijn rechterschouder maar steeds genietend van de vrijheid die mijn auto me nog bezorgd. Mocht je me doodstil zien zitten in mijn auto tik even op het raampje klop klop

1 reactie

Lieve ron. Ik weet dat je hier nog steeds redelijk nuchter onder blijft toch is het voor de omstanders en voor mij weer even met je neus op de feiten gedrukt worden. Zolang je aangeeft dat de pijn wel meevalt en je er goed blijft uitzien bekruipt  bij een mens altijd het gevoel  ron kan nog wel een tijdje mee en de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Hier word ik toch weer even stil van. Het idee dat je zelf zou aangeven wanneer het onhoudbaar zou worden begon ik een beetje aan te wennen. Zolang dat niet aangegeven word is Ron er nog steeds en kunnen we nog steeds van elkaar genieten wij via het blog en je vriend door de gesprekken of bezoek. Helaas door allerlei omstandigheden die bij jou bekend zijn komt het persoonlijke contant minder voor. Ik hoop dat je dat begrijpt we denken vaak aan je en willen  je ook alle kansen geven om zelf aan te geven waar je behoefte aan hebt. Dit moet je zeker ook doen. Maar lieve ron het idee dat het ineens over kan zijn maakt het weer heel heftig en beladen en zeker voor Ineke en gordon. Voor jou is het misschien minder heftig dat begrijp ik. Ik hoop dat je na de MRI toch met een wonder thuis mag komen.ik kan niet toveren maar soms wilde ik dat ik het kon. Het is goed dat je het gaat ondergaan. Lieve ron ik wilde perse reageren maar ben eigenlijk een beetje uit mijn doen. Ik moet hier eens goed over nadenken. Wel kan ik je verzekeren dat wij en ik zeker onze gesprekken via je blog enorm zal missen. Ik heb zoiets nog nooit gedaan. Het blog boekje wordt steeds dikker en Ron het liefst maak ik er een tweede deel bij. We houden van je en je bent voor ons een ware vriend en luisterend oor. En ja ron dat is echt waar. En via dit bloc mag iedereen dat horen. Je hebt genoeg zelfkritiek maar het compliment krijg je van ons, je bent en blijft een topper en ik zie dat veel mensen jou bloc volgen en dat snap ik  je verwoord op jouw manier wat weinig mensen durven te zeggen, maar je bent ook reĆ«el, maakt het niet mooier of lelijker als het is. Daar hebben veel mensen baat bij. Nou het is toch nog een heel epistel geworden. Ik hoop dat je auto en jij nog vele kilometers mogen maken. Dikke knuffel van je penvriendin. Roelie
Laatst bewerkt: 27/09/2017 - 19:58