Jammer he

  • Openbaar blog
  • dinsdag 10 oktober 2017
  • 834 x gelezen
Aan mijn broertje en zoon heb ik gevraagd dat mochten ze de behoefte voelen om te spreken bij mijn kist er minstens 2 goede grappen in die speech moeten zitten ik wil zoals mijn koptekst luidt lachend ten onder. Als klein kind hoefde ik maar een lucifer te zien en ik lag al op mijn platte bek elk nieuw kleding stuk dat ik aan had werd gekleurd door bloed en erger volgens moeder het was weer stuk, zo breed hadden wij het niet en die schaaf wondjes die heelden van zelf. de door haar zelf gemaakte licht blauwe lange broek onderging het zelfde lot nog geen uur is dat ding heel geweest nadat ik hem had aangetrokken, ik kan niet zeggen dat ik ooit mode bewust ben geweest maar joh wat stond dat ding gek
alleen naden aan de binnenkant van die broek en strak in mijn kruis. Dat vallen is gebleven fietsen brommers paarden hekjes slootkanten alles heb ik geprobeerd, toen onlangs een bezoeker me informeerde dat 2 pulletjes de kant niet op konden pakte ik een vangstok met net om ze te redden voor ik het wist lag ik languit in de sloot de aanwezige collega kon zich niet bedwingen en barstte in lach uit. Duikelaar die ik ben ik heb er nimmer ernstig letsel aan overgehouden , sinds ik kanker heb ben ik niet meer gevallen het houd me schijnbaar op de been een stenen muur van 4 meter hoogte kwetst me niet een foute celdeling legt me plat, het leven is een geintje jammer he
Reageren
Volgend blogbericht

3 reacties

He ron. Ja dat is apart he, je zou denken  eens een kluns altijd een kluns. Toch heb ik ook wel zoiets geks meegemaakt. Na mijn chemo moest ik voorzichtig zijn zei men. Je bent kwetsbaar omdat al je afweer is vernietigd. Weet je ron het is heel gek maar in die periode was ik ziek van de chemo ik rook mezelf een chemisch luchtje kwam uit al mijn poriën, ik was misselijk maar verder zo gezond als een vis. Geen verkoudheid, geen griep, buikvirus of wat dan ook. Werk nu weer in het zh  en heb regelmatig gevoelige darmen en ben weer enorm verkouden. Hoezo weerstand vermindering. Ik snap er niets van. Volgens mij is je lichaam ziek van het een en zet het alles in om weerstand te bieden aan andere invloeden. Men zegt dat de hersenen maar voor een paar % gebruikt worden , misschien kan je lichaam veel meer dan je denkt en verwacht. Denk aan oerkrachten in noodsituaties. Dus ron word een wereldwonder  en gebruik de rest van je hersenen, wie weet wat jij nog kan bewerkstellen. Ja ik weet het daar is die optimist weer. Trouwens ik had je graag in die broek gezien, heb je hem nog.? Dikke knuf. Spreken bij iemands kist, ik heb het vaak gedaan omdat ik de behoefte had iets ter afscheid te zeggen, bij jou vind ik dit veel fijner, je respons, je stukjes je zet me vaak aan het denken, weer een % hersenen in gebruik? Je naslagboekje wordt steeds dikker een dierbaar verhaal ik hoop dat het een dikke pil wordt. Ik hou van dikke boeken , ze hebben meer inhoud als die dunnetjes. Groet roelie
Laatst bewerkt: 11/10/2017 - 19:53
Reageren

Het is waar dat onze ouders geen kinderen hebben voortgebracht met een groot atletisch en soepel vermogen. Bij het minste of geringste stort ikzelf nog steeds regelmatig tegen de wereld als gevolg van stoeptegels waar de rest van het winkelend publiek geen enkele moeite mee heeft.

En wat de speech betreft, Blijf voorzichtig aan doen.Veel meer dan de grap:’er komt een man bij de dokter” heb ik nog niet.

Laatst bewerkt: 15/10/2017 - 09:31
Reageren