het lange afwachten is begonnen
ik ben dus weer terug in het ziekenhuis waar het allemaal begon, nwz tegenwoordig, in den helder. waarom, nou, ik zit weer bij de uroloog in den helder omdat het weinig zin heeft om in het amsterdam umc te blijven.
het beleid, na overleg in het mbo (multi disciplinair overleg) werd er besloten tot afwachten. logisch ook wel, had er zelf ook al rekening mee gehouden na alles wat ik gelezen, gehoord en meegemaakt (met mijn broertje) heb.
het is klein en groeit niet tot amper en dat dus al vanaf 2016. je kunt natuurlijk de botte bijl (chirurgie) er op los laten maar die maakt meer kapot dan je lief is. de structuren zitten daar zo met elkaar vergroeid en hebben de dezelfde aan en afvoer kanalen van bloed en spijsverteringssappen incl de gal uit de lever. en aangezien ik er geen last van heb moet je je afvragen of je de evt complicaties die bij dat soort operaties op kunnen treden wel wil hebben om maar niet te spreken over evt medicatie die je de rest van je leven evt moet slikken.
ook evt immunotherapie maakt nu meer kapot (lichamelijk) en depri waarschijnlijk, dan me lief is. ik heb het gezien bij mijn broertje. and i don't want go there. now, that is! dit is waarschijnlijk de 1ste stap als en wanneer het kleintje gaat groeien met een evt operatie er achteraan. het is eigenlijk een schrödinger kat, zolang je niet kijkt weet je niet of ie leeft of niet, groeit of niet, maar niet meer kijken dan.......... dan groeit ie niet, toch ;o() mocht het toch gaan gebeuren in dit leven dan wil ik dat mijn lijf in optimale conditie is om evt klappen op te vangen van de immunotherapie en een uiteindelijke operatie. positief punt is wel dat de wetenschap gewoon doorgaat en er over een paar jaar misschien wel betere behandelingen mogelijk zijn.
ik heb nu wel regelmatig pijn in bovenbuik rechts. vandaag dus maar even gebeld met de mdl in 020 met de vraag of ik zelf wat kan doen. in mijn beleving niet ernstig genoeg om er wat mee te doen. ik heb geen koorts en eetlust is goed (daarna wel gevoeliger) maar ja die is bijna nooit weg, hoe ziek ik ook ben ;o)) ze konden er ook niet zoveel mee, ik word terug gebeld. ook maar weer afwachten :o))
ik zit me de laatste tijd ook een b'tje te verwonderen over het feit dat ik net iedere x "mazzel" lijk te hebben. aan de goede kant van, glij er een b’tje langs zeg maar. het existentiële proces is aanwezig maar qua behandelingen tot nu toe viel het allemaal mee. als ik mijn ervaringen afzet tegen wat ik lees en meemaak van anderen heb ik eigenlijk tot nu toe niet te klagen. best wel vreemde ervaring.
voor nu dus het lange afwachten, ik ga denk ik een doos kopen en zet daar een plant in, een kat is zo zielig als je er nooit meer in kijkt, en tape hem helemaal dicht ;o)) wees welkom om met me te wachten. oh ja, ik begin anders tegen alcoholische producten aan te kijken :o)) ik ga niet stoppen maar............
welterusten,