Ik heb er de maag niet voor
Blijkbaar echt niet, aangezien m'n donor cellen m'n maag proberen af te stoten... Jawel hoor, weer een omgekeerde afstoot reactie. Brilliant.
Hoi trouwens, ben ik weer, op 80mg prednison ga ik wel lekker. Jullie?
Daarnaast met mn oudste dochter veel emotionele stappen gezet. Kindje maakte zich zorgen over hoe het verder moest als ik er niet meer ben, en waarom ons dit overkomt...
Wat ik hierop geantwoord heb is: "het leven zit vol met willekeur, dat is wat het een avontuur maakt, maar niet alle avonturen eindigen leuk, en waar voor het de ene het avontuur eindigd begint die van een ander.En zolang er liefde is volgen moed en kracht vanzelf".
Mijn zus voelde zich machteloos zoals velen om mij heen, dus ook daar even mijn brein over gebroken: "Dat snap ik heel goed, dingen veranderen heel snel waarbij we ons krampachtig proberen vast te houden aan iets, of weerstand te bieden aan de situatie. Maar soms is het beste om je gewoon vrijwillig over te geven aan de situatie. Een simpele verandering van perspectief, maar wel een moeilijke. Ik merk soms ook nog steeds weerstand bij mij. Maar hoe vaker je dit probeert hoe dragelijker de situatie word!"
Ik dacht, ik zet het hier ook ff neer, misschien hebben jullie er ook wat aan.
Verder weet ik niet echt goed wat verder te schrijven dus hou ik het hierbij.
Maar weet dat ik ook jullie niet vergeten ben!
Hier onder weer een lievelings liedje van me, houd mij kalm onder de prednison trip.
Liefs,
Alex
5 reacties
Blij je hier weer te zien, we hebben jou gemist.
Je hebt me stevig te pakken met dit blog, Alex. Je laatste zin aan je dochter raakt me diep.
Evengoed wat je tegen je zus zei. Ja, ik betoog het ook. Aanvaarden wat je overkomt, je eraan overgeven. Maar o, wat kan ik het soms slecht.
Jij zet me weer op het juiste spoor, Alex.
Dank je wel.
Hoi Alex!
Ik slik als ik je hier zie, als ik je hoor, als ik je lees... Ik slik, telkens weer. Waarom nou jij? Nou, waarom jij nou niet? Jij of ik, het maakt kanker geen ene reet uit. Hij komt als ie komt en pakt wat ie pakken kan.
Ik heb het je nooit gezegd, natuurlijk niet. Ook jouw behandeling begon zwaar, maar in ieder geval hoopvol. Totdat het dat niet meer was.. en ja, nu gebeurt met jou precies hetzelfde als met mijn vriendin vorig jaar. Omgekeerde afstoting. Hoe krijg je het verzonnen...
Het is wat het is en je maakt er het beste van. Bewonder jou! En alweer ja, ik weet dat we er hier over het algemeen allemaal best goed in zijn. Er het beste van maken en niet proberen te veranderen wat niet te veranderen is. Dat is zo. Ik weet dat dat ook míjn woorden zijn. Maar ja, soms lukt dat nét effe niet...
Mooie woorden naar en met jouw dochter!
Zwaar en heel zwaar... dat heb je me al verteld. Je bent een bijzonder mens, een bijzondere papa. Je helpt hen zich het allermooiste van jou te herinneren. Gesprekken op kinderniveau... zo mooi, zo pijnlijk, zo pijnlijk mooi...
Dikke knuffels Alex en weet dat ik heel veel aan je denk!
xxxxxxxxxxxxxx Hebe
zolang er liefde is, volgen moed en kracht vanzelf
Prachtig en waar. En je blog klinkt alsof jij alle moeite moet doen om iedereen gerust te stellen, reden te geven, te steunen. Ik herken dat je voor je kinderen door het vuur zult gaan en ze altijd zult proberen te ontzien. Maar ik hoop dat je zelf ook steun hebt, i.p.v. alleen steun te zijn, jij bent degene met kanker. Aan moed en kracht ontbreekt het je niet, ik hoop dat die liefde er is en je helpt. Hier is het wel, Alex XXX
Ja, ik betoog het ook. Aanvaarden wat je overkomt, je eraan overgeven…….
Voor mij is dit eigenlijk een wens, 10 jaar lang al bijna. En praktisch gezien doe ik het. Ik luister naar mijn lichaam. Maar in mijn hoofd alleen maar schuldgevoelens dat ik mijn omgeving niet meer kan bieden wat ze verdienen. Gedwongen rusten en maar malen in je hoofd of de afspraak of het uitstapje waar je je enorm op verheugd door kan gaan of toch weer een half uur van tevoren afbellen.. ik vind het heel lastig. Nog steeds. Het helpt wel enigzins door dit als chronisch te benoemen. Zodra ik dat niet vergeet, merk ik dat t beter gaat. Misschien heeft iemand er wat aan.