Mijn “Na-Pasen” weken
Mijn hart stond stil toen ik de vreemde indringer in mijn linkerborst waarnam. Het leven kon even niet zwarter zijn dan de duistere nacht waarin ik met lege ogen lag te staren. Het zal toch niet waar zijn? Betty moest nog begraven worden en nu was ik aan de beurt?
Ik schudde meteen mijn man Peter wakker en rende naar de keuken. Snel, snel proberen digitaal op dinsdag bij de huisarts een afspraak te plannen. Diep in mijn hart wist ik al: ‘Dit is niet goed’.
Tijdens het douchen onderzocht ik vaak (niet altijd) mijn borsten. Ik heb in de achterste rij gestaan tijdens het uitdelen van al dat vrouwelijk moois en daarom was zo’n onderzoek een routine die maar weinig tijd innam. De laatste 4 weken echter was ik echter meer gefocust op het helen van mijn verwond hart. Begin maart had ik een dubbele ablatie ondergaan en die brandwondjes voelden niet prettig als ik op mijn linkerzijde in bed lag. Nu kon ik niet slapen en lag ik op mijn rug aan Betty te denken.
Even het niet-aangename met het nuttige verenigen. En toen dat!
Ik moest niet meteen aan Peter denken maar aan Ton. Eerst jongste zusje, schoonzusje, daarna vrouw, kind en nu grote zus? Holy shit!
De dagen na Pasen denderde de trein op volle kracht verder en werd ik helemaal gek. Paniek, verbijstering, ongeloof, afschuw, angst. Hemel, wat was ik bang. Geen hap kreeg ik meer door mijn keel. Peter en ik zouden de dag na Pasen bij Ton op bezoek gaan en ik heb die dinsdag een heerlijke appeltaart voor heel veel personen gebakken. De gedachte alleen al om er van te moeten eten maakte me echter compleet onpasselijk.
Di. huisarts- radioloog huispraktijk.
Woe. cardioloog in ‘t St. Vincentius - 1 uur daarna oncoloog in St. Augustinus.
Ma. biopt af laten nemen (alles verder in St.Augustinus)
Woe. foto longen, scan lever, scan botten.
Do. oncoloog huispraktijk.
Vrij. huisarts, even bijpraten.
Woe. anesthesist.
Do. scan okselklieren.
Vrij. tumor weg-weg-weg.....eruit met dat ding!
Op het eerste gezicht geen uitzaaiingen. Dat was al een hele grote opluchting! Misschien zijn de goden me toch goed gezind.....
Moet me dwingen om te stoppen met schrijven. Ik heb zoveel te vertellen, ik heb zoveel zoveel vragen en gedachten die rond me heen zweven. Dit neerpennen geeft me ruimte en lol en verstrekt mijn familie, vrienden en bekenden de informatie die ze graag van mij of van Peter willen vernemen.
Tot gauw!
xxx
Okkie
Ik schudde meteen mijn man Peter wakker en rende naar de keuken. Snel, snel proberen digitaal op dinsdag bij de huisarts een afspraak te plannen. Diep in mijn hart wist ik al: ‘Dit is niet goed’.
Tijdens het douchen onderzocht ik vaak (niet altijd) mijn borsten. Ik heb in de achterste rij gestaan tijdens het uitdelen van al dat vrouwelijk moois en daarom was zo’n onderzoek een routine die maar weinig tijd innam. De laatste 4 weken echter was ik echter meer gefocust op het helen van mijn verwond hart. Begin maart had ik een dubbele ablatie ondergaan en die brandwondjes voelden niet prettig als ik op mijn linkerzijde in bed lag. Nu kon ik niet slapen en lag ik op mijn rug aan Betty te denken.
Even het niet-aangename met het nuttige verenigen. En toen dat!
Ik moest niet meteen aan Peter denken maar aan Ton. Eerst jongste zusje, schoonzusje, daarna vrouw, kind en nu grote zus? Holy shit!
De dagen na Pasen denderde de trein op volle kracht verder en werd ik helemaal gek. Paniek, verbijstering, ongeloof, afschuw, angst. Hemel, wat was ik bang. Geen hap kreeg ik meer door mijn keel. Peter en ik zouden de dag na Pasen bij Ton op bezoek gaan en ik heb die dinsdag een heerlijke appeltaart voor heel veel personen gebakken. De gedachte alleen al om er van te moeten eten maakte me echter compleet onpasselijk.
Di. huisarts- radioloog huispraktijk.
Woe. cardioloog in ‘t St. Vincentius - 1 uur daarna oncoloog in St. Augustinus.
Ma. biopt af laten nemen (alles verder in St.Augustinus)
Woe. foto longen, scan lever, scan botten.
Do. oncoloog huispraktijk.
Vrij. huisarts, even bijpraten.
Woe. anesthesist.
Do. scan okselklieren.
Vrij. tumor weg-weg-weg.....eruit met dat ding!
Op het eerste gezicht geen uitzaaiingen. Dat was al een hele grote opluchting! Misschien zijn de goden me toch goed gezind.....
Moet me dwingen om te stoppen met schrijven. Ik heb zoveel te vertellen, ik heb zoveel zoveel vragen en gedachten die rond me heen zweven. Dit neerpennen geeft me ruimte en lol en verstrekt mijn familie, vrienden en bekenden de informatie die ze graag van mij of van Peter willen vernemen.
Tot gauw!
xxx
Okkie
2 reacties
Dinsdag zie ik jou op de begrafenis van Betty, mijn lieve vriendin, en hoor ik dat jij nu ook borstkanker hebt.
Zelf heb ik de vrijdag ervoor een knobbeltje ontdekt, maar dat is vast weer een cyste. Want ik ben er al 2 keer door de bus uitgepikt en dat bleek steeds een cyste. Doordat de kleine tumor naast de cyste zat bewoog de cyste niet meer "gezellig"mee.
Maandag voor de begrafenis naar de huisarts en donderdag na de begrafenis naar het ziekenhuis. Mammografie, punctie en 's middags terugkomen. Totaal verbijsterd:borstkanker. Dat had ik niet verwacht.
Ik ben op 15 mei geopereerd aan borst en een lymfeklier en in juli bestraald. Uitslag erg gunstig. Nu voor 5 jaar aan de pillen. Dus allemaal heel gunstig. Blij dat Betty dit niet meer heeft meegekregen.
Sterkte en misschien zien we elkaar in Piemonte.
Groet,
José
Je reactie nu had niet beter bij mijn net geschreven woorden kunnen passen. Ongelofelijk...
Veel sterkte met alles en een dikke knuffel!
xxx
Okkie