Kankerpedofiel.

Ik krijg best dikwijls te horen dat ik een ‘sterke’ vrouw zou zijn of dat ik -via de bloedlijn van moeders zijde- een nazaat ben van een geslacht waarin trotse, ferme, flinke (dus ‘sterke’) vrouwen vaak een hoofdrol speelden. Ik weet eigenlijk nog steeds niet of ik daar nou zo blij mee zou moeten zijn. Ik ervaar het in ieder geval niet als een compliment.

‘Sterk’ staat eveneens voor hecht, solide, standvastig, massief, taai en nog veel meer van dat fraais. Het doet me een beetje teveel aan een boksring denken. Tegen kanker moet je vechten en je verzetten. Kanker moet worden verslaan. De strijd tegen kanker......
Heel veel mensen putten kracht uit hun gevecht tegen kanker. Maar ik wil niet vechten...!

Mijn kanker is niet echt een vijand. Ik probeer er naar te kijken alsof het een ziekelijk, nare ‘kankerpedofiel’ is die per ongeluk op mijn erf terecht is gekomen. ‘Weg,weg. Ik wil je niet hier. Ik ga je niet met vreugde ontvangen, een maaltijd en bed aanbieden. Opdonderen en snel!’
Ik weiger om al mijn broodnodige energie te gaan besteden aan iets of iemand die totaal onverwacht, onuitgenodigd en ongewenst plotsklaps in mijn leven, in mijn lichaam, zich aandient. De vuile viezerik, dol op kleine jonge foutief gedeelde celletjes en alleen maar roept: ‘Meer, meer....’

Ik ben van plan om me totaal aan het systeem over te geven. Ik laat het aan de deskundigen maar houd wel tegelijkertijd mijn ogen open en mijn verstand erbij.
Ik wil niet ‘sterk’ zijn. Daar word je moe van.
Ik wil kunnen kotsen, jammeren, klagen en huilen als ik daar nood aan heb. Meebuigen.
Bovenal wil ik blijven genieten van het leven. Mijn leven, ons leven.

Klinkt het raar als je iemand ‘veel flexibiliteit’ toewenst of ‘veel buigzaamheid’?

Ik heb van mijn hele leven nog nooit, maar dan ook nooit een kankerpatient gekend die er niet voor ging. Ja toch, misschien mijn eigen vader. Die ging na de diagnose in een hoekje van de bank zitten en is er al die jaren nooit meer uitgekomen.
Alleen om te sterven.

Was dat zwakte? Absoluut niet. Ik denk dat dit een ernstig gevalletje ‘zwaar depressief’ geweest moet zijn.
Arme papa. Zijn kracht was al verdwenen voordat de kanker hem te pakken kreeg!


xxx
Okkie