Kanjers!

Deze blog moet er persé uit vandaag.......

Gisterenavond gezellig met vrienden buiten ergens in de stad eerst een heerlijk tongetje naar binnen geschoven. Thuis gekomen een berichtje op mijn gsm:
’Hoi Okkie. Vandaag een zware beklimming gedaan. Zoon had het zwaar. Ik vroeg hem hoe hij dan toch aan de top is gekomen. Zijn antwoord: “aan Okkie denken”. Hoe super is dat?’

ik schoot meteen helemaal vol. Na de chemo die dag, het pijnlijk lichtelijk uitvallend haargekut, vooruitzicht kapper met ‘kaalscheer-actie’ , was dit nu toch wel even een berichtje waar ik gevoelsmatig niet omheen kon. Warm werd ik ervan. Heel warm. Ontroerend mooi om dit zo te lezen.

Mijn bonus kleinzoon heeft -samen met zijn papa- een hele tijd geleden het plan opgevat om morgen per fiets ook maar eens die vreselijke Franse reus te gaan bedwingen. Wow!
Niet niks. Dat werd trainen en nog eens trainen. Telkens opnieuw tegen z’n eigen grenzen aanfietsen.
Vandaag zullen ze waarschijnlijk richting Alpe d’Huez vertrekken of ze zitten er al. Inclusief steunbetuigers, medefietsers/lopers en sympatisanten in hun gevolg. Geen idee wat hun planning was.
Spannend!

Ik had hem vorige week bericht dat ik op zijn grote ‘fietsdag’ naar de kapper zou gaan om mijn haar eraf te laten halen. Normaal gesproken toch eigenlijk ook een grensoverschrijdende actie van mij. Als we dan beiden aan elkaar zouden denken, moest dit allemaal absoluut goed komen.
Terwijl ik dit schrijf, komt berichtje van hem binnen:
’We doen ons best. Komt allemaal goed morgen’.

Het kuiken voedt de ouder.....

Ik ben daar zelf een aantal jaren geleden ook geweest. Op die berg. Om zes uur in de ochtend stond ik er. In het halfduister, koud, rillend. Wachtend op wat komen ging. Peter fietste met familieteam mee, ik bevond me daar als ‘hoofd afdeling catering’. Betty en oudste broer legden de helse tocht een aantal keren te voet af. Nog vele andere familiemensen deden ook hun stinkende best.
In onze bocht, aan de rand van de weg, brandden honderden kaarsjes. Op de straat hadden dochter en zoon van zusje haar naam in koeieletters neergekalkt.

Helaas hadden wij toen met z’n allen ook een hele waslijst met namen voor wie we het allemaal deden. De echte overleden oma van mijn geweldige kanjer, mijn vriendin, stond ook op die lijst.
Wat ben ik blij dat ik nu op zijn lijst mag staan. Maar dan wel aan de goede kant van de streep!

Geen idee of kanjer meeleest.
Hij moet in ieder geval weten dat ik nu al zo verschrikkelijk trots op hem ben dat ik de blog van vandaag aan hem wijd. Zeker en vast zal iemand in zijn familie dit wel lezen en doorvertellen.
Lieve, lieve kanjer, ‘Go for it!’

‘Geef heel veel om je’.....

Liefs,
xxx
Okkie