Afscheid.

Het is me weer overkomen; nu hopelijk voor de laatste keer. Gisteren een paar uur aan mijn  blogbericht gewerkt, moest echter weg terwijl ik nog niet klaar was. Dacht: ‘Yes, nu kan ik alles opslaan en strakjes verder schrijven.’ Op ‘Concept bewaren’ gedrukt maar meteen verscheen er een foutmelding  dat e.e.a. verkeerd was gegaan omdat er nog geen titel was vermeld. Hoe hard ik ook probeerde om mijn tekst terug te halen, het lukte niet meer.

Mijn titels komen pas als ik zie wat ik geschreven heb, andersom lukt me niet. Ook nu weet ik niet wat er voor de tweede keer uitrolt; wel weet ik dat dit hopelijk mijn laatste blog op Kanker.nl wordt. Niet alleen van dit jaar maar voor altijd...... Ik ben nu een zogenaamde ex-patient; wil graag plaats maken voor de nieuwe lichting getroffenen. Voor mij rest, als alles goed gaat, op dit moment  slechts nog een jaar of vijf anti-hormoonpillen slikken. Daar valt godzijdank niet echt veel over te melden.  Ik wil nu gewoon verder met m’n leven, zo goed en zo kwaad als het kan!

Ik geloof dat ik ergens in maart of april de oncoloog weer zie; dan wordt besproken hoe ik me voel, even naar de borst kijken en dat is het dan weer. Mijn poortcatheter laat ik voorlopig nog even zitten.  Een keer per jaar zal er waarschijnlijk een mamografie  gemaakt worden. Ik vind het allemaal prima. Heb totaal geen angst dat er ergens nog een ‘niet ontdekte uitzaaiing’ zich schuil houdt. Mocht het zo zijn dan is het dan tijd genoeg om me weer opnieuw op andere omstandigheden te focussen. Voor mij geen illusie dat ik ‘kankervrij’ zou zijn. Zojuist een blog gelezen van iemand die half november haar leven weer opnieuw probeerde vorm te geven, op te bouwen,  maar nog maar pas tot de  ontdekking was gekomen dat er totaal onverwachts op een andere plek een uitzaaiing was ontdekt die ongeneeselijk bleek. Tja, daar sta je dan......

Mijn hart draait om als ik dat lees. 

Alle dooddoeners wil je dan wel bij elkaar binden om iedereen tegen z’n oren te meppen. Hoezo ‘Probeer zo veel mogelijk van elk positief moment te genieten’ ? Dit soort berichten komen echt niet binnen als je helemaal ondergedompeld bent in een zee van wanhoop, verdriet en pijn. Kanker hebben is gewoon pure ellende. Er is echt niks leuks aan. ‘Ja, we ontdekken wie onze echte vrienden zijn: hallelujah’ maar dat doe je ook als een andere smerige dodelijke rotziekte krijgt. 

Ik ga hier niet opsommen waar ik overal nog last van heb. Op dit moment schrijf ik mijn tekst buiten in de middagzon in Piemonte, ingesmeerd en wel. Op de achtergrond hoor ik manlief timmeren. We hadden ongewenst bezoek gehad en veel is er verdwenen. Nu hoop ik maar dat het geen kutRoemenen zijn geweest die weer eens een van hun bendes rondgestuurd hebben, laat het dan maar meegenomen zijn door een stel arme sloebers en/of vluchtelingen. Hoewel, er is best selectief gewinkeld; een  naamkaartje hebben ze echter niet achter gelaten. Mij hoor je niet klagen, wel balen......

 Volgende maand hoop ik ex-buurman weer eens te zien. Hij is nu even met een zeer positief probleem aan het worstelen..... Zijn kanker zou redelijk snel een einde aan zijn leven maken echter een nieuw medicijn (ontwikkeld in Amerika) sloeg zo goed aan dat nu ook voor hem de wereld weer open ligt. Het is niet altijd simpel om je mindsetting nogmaals 180gr. de andere kant op te sturen. In hoeverre durf je dit soort berichten te vertrouwen? Stel je voor dat men het toch mis heeft..... Spring je dan voor de trein of maak je op een andere manier een einde aan je leven? Grrrrrr. Ook dit is geen makkelijke situatie!

Ik heb alle lieve mensen om me heen al eens zeer uitgebreid bedankt. Ook mijn allerliefste Peter, de man in mijn leven die me heeft leren liefhebben, die mijn verfromfraaide vleugels  gefatsoeneerd heeft om me weer opnieuw te laten vliegen.... Ook hem heb ik bedankt voor alle support en niet alleen voor zijn steun in het afgelopen jaar! Dan nu nog maar eens: hartstikke bedankt allemaal dat jullie er altijd en ongevraagd voor me waren op momenten dat ik het zo nodig had........Dank-dank!

Ik noteer hier geen nieuwjaarswensen. Ik hoop alleen dat iedereen die mijn blog leest op zijn of haar manier op een prettige en liefdevolle manier de af te leggen route in de toekomst mag volbrengen. 

Ik blijf hier zeker en vast lezen. Probeer er wat van te maken!

Liefs,

xxx

Okkie