Littekens

Ken je bovenstaande figuur? Dit is Sally uit de film Night before Christmas. Ik heb de film ongetwijfeld wel eens gezien, maar het zegt me niets meer. Een vriendin wees me een tijdje geleden op haar toen mijn littekens ter sprake kwamen. Makkelijke cosplay voor mij. 🤣

Tja, ik geef haar geen ongelijk. Er loopt een verticale streep van ca 30 over mijn buik. Er zitten diverse 'stippen' op mijn buik (die van de verwijdering eierstokken zijn trouwens heel moeilijk te vinden inmiddels maar die van de drains van januari zijn nog erg aanwezig). Er zit een horizontale streep die doorloopt tot in mijn oksel op mijn linker borstkas. Er loopt nog een streep op mijn rechter bovenarm van de Pac. Een streep bij mijn hals (ook al bijna weg gelukkig). Een lichaam vol littekens dus. 

Ook nu nog krijg ik vaak te horen dat ik er goed uitziet. De mensen dichtbij mij doelen dan op mijn herstel na de operatie, want ik zag er toen wel ziek en fragiel uit. Ook anderen maken nog altijd die opmerking. Het is hartstikke goed bedoeld en zo zie ik het ook wel. En toch is er dat stemmetje in mijn hoofd dat zegt "je moest eens weten hoe het er onder mijn kleding uitziet". 

Want mooi is anders. Ik word er dagelijks mee geconfronteerd. Het is een blijvende herinnering aan de zware operaties die ik moest ondergaan. Ik weet dat de littekens met de tijd verder vervagen, maar voor mij zullen ze altijd zichtbaar zijn. 

Aan de andere kant ben ik ook trots op die littekens. Ze geven aan hoe hard ik heb gewerkt om in leven te blijven en de kanker weg te krijgen. 

Ik heb het geaccepteerd, dit hoort nu bij mij. Neemt niet weg dat ik kan balen als ik het in de spiegel terug zie. Ik had nog zo graag willen leven zonder deze aandenkens. 

Maar nu moest ik laatst een nieuwe drempel over. Zwemmen. De fysio zegt dat het goed voor mijn herstel is. De wonden zijn al een paar maanden goed dicht, dus wat dat betreft kan het. Het zwembad is ook een bron van bacteriën en bacillen, in het griepseizoen is het goed om dat te mijden zo kort na verwijdering milt. Dus het was nu toch wel tijd om mijn bikini uit de kast te trekken. Mijn littekens zouden dan wel duidelijk zichtbaar zijn... 

Ook dat valt in de praktijk reuze mee. In het water ziet niemand er wat van. En je gaat vaak met een reden naar het therapiebad, dus de meeste anderen zullen ook een medische reden hebben. 

Nu kun je zeggen, trek dan een badpak aan. Heb ik ook heus aan gedacht. Maar dan moet ik die wel nog kopen. En vindt er maar een die lekker zit en goed staat met maar 1 borst. Terwijl ik een heerlijke bikini heb. Dus waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?

Ik heb dus littekens. En die horen nu bij mij en mijn verhaal. Langzaam wordt dat normaal . Maar het vergeten of het mooi vinden? Ik denk niet dat dat er voor mij in zit. 

Het zwemmen was trouwens heerlijk. Blijft goed voor herstel, spieropbouw, conditie en revalidatie. Ik raad het in elk geval aan.