Genoten

Zo, we zijn weer thuis. Gisteren en vandaag rustig aan doen en bijkomen. Dat is ook wel nodig met het warme weer. Ik ben wel wat moe en duf, ik merk het zeker nog aan mijn benen en voeten en ook mijn rug laat weer wat van zich horen. Ik had het vele malen erger verwacht. 

Het gaat beter dan ik dacht, in het algemeen en na deze grote inspanning. Ook in Parijs is het me meegevallen, het ging lekker. Alleen dat weer... dat was flink puffen en zweten en dat kost me nog wel veel energie. 

Ik heb genoten. Veel gewandeld. Veel trap gelopen want de meeste metrostations hebben geen lift of roltrap. Toerist uitgehangen. Lekker gegeten. Uiteraard de wedstrijden bekeken. Veel water gedronken. Geen een keer verdwaald. Steeds zelf mijn rugzak gedragen. 

Niet alles ging goed hoor. Donderdagmiddag en -avond op de kamer gebleven want ik was moe en moest ff bijtanken. Het feest in het teamNL huis vrijdag  was erg luid, dat trok ik niet. Volgende dag beetje hoofdpijn, die met wat eten, drinken, medicatie en frisse lucht snel weer weg was. Ik heb dus minder van Parijs zelf gezien dan ik van te voren heb bedacht. Geen ramp, ik ben al vaker in Parijs geweest. En uiteindelijk heb ik naar mijn lichaam geluisterd. 

Ik ben blij. Dat ik het heb gedaan. Dat ik erbij was. Dat ik kon genieten. Dat het echt zo gaaf was. 

En ik ben supertrots op mezelf. Weer een stap verder in mijn herstel en toekomst. Die grens weer ietsjes opgeschoven. 

Blijf dromen. Doe leuke dingen zolang het kan. Je kunt zoveel meer dan je denkt, vooral met en na kanker.