Toen kwam de schok...

En toen kwam de maandag waarop de arts ons zou gaan vertellen dat hij achter ons staat. Nogal enthousiast vertelden wij van ons pracht plan. Wachten en we zien wel. Tot die tijd allerlei leuke dingen doen. Reisje Schotland moeten we toch eens plannen. En zo. 
Ja... dat zou kunnen. Maar nee... dat is bij meneer geen goed plan. Uhh?? Meneer heeft toch geen uitzaaiingen? Nee. Ja, dat klopt. Meneer heeft geen zíchtbare uitzaaiingen. Maar de grootte en agressiviteit van zijn kanker duidt erop dat die er zéér waarschijnlijk wél zijn. Alleen nog niet zichtbaar. Dit is precies wat de arts op onze site hier ook schreef ... 'het zou kunnen dat bij deze kanker  onzichtbare metastasen zijn' (vraag het een professional). En waarop ik hem zei dat ik lekker zou doen alsof ik dat niet gelezen had. Want ik wílde dat niet gelezen hebben! Wilde het niet weten. Maar wist maandag ook weer dat onze Zweef het eens eerder hier geschreven heeft. 

Totaal overrompeld naar huis. Met een zak vol nieuwe informatie en tot vandaag de tijd onze beslissing al dan niet bij te stellen. KKK!!! KKK!!!

Tíg keer elkaar hetzelfde gezegd. We hebben een keus, en we hebben geen keus als we willen dat Ruud nog 'effe' onder ons is. Arts verwacht dat zelfs een paar maanden wachten verkeerd kan aflopen. Dan is slechts nog verlenging mogelijk. Tja, dan is de beslissing toch niet zo moeilijk. Dus vandaag met een heel ander gemoed weer naar de arts. Hij haakte eerst nog terug naar maandag. Had wel door dat ik nogal van slag was. Sja, waar Ruud lag te snurken, lag ik daarnaar te luisteren. Heb hem mijn Kahler met bijbehorende beperkingen maar opgebiecht. Oók dat ik wel weet dat de problemen die dat oplevert (in het 'zorgen voor') ongetwijfeld door onze dierbare omgeving zullen worden opgelost. Maar toch... ik wil graag zo voor hem zorgen zoals hij voor mij heeft gedaan... 

Soms loop je tegen je beperkingen aan
ook al wéét je dat het wel goed zal gaan
toch de onmacht die ik ervaar
voelt intens en ontzettend naar
dan ineens zijn daar die woorden
die alles in de kiem smoorden
géén 35 bestralingen maar vijf
alsof ik mezelf troostend wrijf
géén hormooninjecties maar een pil
waarmee je kunt stoppen als je wil
dan zijn direct bijwerkingen van de baan
kun je later bekijken of je verder wilt gaan
in een MRI heel gericht bestralen
ineens zien we de zon weer stralen...

Ga maar op pad en doe leuke dingen
wandelen, fietsen, zingen
dóe en besef dat dat kan
geef gehoor aan elk plan
woorden
zoals ik ze zelf vaak zeg
niets van alles is weg
woorden
ook nu heel onverwacht
veel mooier dan gedacht
woorden
ze kunnen zóveel met je doen
maar wij geven elkaar een dikke zoen

Dank lieve jullie voor zoveel medeleven! Zucht, het is onbetaalbaar wat we elkaar zo eenvoudig kunnen geven. Love you all!!
Heel veel liefs xxxxxxx Hebe