Morgen..... Morgen ben ik even oud - beter is even jong - als mijn vriendin die 9 maanden ouder is

Want ik vind 61 helemaal niet oud. Zeker niet als daar je leven ophoudt. Terwijl ik me nu per direct ook heel schuldig voel! Schuldig naar jullie! Want onder jullie zijn er zo ontzettend veel die de 61 en 5 mnd min 4 dgn helemaal niet halen! En in het 'gewone' leven ook niet....... Lieve mensen, neem het mij alsjeblieft en vooral niet kwalijk! Maar mijn vriendin en ik zijn onze vriendschap gestart met lachen om ons bijna exacte leeftijdsverschil van 9 maanden. Ik zei haar, "goh, dan ben ik gemaakt toen jij geboren bent' en moest ze vreselijk lachen. En natuurlijk heb ik vervolgens altijd gezegd dat zij stukken ouder is dan ik. En nu..... nu ben ik morgen even oud als zij geworden is; 61 jaar en 5 maanden min 4 dagen. En voelt dat vreselijk! Zó raar! En ja, natuurlijk weet ik dat het normaal is dat dit gebeurt. Jaha! Maar ik kan dus overmorgen zeggen dat ik ouder ben dan zij. En dat kost me gewoon 'een beetje' moeite. 

Afgelopen zondag de Kick Off voor onze deelname aan Alpe d'HuZes geweest. Vanzelfsprekend weer een bijzondere dag. O zo duidelijk waarom we met zo velen deelnemer zijn. Zo veel geld nodig om deze verschrikkelijke ziekte een halt toe te roepen. Onderzoek, nieuwe medicamenten, veel is er nodig om van kanker een chronische ziekte te maken. Alpe d'HuZes levert met veel geld een belangrijke bijdrage daaraan. Trots op deelnemer te kunnen en mogen zijn! Mijn vriendin is één van de vele 'bewijzen' dat onze strijd tegen kanker langzaam maar zeker vooruitgang boekt. Ze heeft toch zo'n 3 jaar langer bij ons mogen zijn dankzij nieuwe ontwikkelingen. Maar... dat is nog niet genoeg! Opgevenisgeenoptie! Dat geldt voor ons, zieken, zowel als voor de Alpe d'HuZes. We gaan door totdat we ons doel - niemand meer dood aan kanker - bereikt hebben. 

In de jaren die mijn vriendin 'extra' bij ons mocht zijn, hebben we nog veel leuke en gezellige dingen ondernomen. Eén ervan was een dagje treinen naar Hoek van Holland. Het ging toen - 2015 - nog best heel goed met haar. Alhoewel ik haar op het strand bij de hand heb genomen en gezegd hoe ze beter door het rulle zand kon lopen. Ander ritme, kleinere stappen, en ja, we hebben een serieus stukje strandwandeling kunnen maken! Helaas is dat ons laatste dagje ver weg geweest. Zeker toen in januari 2016 de (doorlopende) chemobehandelingen begonnen, konden we niet meer zo ver weg. Maar..... deze speciale dag hebben we wél gehad! Enorm genoten met z'n viertjes en hele mooie foto's gemaakt. Dit is een hele dierbare. We stralen alle vier geluk uit. Vertrouwen. Geloof. En hoop...... Dankbaar dat we dit samen hebben mogen beleven. Dit beeld sterkt mij enorm me nog éxtra in te zetten voor Alpe d'HuZes. Mensen stimuleren ook deelnemer te worden. Zó belangrijk! En weinig geeft zoveel voldoening als juist díe inzet.... Ik kijk er naar uit om er te zijn daar in Frankrijk en om onze tocht te maken. Ze zal erbij zijn. Ze zal bij mij zijn. Ik weet zeker dat ik niet alleen loop. Ze neemt me bij de hand en brengt me naar boven. Dichterbij de hemel kom je niet; is de titel van een heel erg mooi lied van de troubadour van AD6 Maarten Peeters. Dichterbij háár in de hemel kom ik niet. Ik ga haar er zien. Zeker weten. Dan zijn we weer éven samen..... voordat ik weer naar beneden ga.....