Donkerblauw past mij niet. Leven is fijn, maar doet ook pijn..

  • Openbaar blog
  • zaterdag 2 november 2024
  • 561 x gelezen

Koester je herinneringen. Oké... ja, maar... wat als die herinneringen nou eens heel zeer doen? Dan wil ik die helemaal niet koesteren! Dan wil ik die graag ongedaan maken. Laten verdwijnen. Ze er niet meer laten zijn. Wég ermee! Sja...dat kan ik dan wel willen, maar zo werkt het niet. Heb er bijna 5 maanden mijn best voor gedaan, zéér mijn best voor gedaan, maar ja, mislukt! Ik ben en blijf niet gewenst als lid van het kaarsenteam van Alpe d'HuZes en het verdriet daarom wordt alleen maar groter. En snappen doe ik het nog steeds niet. Ik pas niet, want ik doe het anders. Is dat dan erg? Anders is niet per se slecht, toch? Zucht...
Ik heb er wel een verhaal omheen verzonnen, natuurlijk. Maar zo slecht kan ik toch niet zijn in datgene waarvan ik dacht (overtuigd was) dat ik juist dáárin zo goed ben? Mensen troosten, steunen, helpen, er voor ze zijn en zich beter te laten voelen. Ik voel me dat ene lege plekje in de foto. Dat is anders en past niet in het geheel. Zucht...

Leven
is afscheid nemen
van mensen
dieren
dingen
....
afscheid nemen
je moet
ik word er nooit goed in
hoe je dat dan doet
het doet pijn
al kan het soms
een troost zijn
ja, soms...

Hoop
mijn hoop vervlogen
ik was zo blij
en opgetogen
mijn leven lang
wat nog te gaan
zou ik toch daar
als vrijwilliger staan
ja echt 
met heel mijn hart
droombaan
nu bittere smart

Het zou mijn kankerjubileum zijn. Het zou mijn Alpe d'HuZes jubileum zijn. Het ene 15 jaar sinds mijn stamceltransplantatie, het ander 10 jaar sinds onze betrokkenheid bij AD6.
Vanaf de eerste keer dat er aandacht voor was op tv waren we 'betoverd'. Dát willen wij ook doen! Maar het ging toen al niet zo goed met mij en ik bleek heel erg ziek. Dat is goed gekomen (ik struisvogel er vrolijk op los ipv me te beschouwen als palliatief), maar herstel duurde langer. Na 5 jaar bedacht ik dat het wel goed genoeg ging om deel te nemen. En ja, ter plekke betoverd! Dát wil ik nooit meer loslaten! Dat kán ik nooit meer loslaten! Dacht ik... Nu weet ik dat het me véél te veel pijn gaat doen daar te zijn. Daar waar we de hele week zouden meehelpen. Wat moet ik daar nu? Ik wéét - ken mezelf een beetje - dat m'n hart breekt als ik daar boven kom en niets nuttigs te doen heb. Alléén daarheen om die donderdag te lopen? Nee, dat kan ik niet. Wíl ik niet. Niet meer. Wil ik mezelf niet aandoen. Dus nee, die bijna 43.000 euro worden er geen 50.000. Ik ben AD6ser af. En ook al is dat níks vergeleken met álle 'verhalen' hier, het doet me ongelofelijk veel verdriet. Het doet me pijn in mijn hart. Ik wéét dat ik er goed in ben. Ik wéét dat ik er goed in zou zijn geweest. Voor altijd verbonden... Dát was waarvan ik bijna 10 jaar overtuigd ben geweest. Voor altijd verbonden met Alpe d'HuZes voor kankeronderzoek. Voor áltijd. Niet dus. Niets is zeker in dit leven.

In tranen
nu ik dit typ
verdriet en pijn
in het geniep
toch
heel diep van binnen
lukt het ook
me te bezinnen
dit geeft rust
en weer de kans
energie voor anders
nieuwe glans
mijn lieve vriendin
zonder me te krenken
zei ze liefdevol
nu eens aan mezelf te denken
goh, hóe dan
snotterde ik 
in haar armen
met een snik
Noorwegen, Zweden, Schotland
ook in jouw dromen
nu de gelegenheid
ze uit te laten komen
.......
ze heeft gelijk
maar lieve mensen wat doet dit zeer!! Het doet onwijs zeer!

Lieve vriend die met ons mee zou lopen (zucht, en er waren er nog meer die met ons een team zouden vormen - of wij met hen, tis maar hoe je het zegt), verzint een mooi weekje weg in die tijd. HUH! Krijgen jullie van iets waar wij nog nóóit waren een mooi verhaal en leuke foto's! Dat gaat nu wel lukken, want eerlijk is eerlijk, AD6ser zijn, kost ook flink wat geld. Isnuvoorjulliezelf, zei mijn zo dierbare vriendin :-)
Het gaat wel goedkomen met mij nu de kogel door de kerk is. Ja hoor! Ga nog wel afscheid nemen van hen die ons zo dierbaar zijn geworden in die jaren. Dus 1 of 2 AD6 bijeenkomsten bezoeken. Kan het niet over mijn hart verkrijgen hen zonder iets te zeggen nooit meer te zien. 

Dikke knuffels van mij allemaal! 
Ik ben trots op mij dat ik dit hier toch allemaal opgeschreven heb. Dat helpt. Ik voel het. Dank jullie voor het lezen! Dank jullie dat ik er voor jullie mag zijn!

xxxxxxxHB




 

Reageren
Volgend blogbericht

40 reacties

Lieve Hiebie,

Ik weet het is misschieneen dooddoener.
Maar er zijn dingen waarvan je afscheid moet nemen, maar tevens ook mooie dingen die daarvoor in de plaats, in je leven opduiken.
Niet uit het oog verliezen, ook niet wat je voor veel mensen hier betekent.

Hou van je
Liefs Peter🫂🫂🫂🫂💕❤️

Laatst bewerkt: 02/11/2024 - 15:09
Reageren

Ik ook van jou!

En ja, je hebt gelijk. Ik weet het. Nu de pijn en het verdriet, maar op enig moment komt er "Oh, wat fijn, mooi, leuk, bijzonder", of wat dan ook voor in de plaats. Dat is dit of dat heb kunnen doen 'dankzij' het niet meer betrokken zijn bij AD6. Het is gewoon dat ik niet echt weet of echt niet weet waarom. Dat niemand je iets zegt wat fout is, maar je er dan wel door afwijst. Bizar.

Dank voor je hele lieve laatste zin!
Zal ik zéker niet uit het oog verliezen!

Liefs xx HB

Laatst bewerkt: 03/11/2024 - 21:19
Reageren

Lieve Hebe,

Hoe moeilijk ook, laat het los. Dit verhaal zegt niet alleen wat over jou, maar zeker ook over he  team waarin je zat. Het lijken mij mensen die niet van het woord communicatie gehoord hebben. Als iets je niet aanstaat, bespreek je dat met eklaar. Wat hIer gebeurd is klopt niet en je moet er niet eens meer bij willen horen. Ik hoop dat dit je helpt er anders naar te kijken. Het ligt niet aan jou.

En misschien moest je ook wel deze richting uitgestuurd worden om andere leuke dingen  te gaan doen. Het biedt nieuwe kansen om niet aan een ander, maar  aan jou en je partner te denken.

Pluk de lichtpuntjes en laat deze negatieve ervaring achter je.

Positieve knuffel, Kato

Laatst bewerkt: 02/11/2024 - 15:17
Reageren

Ja Kato! Ik doe mijn best het zo te zien. Communicatie sja.. dat zal hen wel niet liggen. Was geen gelegenheid voor, is me gezegd. ?? Ach..

Het heeft zo moeten zijn. Ben ik van overtuigd. Ondanks de pijn en het verdriet. Ik moet er alleen nog achterkomen welk 'goeds' er dan voor in de plaats komt. Want dit was oprecht mijn droombaan waarvan ik dacht die tot 'het einde van mijn leven' te vervullen.

En ja, we gaan zeker het geld - overigens altijd met liefde daarvoor uitgegeven! - voor verblijf en deelnemen aan AD6 aan iets anders uitgeven. Vriend die met ons zou meegaan verzint voor volgend jaar in de geplande periode van AD6 al iets ... hihihi

Dank voor je mooie, lieve reactie!"
Liefs HB

 

Laatst bewerkt: 03/11/2024 - 22:16
Reageren

Mooi en raak verwoord, lieve Hebe. Jouw bedoelingen zijn warm en oprecht en wie dat niet zo kan interpreteren is een botte lomperik - los daarvan bestaat zo'n team uit volwassen mensen en zou zoiets bespreekbaar moeten zijn. Zeker daar! Met zoveel mensen met liefde en inzet.

Ik sluit aan bij andere reacties: probeet het los te laten, tijd voor andere, nieuwe dingen of bestemmingen. En je hebt gelijk, deelname kost je zelf een bak geld, naast het vele geld inzamelen voor KWF, geef het eens lekker aan iets anders uit. Ik hoop dat deze openhartige blog je wat opluchting geeft! En punt er achter, ja, koester het mooie, en verder: punt.

Dikke knuffel en heel veel liefs! XXX

Laatst bewerkt: 02/11/2024 - 15:50
Reageren

Hoi lieverd, het heeft me idd enige opluchting gegeven het van me af te schrijven. Toch blijft het te bizar voor woorden. Ik dacht ook dat we allemaal volwassen zijn en 'problemen' of hoe je het ook noemen wilt, bespreekbaar zijn. 

Ik heb het 'deelnamegeld' voor zowel het lopen als het vrijwilligerswerk altijd met liefde uitgegeven. Gaf me zelfs een super goed gevoel. Maar nu voel ik me al verdrietig als ik eraan denk daar te zijn. Het goede gevoel van AD6 is gewoon weg. Iets wat ik nooit geloofd zou hebben!

Punt. Ja. En nu verder. Ik heb jullie toch nog :-):-) En al die liefde voel en ervaar ik en die is echt en oprecht!

Dank XXXXXXX HB

Laatst bewerkt: 03/11/2024 - 22:20
Reageren

Lieve Schat,

Wat heb je dit weer mooi opgeschreven, maar vooral van je afgeschreven..! Je hebt de goede beslissing genomen. Ik zag aan je dat deze beslissing, meer rust in je heeft gebracht. Zag ook dat de emoties nog hoog zaten van deze beslissing. Het komt goed, geloof me..! Boek je droom, "Ga naar Noorwegen!",Dat is de laatste vakantie van Pap en Mam samen geweest, en de verhalen ervan.... 😍🥰❤️

Aan jezelf denken, en een keer op plek 1 zetten, is ook voor jezelf zorgen..! 

❤️💋 je Sportmaatje Cindy 

Laatst bewerkt: 02/11/2024 - 16:56
Reageren

Je hebt me helemaal doorzien lieve Cindy!

Het gaat gebeuren lieverd, het gaat gebeuren. Eerst regelt vriend iets voor 'die' week - we zouden uiteindelijk samen gaan. En dat doen we nu ook, alleen ergens anders naar toe. En wij weten niet waarheen. Verrassing!! :-):-)

Komt goed, dank schat xxxxx Hebe

Laatst bewerkt: 03/11/2024 - 22:54
Reageren

Dat een kaars zoveel verdriet kan veroorzaken zou gewoon niet mogen. 

Hopelijk kun je dit nu loslaten en blijven de leuke en trotse herinneringen. En ergens anders nieuwe herinneringen maken kan ook erg leuk zijn. 

Dikke knuffel voor jezelf blijven en in je eigen kracht geloven. ♥️

Laatst bewerkt: 02/11/2024 - 20:10
Reageren

Hai Sas, 

Dat laatste is wel een 'dingetje', maar ik merk dat jullie reacties met er enorm mee helpen. Ja,het is zo, mensen helpen, troosten, opfleuren, of wat dan ook, dat is mijn kracht. En mijn gedichten helpen daarbij. Dát heb ik mogen ervaren op de Alpe... dat mensen mij met tranen in de ogen bedankten voor mijn gedicht. Dat ze dat mee mochten nemen. Heel bijzonder!

Nieuwe mooie herinneringen gaan er zeker komen. Heeft nog even tijd nodig. Het verdriet en de verbazing zijn nog niet weg. Maar komt goed :-)

Hele dikke  knuffels terug!! xxxx HB

Laatst bewerkt: 05/11/2024 - 15:28
Reageren

Lieve dappere Hebe,

Als het idee weer naar de Alpe te gaan, na wat er vorig jaar is gebeurd, je zo zeer blijft doen dan maak je de juiste keus om niet meer te gaan. Alle mooie herinneringen van al die jaren ervoor neem je mee in hoofd en hart. Heel dapper van je dat je kiest voor wat het minste pijn doet. Nu je de knoop hebt doorgehakt kan je het hopelijk loslaten. 

Dikke knuffel🤗

Laatst bewerkt: 03/11/2024 - 07:58
Reageren

Hoi lieverd, 

Na, dat loslaten lukt nog 'nét' effe niet. Misschien had ik opperhoofd kaarsenteam geen berichtje en mijn blog moeten sturen. Nu verbaas ik mij er dan weer over dat zo iemand daar niet op reageert. Had ik ook niet verwacht, moet ik eerlijk zeggen. Heb er ook niet om gevraagd. Maar toch. Had het wel gehoopt natuurlijk. Dat opperhoofd op z'n minst zou zeggen dat het erg naar voor mij is. Of zoiets.

Bij een volgende (djembé of zoiets) gelegenheid laat ik me graag alle knuffels toekomen :-):-):-)

Knufs xxxxxx HB

Laatst bewerkt: 05/11/2024 - 15:31
Reageren

Ik denk dat het kaarsenopperhoofd zich schaamt voor haar snelle conclusies en reacties nu ze heeft gelezen wat het met jou heeft gedaan. Zij behoort dan tot de mensen die dan de ander gaan negeren zodat ze niet in de spiegel hoeft te kijken wat ze zelf anders had kunnen doen. 

Ik kan niet wachten op die knuffels.

Laatst bewerkt: 05/11/2024 - 16:01
Reageren

Dank schat! En die knuffels volgen :-):-), zijn wij goed in, toch?

Het is fout, ik weet het. Maar ik hoop héél erg van harte dat ie zich tot in z'n tenen schaamt. Huh. 
Ik wil het niet groter maken dan het is, maar het dóet me gewoon zoveel pijn zo 'onverschillig' 'afgedankt' te zijn! Mag ik beslist niet zo zeggen, want het zal beslist niet zo zijn. Maar IK voel en ervaar het zo.

Ik ben 'héél' handig op de pc. (laat mij maar gedichten schrijven)
Ik zoek mijn account op de site van Alpe d'HuZes, omdat ik toch nog geld wil inzamelen. AD6 is niet het kaarsenteam hè, AD6 is een heel erg heel goed doel.
Account staat 'uit' en ik snap natuurlijk niet hoe ik dat weer aan de praat krijg. Ga ik zoeken. En handig als ik ben, kom ik bij het vrijwilligersbeleid. Uiteindelijk was ik met mijn account van vorig en dit jaar vrijwilliger zonder (officiële) deelname. Dus dacht ik daar de oplossing te vinden. Nou... dat niet, maar bij wat ik wel vond, schoten me de tranen in de ogen. Na ja, ik kan het hier neerzetten, maar hou het er maar op dat er een 'paar' zijn die dit nog even moeten nalezen en een cursus volgen. Zónder mij hierbij goed te praten, ik zal ongetwijfeld van alles verkeerd gedaan hebben. Maar als niemand iets zegt, weet ik dat niet en kan het dus ook niet corrigeren. 

Uhm... voor elke dag wachten een extra knuf?? 
Hahahahahaha!
Trekken we een weekje uit :-)XX

 

Laatst bewerkt: 05/11/2024 - 17:03
Reageren

Ik ken het verhaal niet en ben niet zo mee met de Nederlandse dingen zoals KWF maar ik lees wel veel verdriet en geworstel en pijn en afwijzing en dat raakt me zo erg. Ik hoop dat je je hoofd naar nieuwe horizonten kunt en moogt draaien en dat je daar heel veel moois mag vinden!

Laatst bewerkt: 03/11/2024 - 09:46
Reageren

Lieve Hebe,

Wat dapper van je om dit van je af te schrijven, de pijn,  het niet begrijpen waarom,  het verdriet,  maar vooral de afwijzing,  dat doet heel erg pijn,  dit was,  waar je je ieder jaar weer helemaal voor in wilde zetten,     maar  het team stelde dat niet meer op prijs,    je werd afgewezen!!!

Hoe nu verder??  Hoe verwerk je nou zoiets?? je bent al 5 maanden daar tegen aan het vechten?

Gelukkig kan je het hier kwijt,  hier zijn we er voor elkaar,  met alles,   en hier hebben wij jou NODIG!!!,   en nooit wordt je hier afgewezen,  sterker nog,  hier houden we van elkaar!!

Lieve Hebe,  kop op,  recht je rug, je bent een lief geweldig mens!!, en je hebt zoveel talenten,  die je overal kunt gebruiken!!

Dikke knuffel

Bets

 

 

 

Laatst bewerkt: 03/11/2024 - 17:57
Reageren

Nou lieve Bets... je hebt me te pakken. In hele dikke vette tranen ben ik!

En ja, hier tegen struggel ik al 5 maanden. Ongelofelijk eigenlijk, maar dat vind ik het feit op zich ook. Nog steeds heel onwerkelijk. Alsof ik een zó slecht mens ben. Zo voelt het. Maar ik weet dat dat niet waar is. Gelukkig ja, wéét ik dat. 

Ik ge nu mijn energie stoppen in het boekje met plaatjes van hele mooie mensen die 'anders' zijn. De uitgever wordt nog een uitdaging (mijne gaat met pensioen), maar ook dat komt vast goed. 

Liefs en dikke knuffel terug xxxx HB

Laatst bewerkt: 05/11/2024 - 15:39
Reageren

Lieverd, ik ben ook even de “ins and outs” kwijt. Ik dacht dat je niet meer mee deed aan het kaarsenteam, maar nu ga je helemaal niet meer mee doen. Ik hoop niet dat er nog iets vervelends is gebeurd waarom je tot deze keuze komt. Het brengt je veel verdriet, maar ik weet zeker dat er ook iets moois voor in de plaats komt. Er zijn zoveel mooie initiatieven die steun kunnen gebruiken. Of je kan de energie aan jezelf besteden. En hier beteken je idd heel veel voor mensen. Ook voor mij. Dus laat die kaarsen maar komen. 😉 💋

Laatst bewerkt: 04/11/2024 - 09:05
Reageren

Hai Dagmar,

Het kaarsenteam vindt dat ik niet bij hen pas, omdat ik het niet zo doe als zij het gewend zijn. Na ja, was handig geweest als ze me vooraf verteld hadden hóe ze het gewend zijn en hoe en wat ze van me verwachten. 

Ik zou inderdaad wel deelnemer aan de Alpe d'HuZes zijn. Accommodatie ook ter plekke al gereserveerd en betaald. Toen ik dat deed, wist ik echter nog niet hoe het kaarsenteam over mij denkt. En dat ik er dus niet meer aan mee mag werken. Dát heeft me zó geraakt - en doet dat nog - dat ik er buikpijn van krijg daar te 'moeten' zijn en er niet meer bij mag werken. Wat moet ik dan de hele week daar? Wil ook per se níemand van hen tegenkomen, jak! Het doet al pijn bij het idee. Maakt me verdrietig en vreet mijn energie op. Snotterend in de armen van mijn vriendin, heeft haar man de reservering van onze slaapplek ongedaan gemaakt.

Dank voor je hele lieve woorden! Ik knap er serieus van op! 

Liefs xxx Hebe

ps
Hoe gaat het nu met jou?  

Laatst bewerkt: 05/11/2024 - 15:48
Reageren

Lieve lieve Hebe 

Wat en moeilijk besluit zal dit voor jou geweest zijn ,maar wel het juiste soms moet je gewoon kiezen voor jezelf ,ik hoop datnje het nun los kunt laten al zal daat nog wel tijd overheen gaan .

En weet dat wij hier jou wel hoog waarderen en blij zijn dat je hier bent ,hier owrdt je gewaardeerd en begrijpen wij jou goede bedoelingen en mag je gewoon zjn wie je bent Onze Hebe waar we van houden 

dikke knuff liefs Hes xxx

Laatst bewerkt: 04/11/2024 - 10:42
Reageren

Heerlijk jullie hier te lezen! 
Dankjewel lieve Hes, en ik snotter gewoon nog een tijdje door!

Jullie begrijpen mijn goede bedoelingen. Zo mooi en lief gezegd Hes! Want ja, dat is het. Alles wat ik doe, doe ik met zuivere, pure en oprechte bedoelingen. Erop gericht een ander te helpen in de breedste zin van het woord. Met liefde. 
Om dáár van te maken dat ik probeer die ander míjn woorden door de strot te duwen??? Jemig.. dan weet je écht niet wie ik ben. En als je had gevraagd, had ik je dat duidelijk kunnen maken. Zo stom ben jij en zijn jullie allen hier gelukkig niet. Mijn gedichten rollen uit mijn hart. Met de enig juiste intenties deel ik die met jullie en met anderen. Om te helpen. Om te troosten. Om je vertrouwen en een goed gevoel te geven. Zucht...

Dankbaar dat van je houden mag lieve Hes!
xxxxxxx HB

Laatst bewerkt: 05/11/2024 - 15:57
Reageren

Ach lieve Hebe . Ik lees al een tijd in stilte mee. ( ben beide ouders verloren aan kanker) en je verhaal raakte me zó. Je blogs zijn zo oprecht en uit het hart dat ik de kaarsenclub niet snap dat je niet geschikt zou zijn. Wat een pijnlijke boodschap...

Ik wens je sterkte met alles en weet hoe waardevol jij bent! De kaarsenclub zit er 100% naast.

Laatst bewerkt: 05/11/2024 - 19:54
Reageren

Die Hebe 😅…je leest hier al genoeg steun waar je hopelijk mee vooruit kunt. Want dat is de enige route. Of het nou die verrekte berg is, of een ander nader te bepalen avontuur. Dat komt er zeker voor je. Ik zag laatst een video van iemand die het had over verdriet. Over het wegstoppen ervan. ‘Verdriet is geduldig en wacht rustig tot je er klaar bent.’ Hopelijk is dat dan ook weer klaar zodat jij op en top Hebe kunt zijn. You got this!

Laatst bewerkt: 17/11/2024 - 22:09
Reageren

Ha Douwe,

You make me smile... écht een reactie van jou! Geweldig! 
Heb je overigens net een pb gestuurd. Nee, toeval bestaat niet!

En ja, mede dankzij de vele mooie, lieve en wijze reacties hier, heb ik 'mijn draai' wel weer gevonden. Ook privé en van een paar heel dierbare AD6 vrijwilligers. We blijven ook vrijwilligers, maar dan alleen in NL. Voorlopig. Ik sluit maar niet uit dat we ooit nog eens naar Fr gaan...:-)

Dat nader te bepalen avontuur daar ben ik volop mee bezig. Geeft me zóveel energie dat ik vergeet dat het me veel energie kost. Dit wordt het mooiste en meest bijzondere gedichtenbundeltje ooit! Een uitgever loopt vast nog eens op mijn pad (lees pb). Vol vertrouwen ga ik me maar met de 'werkjes' en gedichten bezig houden. Ik weer op en top Hebe, hoe goed klinkt dat!

Liefs xxx Hebe

Laatst bewerkt: 22/11/2024 - 14:09
Reageren