Struikrover

Sloeg het alsnog toe. Kreeg-ie me alsnog te pakken. Als een struikrover. Had super-F. tóch gelijk. Zij had gisteren mijn optimisme al trachten te temperen. Gisteren. Toen ik de ochtend en middag zonder paracetamol doorkwam. En de avond. En vanmorgen deed ze het weer. Temperen. En gelijk hebben. Helaas. Ik had een prima nacht. OK, ik stond vanmorgen weliswaar niet top op, maar dat kon bijtrekken, meende ik.

Maar super-F. had dus toch gelijk. We zitten 27 en een half uur na het infuus, mijn debuut in de arena van infusen die mijn botkwaliteit een boost moeten geven. “Daar kun je je bij de eerste keer grieperig van gaan voelen”, was de waarschuwing. En ik dacht er te licht over. Gisteren en ook vanmorgen na het opstaan en het ontbijt. Blijkt nu.

Sinterklazerig
Want een uurtje of anderhalf terug: ik kom thuis na een mooi rondje wandelen. Eerst bij de supermarkt iets Sinterklazerigs kopen om samen op te smikkelen en vervolgens een stuk heen en weer over het strand. In totaal een kilometertje of 5 à 6 gelopen en min of meer kiplekker thuis aanbeland. Ik tover de Sinterklaas-tompoucen tevoorschijn, pak bordjes en ineens stórt het bouwwerk me toch ineen … .  

Ineens. Genadeloos en overal. Mijn neuropatische voeten voelen alsof ik ze niet 5 maar pakweg 50 kilometer aan een stuk heb laten lopen over het strand. Mijn benen vermoeden dat ze nú al drie keer het rondje van de Puinduinrun hebben volbracht. Mijn billen voelen alsof ze twee keer zo groot en drie keer zo zwaar zijn. Mijn rug geeft signalen af die ik ken van toen we verhuisden en de hele inboedel net over was en enigszins leefbaar stond. Hetzelfde gevoel teistert mijn schouders. En mijn hoofd … mijn hoofd vraagt of-ie even dop mag hebben. Of-ie gewoon mag afhaken. FF niks hoeft. Of-ie ff op sluimeren mag. En of ik dit stukkie gauw wil afronden.

Paracetamol
Ben ik toch de lul. Gaat er vóór het verorberen van de (overigens heerlijke) tompouce tóch een paracetamol in. Ga ik tóch na die lekkernij en de koffie een half uurtje liggen en beloof ik mijn hoofd deze schrijfsessie snel af te ronden; ik ben het volledig met mijn koppie eens.

En ik ben blij. Blij dat ik gistermiddag niet alsnog ben gaan rennen en dat we het zuigen, soppen en dweilen minimaal een dag hebben uitgesteld. Blij dat ik vanmorgen mijn duik voor de zekerheid heb overgeslagen en na het bemoedigende ontbijt de wandel- in plaats van de hardloopschoenen heb aangetrokken. Blij ook dat er voor ons vandaag en morgen heel weinig op het programma staat.

Nu alleen nog de was uit de machine halen (want, ja, die zette ik aan het werk toen ik me nog prima voelde), het wasrek volhangen en dan … bankhangen of zo.