Forceren

Soms weet ik het gewoon niet. Vaak heb ik dat met ‘rare’ weken.

Raar van druk, veel, anders, ineens en onverwacht. Naast verwacht.

Dan ‘staakt’ mijn hoofd of vertraagt enorm.

Rust helpt dan vaak en remmen, afschalen, schrappen.

Deze week wist ik het dus niet dankzij rare weken.

Fries uitje, etentje, familiedagje, bezoek, prikgedoe, Pluk, belastingaangifte, …

Hoofd in staking sleurde mijn lijf mee.

Crossfitten lukte nog net, schaatsen twee dagen erna niet.

Dagje schaatsuitstel hielp niks; geen gevoel, geen ritme en gevallen.

Extra rust genomen, weer geschrapt, beetje wandelen, beetje meer lezen.

Ook dat hielp niks. Klote opstaan, nergens zin in, weinig energie.

Weer rust en schrappen, weer wandelen, weer veel stoel, boek en kat.

Hoofd blijft staken, lijf lijdt mee en ik op punt van twijfel.

Lijf rot van rust? Of lijf rot van hoofd?

Wat is de remedie? Nóg ff rust of nu juist rammen?

Het werd rammen, heb geforceerd: rennen, strand, aardig stuk zelfs.

Onderweg en tot nu niet ingestort. Benen OK, hoofd iets lichter.

En nu rete-benieuwd naar de nacht. En morgen.