Voluit leven Pa

Bij het afscheid van mijn vader

Voluit leven. Doen wat je kunt. Geven wat je hebt. Dat heb ik, hebben mijn broers en zussen en heeft mijn superzoon K. echt niet van een vreemde, hoor.

Ofwel:

Voluit leven (Pa)

Voluit leven  …

Is vakanties in Ermelo, Voorthuizen,
Zweden, Schotland, Wales,
naar D., destijds in Afrika.

Is werken bij de bank.
Obligaties, iets met de beurs en aandelen
en de kluis met safeloketten beheren.

Is met de tram heen
en ’s zomers soms lopend terug.

Is foto’s maken, filmen en sjouwen
met de tas waar al die zooi in moet.

Is hopen op VUT,
er dan ineens in mogen
en subiet een huisje op de hei kopen.

Voluit leven …

Is er na de vut-ionering
nog een jaar of 23 tegenaan gooien,
alsof dat het pensioenfonds niks kost.

Voluit leven …

Is volhouden
als je flat in Morgenstond te krap is
en de buurt verloedert.

Is op de 26e van de 10e in 1968
verhuizen naar Aucubastraat XX.

Is daar wonen in 1 huis
met 1 vrouw, 6 kinderen, 4 kamers,
1 tuin en 13 perenbomen

Is die perenpracht best mooi vinden,
maar wel een beetje veel.

Voluit leven …

Is op een dag
– ’t zal voorjaar 1969 zijn geweest –
wat aan die bomen gaan doen.

Is mij laten helpen /
in de weg laten lopen,
ongetwijfeld omdat het binnen
al onrustig genoeg was.

Is een wankel boompie
in het vizier krijgen
en besluiten
daarmee te beginnen.

Is ‘m omarmen
en er een rukje aan geven,
ff zien hoe ver je komt.

Is – ik zie het nóg voor mijn ogen – 
met boom en al achterover zwiepen
en nipt staande blijven.

Is constateren
dat je wel de grote, sterke vader bent,
maar ook zien
dat er aan dat arme scharminkel
vrijwel geen wortel meer zit.

Voluit leven …

Is weten dat die Rambo je zal ontglippen,
maar dat nog jaren vooruit schuiven,
tientallen jaren.

Is die jaren benutten om
– als niet-techneut –
houten platen langs de gangmuren te timmeren
want kinderen, fietsen
en het daar aanwezige stucwerk,
blijkt een zéér ongelukkige combinatie.

Is die jaren ook inzetten
om kastjes met plank te fabrieken
voor boven onze opklapbedden.

En een vensterbank timmeren
met plankjes eronder,
gordijntjes ervoor
en mozaïek-tegeltjes erop.

Is in de kamer
een heuse doka in bouwen
en – later – talloze slimme draadjes, lampjes,
plankjes en railtjes
in het huisje op de hei.

Voluit leven …

Is in de afgelopen jaren voelen
dat voluit leven lastig wordt
en daar enorm van balen.

Is als het schuurt zó te moeten leven,
met almaar meer beperkingen.
Afhankelijkheid.
Als je dat steeds dwarser zit.

Want voluit leven …

Is opstaan, staan, lopen.
Is aankleden, uitkleden, wassen, de normale dingen.
Is lezen, gesprekken voeren en volgen.

Prutsen in huis.
Kokkerellen, de afwasmachine in- en uitruimen.

Is zonder gedoe de deur uit.
Bos, park, terras, de kinderen,
kleinkinderen, achterkleinkinderen.

Voluit leven …

Is je dan tóch nog verzetten.
Met ma en de rolstoel de hort op.
En de tuin, de zon, de buitenlucht in.

Is je onder leiding van F.
nog iets hardnekkiger verzetten.

Cruisen op de hometrainer.
Oefenen om slim op te staan uit de stoel
en er weer zachtjes in te landen.

De rollator het heen en weer bezorgen
thuis in de gang.

Met F. aan elastieken trekken
en intussen grapjes maken en verhalen vertellen.

Voluit leven …

Is dat allemaal doen en tóch zien
dat het aantal herhalingen zakt.
Dat de kracht afneemt.
En het tempo.

Dat na de training de slaap
je steeds makkelijker inpalmt.

Voluit leven …

Is daardoor voelen, weten
dat het bijna zo ver is.

Na F.’s laatste training twijfelde hij al.
Zij zei: ‘fijn weekeinde en tot dinsdag’,
pa antwoordde ‘ik weet niet of ik er dan nog ben’.

I. zei bij het weggaan: ‘Nou tot gauw hè.’
Hij antwoordde: ‘Tot gauw?’
terwijl ze er altijd om de paar dagen was.

Voluit stoppen met leven …

is op zaterdagmiddag 29 maart 2025
– niet onverwachts, wel onverhoeds –
uit het leven glijden.

Zijn brood was op,
zijn melk stond er nog.

Hij vond het wel mooi zo.