'Examencijfers’ en minicollege

Je kijkt tóch een beetje hoe de oncoloog je dit keer binnenroept. En wat zijn eerste vraag is. Zeker nu. Zeker nu de ‘examencijfers’ van twee vakken op het programma staan. Naast de viermaandelijkse PSA* dit keer ook de een- of tweejaarlijkse PET/CT-scan**.

Nou, we konden dus mooi niks opmaken uit zijn gedrag of toon. Het binnenroepen was ontspannen, net als altijd. En zoals ook vrijwel altijd startte de oncoloog met ‘Hoe gaat ‘t?’

Ik heb verteld dat ik sinds het weekeinde eventjes knap stuk zit. Nu. Door de drukte en de stress van de selectiewedstrijden van mijn zoon en topshorttracker Kay plus de eerste lezing van het najaar  en wat andere gedoetjes. En ook dat ik eigenlijk nooit stress heb van het oncologie-consult en de (nu twee) uitslagen die boven het gesprek hangen. Anders dan bij stress en drukte door externe factoren, lúkt het me voor ziekenhuisafspraken voor prikken, scans en audiënties bij de oncoloog gewoon niet om nerveus te zijn of gesloopt te worden. Da’s mazzel, beaamde de oncoloog.

College

We kregen naar aanleiding van mijn toenemende enorme vermoeidheid wel een compact college ‘bijwerkingen testosteronremming’. De bijwerkingen van de Zoladex zijn echt veel ingrijpender dan ik ooit verwachtte of kon inschatten. Want ja, meldde de oncoloog, ook na vijf jaar tast die remming je nog verder aan als het gaat om energieniveau, activiteit en ook weerstand tegen druk, drukte, spanning en stress.

Reality check. Geen opwekkend verhaal, maar …

Maar dat veranderde op slag toen we overschakelden naar PSA en PET/CT-scan. Zoals altijd hadden super-eega F. en ik niet vooraf gespiekt in mijn dossier. We zaten tegenover de oncoloog met de insteek: verras ons maar. Wél hadden we – zoals altijd – in de loop van week een schot voor de boeg gelost wat betreft mijn score voor de PSA. De vorige keer was het 4,65. Super-F zou blij zijn als-ie nu zou zitten tussen 6,5 en 7.0 (ongeveer 1,4 à 1,5 keer wat het was). Ik ging voor tussen 6,2 en 6,5. Nou, we zaten er allebei mooi naast. Heel mooi. Het is 5,92. De eerste verdedigingslinie van testosteronremming houdt dus nóg steeds! Al vijf hele jaren. Op 30 september vier ik mijn vijfde kankerverjaardag.

En toen de PET/CT-scan. Dat nam ff. Veel heen en weer klikken tussen de vorige en de nieuwe beelden. Veel scrollen ook, dwars door mijn lijf op zoek naar oplichtende stipjes snertcellen in mijn ribben en de op het beeldscherm gloeiende klont prutcellen in mijn prostaat. Vraagjes, antwoorden, aanwijzen, nog eens vergelijken, verder uitleggen. Conclusie: de PET/CT-beelden liggen precies in lijn met het PSA-beeld. Dat betekent geen of nauwelijks groei in mijn ribben. Vrijwel niks in mijn heupkommen. Veruit de meeste activiteit van de snertcellen zit in mijn prostaat, maar niet veel meer dan de vorige keer. En in mijn endeldarm en mijn blaas zouden eventueel filialen geopend kunnen worden, maar daarvan was geen spoor te bekennen.

Goedgemutst

Je begrijpt, de resterende punten die ik wilde bespreken gingen vlot en goedgemutst. We hebben het even gehad over een lezing die ik wil geven in de serie bijeenkomsten die het Haga met Centrum Marike organiseert. En ik heb wat overhandigd. Klinkt plechtig, maar dat viel mee hoor. Met de woorden ‘ik ga uiteindelijk toch een keer dood’ heb ik mijn wilsverklaring over de tafel geschoven. Lichtvoetig, ja. Zo’n verklaring is nodig voor ooit. Ooit als het echt moeilijk wordt. Wat ik dan wel (nog) wil en wat niet (meer). Ooit. Maar ooit is met deze examenuitslag voor mijn gevoel nog héél ver weg.

P.S. In opperbeste stemming gingen we gescheiden op huis aan. Super-F. met de Prius (want ze was al voor ‘zaken’ in Den Haag) en ik met fiets (want ik had vanuit Monster de robuuste Batavus genomen, voorzien van trommelremmen en vooral een voor de Prius te lang frame). Eenmaal herenigd vierden we het met gebak.

* PSA staat voor Prostaat-Specifiek Antigeen en is een maat voor de activiteit van de kankercellen in mijn lijf. Hoe lager hoe beter, want dan is de activiteit en groei van de kankercellen gering.

** bij de PET/CT-scan wordt met een laagradioactief stofje gekeken op welke plekken in mijn lijf kankercellen actief zijn.