I’m a sucker for Christmas 9

In november scans van buik, longen en hals.  Mijn inval-arts was weer vertrokken en ik kreeg de uitslag bij een nieuwe arts, daarom wat extra beelden, denk ik. Want die buik doen we niet iedere 4 maanden.

Ik was vergeten mijn oorbellen thuis uit te doen, stom. Al 8 jaar scans en dat dan vergeten. Ik heb 6 oorbellen, het is heus niet handig die op de radiologie nog in een bekertje te moeten kieperen. Ik deed ze nadien in mijn portemonnee, thuis maar verder zien. 

Mijn hoofd sloeg volledig op hol, in de ct-scan. Mijn neef heeft maagkanker, hij is ernstig ziek. Ascitesvocht wordt regelmatig weggehaald, liters. Hij ging geregistreerd partnerschap aan, een feestje vierden ze, geen geklets over kanker en sombere prognoses. Adem vasthouden – ademt u maar weer door. De oudste halfbroer van mijn vader stierf. Kanker, hersenbloedingen. Geen bloedband, bleek lang geleden, maar hij betekende toch veel voor mijn vader, vroeger. Adem vasthouden – ademt u maar weer door. 

De scans waren goed; bekende schade en geen aanwijzingen voor recidieven.

Mijn mams werd wat monterder. Ik was bij haar en we deden boodschappen, kochten giechelend onderbroeken bij de Wibra, en een knorrend hondenspeeltje waar we s ’avonds nog mee liepen te klieren. We keken series op BBC. 

En thuis werd de supermarkt verbouwd. Drie weken sloot ‘ie en toen kon ik er eindelijk weer naar toe – die op 200 meter, zo handig. Onherkenbaar veranderd en verdwaasd liep ik er rond te stieren. Ik kreeg er een bekertje koffie bij.. en na afrekenen een appeltaartje. De vernieuwde supermarkt, waar een mens al niet blij van kan worden.

Maar hier, op Kanker.nl, stierf Bart Schoppers. Ik was een jaar of wat geleden samen met hem moderator van de gespreksgroep Chemotherapie. We mailden, hij maakte prachtige natuurfoto’s, had in ‘mijn’ buurt gewoond, beide waren we dol op Neil Young. We zagen elkaar soms op bijeenkomsten. Veel en vaak kanker had Bart, en toen hij een derde soort om de oren kreeg, dacht ik heel naïef dat hij die ook zou overleven. Maar zo ging het niet.

Met een medewerker van Kanker.nl ging ik naar zijn uitvaart. Die prachtige foto’s, en prachtige muziek. ‘Op een dag, komt er geen dag meer’, het ging me door merg en been.

En neef F stierf afgelopen dinsdagavond, 54 jaar oud. Kanker, ik had hem nog een second opinion aangeraden bij het AvL, hij stortte zich op de chemotherapie – het mocht niet baten. 

Nu is daar bijna Kerst. Mijn negende kerst, sinds de diagnose stadium 4 uitgezaaide niet-kleincellige longkanker. Ik heb foto’s gekeken en oude berichten gelezen en oh, wat zijn er vreselijk veel mensen gestorven in die afgelopen jaren. En overlevingsschuld voel ik, maar ik ben ook oh zo blij en dankbaar dat ik er nog ben. 
Lief en ik hebben het hele huis versierd, mensen uitgenodigd en uitnodigingen geaccepteerd. Met m’n mams ben ik bij Oudste geweest, en Jongste gaat Kerstavond naar m’n mams. Eerste kerstdag komen kinderen en aanhang hier eten, en al dan niet logeren.. Kerst, ik hou er van! De warmte, de liefde, de saamhorigheid. De top 2000. 

En alweer denk ik: stabiel voortkabbelen, ik wens dat voor iedereen. Doorleven, alsjeblieft. Minstens 90 worden, minstens overleefd worden door je kinderen, als je die hebt. Genieten van al dat eindejaars-kneuterige gedoe! Goedmaken, liefhebben, en blij worden van Takkie en Siepie!